سوریه در مرداب جنگ شهری گرفتار آمده

سوریه در مرداب

جنگ شهری گرفتار آمده

هینتر گروند ــ گزینش و ترجمه رضا نافعی

سازمان ملل سخن از » جناح سوم » می گوید، جناحی  افزون بر نیروهای دولتی و نیروهای مسلحی که بنام » ارتش آزاد سوریه » فعال هستند. شواهد و قرائن فراوان حکایت از آن دارند که  شبه نظامیان ترویست  طبق شیوه آزمون شده آمریکا برای » مبارزه با شورش » به آتش جنگ در سوریه دامن می زنند .

 «من تصمیم گرفتم سفیر سوریه در برلن را  اخراج کنم «. این سخن گیدو وستروله، وزیر خارجه آلمان بود که روز سه شنبه گذشته در آغاز سخنان کوتاه خود  برای قطع رابطه با سوریه بیان کرد. «اقدام آلمان» هماهنگ با دیگر کشورهای همراه با آلمان است». سفیر سوریه بعنوان » شخص نا مطلوب » اعلام شد که باید طی 72 ساعت خاک آلمان را ترک کند. دلیلی که وستروله برای اتخاذ این تصمیم بیان داشت کشتار در «حولا» بود که در 25 ماه مه  108 نفر، از جمله 35 کودک در آنجا بقتل رسیده بودند. وی گفت مسئول این واقعه هولناک رژیم سوریه است.

تقریبا در همان زمان که سفیر سوریه به این دلیل که دولت سوریه مسئول کشتار حولا بوده بعنوان  شخص نامطلوب » اعلام شد،  راپرت کلویل، سخنگوی کمیسر سازمان ملل برای حقوق بشر، در ژنو در برابر  نمایندگان رسانه حضور یافت و  در باره همان واقعه حولا  گفت  اکثر قربانیان فاجعه از فاصله نزدیک بقتل رسیده اند.» کشتار جمعی در دو نقطه مختلف » صورت گرفته است. تمام قرائن حکایت از آن دارند که » کلیه اعضاء چند خانواده در خانه های خود مورد اصابت تیر قرار گرفته اند.» تعداد آنها که بضرب گلوله های توپخانه ارتشی کشته شده اند کمتر از بیست نفر است. نه کلویل و نه ژنرال رابرت مود ، رئیس گروه ناظران سازمان ملل متحد، هیچکدام تاکنون دولت سوریه را متهم  به این کشتار و یا دادن فرمان برای کشتار نکرده اند. هم سازمان ملل و هم دولت سوریه هردو دستور  تحقیق در این امر را داده اند.

روشن نیست که مسئول قتل های حولا و روستاهای اطراف آن کیست. «سازمان سوریائی نظارت بر حقوق بشر»  که در لندن مستقر است این بار نیز چون ماههای گذشته از قول » شاهدان عینی»  در باره کشتار حولا گزارش داد. خبرگزارس صنعا نیز روز شنبه  گزارش داد که کشته شدگان اعضای دو خانواده  تالدو و الشماریه بوده اند. نکته ای که رسانه  های غربی مسکوت گذاشتند. بنا به گفته یک » شاهد عینی» ( اشپیگل آنلاین) پس از آن که ارتش رسمی سوریه  بر تظاهر کنندگان مخالف دولت  در حولا آتش گشود، » ارتش آزاد سوریه»  روز جمعه به گلوگاههای کنترل ارتش رسمی  سوریه حمله کرد و پس از آن عقب نشست، پس از این عقب نشینی » لباس شخصی ها »  اعضای آن دو خانواده را  بقتل رسانده اند. طبق اطلاعات وزارت دفاع و وزارت کشور سوریه روز جمعه 300 تا 400 نفر افراد مسلح به مدرنترین سلاحها از وانت های رو باز (پیک آپ) به پاسگاههای ارتش حمله کرده اند. نیروهای ارتش از پاسگاهها خارج نشده اند ولی از خود دفاع کرده اند. عامل کشتار «تروریست های القاعده » بوده اند. دولت سوریه اعلام کرد که در این زد و خوردها حضور نداشته است. از آنجا که سازمان سوریائی نظارت بر حقوق بشر فقط از یک منطقه (حولا)  سخن می گوید و دولت سوریه از دو منطقه دیگر هم نام می برد و سازمان ملل نیز سخن از «دو مکان  متفاوت» می گوید احتمالا عاملین کشتار گروههای مختلف بوده اند.

 » جناح سوم »

نه مردم عادی، نه ارتشی ها، نه نیروهای امنیتی اکثرا قادر به تشخیص  نیروهای درگیر در زد و خورد ها نیستند. چند هفته پیش ساکنان شهرک دریه  در حومه شهر دمشق  به نویسنده گفتند افراد «ارتش آزاد سوریه» در وانت های » پیک آپ »  با مسلسل های سنگین  آماده شلیک درخیابانها   می گردند، دیگر نه  مردم  از ترس بر سرکار می روند و نه بچه ها به مدرسه. پس از تحقیق معلوم شد انها نیروهای رسمی دولتی هستند که در دریه در گردشند و نه نیروهای » ارتش آزاد سوریه «. در استان حمص که منطقه جنگی است ، در کنار مرز لبنان، واحدهای ارتشی  هر روز چند بار خود را با نشانه های خاصی  مجهز می کنند که تا برای همقطاران خود قابل تشخیص باشند زیرا گروههای مسلح دیگر نیز اونیفورم های مشابهی بر تن دارند. در شرائط غیرعادی و خطرناک جنگی اکثرا تشخیص  نیروها از یکدیگر دشوار است.

دیپلماتهای ناظر و روزنامه نویسان عرب که  در مناطق جنگی میان جیسر الشقور ( منطقه مرزی سوریه و ترکیه ) عدلیب، حما، حمص و القیصریه ( مرزلبنان ـ سوریه ) تحقیق کرده اند می گویند  با   نزدیک به سی گروه رزمنده  مختلف  روبروشده اند. از اسلامگرایان سلفی گرفته  تا مجاهدان افغانی، عراقی و لیبیائی و سوریائی که در آغاز فقط به این دلیل دست به اسلحه برده اند که انتقام خون یکی از بستگان خود را گرفته باشند. Gorge Malbrunot  خبرنگار فرانسوی فیگارو پس از دیدار شهر ضدرن در شمال می نویسد شمال لبنان و بویژه شهر بندری تریپولی  پایگاه و قرارگاه اولیه برای جهادگران است. پیشتازان اسلامی همراه با رزمندگان جوان از آنجا بسوی سوریه روان می شوند. یکی از پیشتازان که خود را شیخ سعدالدین غیا می نامد به این خبرنگار گفته است که قبل از طلوع آفتاب  از یک منطقه مرزی که تحت کنترل نیست به سوریه می رود، البته با لباس مبدل دهقانی . و شب باز به لبنان باز می گردد، سلاحش را درسوریه در محل مطمئنی پنهان می کند.   روزانه دست کم 100 سلفی لبنانی  و نزدیک به 400 داوطلب که هیچکدام از آنها اهل سوریه نیستند  او را همراهی می کنند.  در پایان ماه آوریل،  پس از کشته شدن دوتن از رزمندگان سرشناس لبنانی در سوریه  این راه  برای دیگران نیز شناخته شد. تاکنون دهها نفر از جهادگران در سوریه از پای در آمده اند، از جمله جهاد گران تونسی، اردنی، مصری و لبیائی. یک نفر فرانسوی یک بلژیکی  یک فرانسوی و یک انگلیسی نیز در زد و خورد ها کشته شده اند.

روزنامه لبنانی السفیر نوشت بزرگترین گردان جهادگران در نزدیکی عدلیب، نزدیک به  مرز سوریه مستقراست.   جهادگران لیبیائی در سال 2011  با ماموریت از سوی قطر علیه قذافی جنگیده اند. در حالی که  سلفی ها به گروههای ارتش آزاد سوریه نیز می پیوندند، این جهادگران ترجیح می دهند در کنارهم بمانند. یکی از رزمندگان سلفی از طریق اسکایپ به خبرنگار فیگارو گفت » لیبیائی ها بعنوان مشاور نظامی با ما همکاری می کنند. شیخ غیا  به خبرنگار فیگارو می گوید: «در سال 2003 که او در عراق می جنگیده است القاعده کلیه مخارج را می پرداخته است. مسئول تخریب های بزرگ ماههای گذشته در سوریه جهادگران هستند. هر تخریب و ضربه بزرگ بهترین تبلیغ برای جلب افراد بیشتر و بدست آوردن پول بیشتر است. با این همه یکی از همصحبتان خبرنگار فرانسوی گله می کند که رزمندگان در سوریه بیش از 200 دلار دریافت نمی دارند. فقط کسانی که دست به انفجار انتحاری می زنند و خود را نیز قربانی می کنند پول بیشتری پرداخت می شود. او در سال 1997 در افغانستان بعنوان دستمایه اولیه 5 هزار دلار از عربستان سعودی دریافت داشته و بعد از آن هم ماهیانه 800 دلار.

شیوه آزمون شده آمریکائی با افراد قابل اعتماد

بسیاری از شواهد حکایت از آن دارند که در پس » القاعده » یک شیوه قدیمی آمریکائی برای سرکوب  قیامها پنهان است: گروه مرگ آوران، مانند آنچه که در السالوادور رخ داد. پرفسور مایکل چسودوفسکی در نوشتاری در نشریه اینترنتی  گلوبال ریسرچ  » پروژه الساوادور» را مطرح می کند که  جان نگروپونته، سفیر آمریکا در سالهای 2004 ــ 2005  در عراق  به اجرا گذاشت. این مدل که در سالهای 1980 از سوی  آمریکا در السالوادرو به اجرا در آمد به قیمت جان 75 هزار نفر تمام شد. در نیکاراگوئه 50 هزار نفر قربانی این شیوه شدند.

وظیفه گروههای قتل در سالهای 80 این بود که مقاومت در برابر دیکتاتوری نظامی  آمریکای مرکزی را که واشنگتن با آنها همکاری خوبی داشت سرکوب کنند. آنها برای آن که مردم پشتیبان پارتیزان ها را گیج کنند همیشه خود را بعنوان پارتیزان جا می زدند، و همیشه کشتارهای انبوه را بگردن پارتیزان ها می انداختند. جان نگرو پونته  را پدر این نوع عملیات ویژه  می دانند که  از سال 1981 تا 1985 سفیر آمریکا در هوندوراس بود. در سال 2004 نگروپونته به بغداد آمد با » طرح سالوادور عراقی » در چمدان. در سفارت آمریکا مرد شماره دو، در کنار نگروپونته، رابرت استفن فورد بود. آنها با تکیه بر تجربیاتی که از آمریکای مرکزی داشتند به شبه نظامیان عراقی کمک می کردند. کار گروههای مرگ عراقی سرکوب مقاومت در برابر اشغالگران آمریکائی  و دامن زدن به تشنجات و اختلافات مذهبی بود. آنها مسئول قتل صدها دانشمند عراقی و تخریب گنبد طلائی مسجد العسکری در سامره ( 2006) بودند که بگونه ای کارشناسانه منفجر شد. پس از آن جنگ مذهبی میان شیعیان و سنی ها  شروع شد که جنگی بود به نمایندگی از سوی ایران شیعی و عربستان سلفی ــ وهابی.

در پایان ژانویه  سال   2011 فورد بعنوان سفیر جدید آمریکا در سوریه کار خود را آغاز کرد. طبق تحلیل   شوسودوفسکی در آنزمان مقدمات کار گروههای مرگ در سوریه  از عراق تدارک دیده شده بود. در ماه مارس 2011  که شورش ها در سوریه آغاز گشتند. بلافاصله جهادگران و گروهای مرگ آفرین در آنها رخنه کردند. در حملات، آدم ربائی ها و قتل هائی که  از ماه مه 2011 به بعد رخ داد همه جا ردپای گروهای مرگ آفرین مشاهده می شود.  ربودن روحانیان و دانشمندان  و بقتل رساندن آنان و نیز کشتار جمعی در حولا، تالدو و الشماریه می تواند کار آنها باشد، که زیر نقاب نیروهای دولتی صورت گرفته است.

ولی سیاست و رسانه های غربی بجای آن که این سرنخ را دنبال کنند حملات خود را به رهبری سوریه و بشار اسد تشدید کردند.

http://www.hintergrund.de/201205302080/politik/welt/syrien-wer-traegt-die-verantwortung-fuer-das-massaker-von-hula.html