دولت جانشین «بشار اسد» در شهر «برلین» پرسه می زند!
دولت جانشین «بشار اسد»
در شهر «برلین» پرسه می زند!
یونگه ولت ـ ترجمه رضا نافعی
در » لودویگ کیرش پلاتس» در شهر برلین پایتخت آلمان، خانه شماره 3ــ4 از ماه ژانویه مخالفان حکومت اسد در سوریه در باره سوریه پس از سقوط اسد، که نقشه آن کشیده شده است، مشاوره کرده اند. « روز بعد از آن » نام طرحی است که آنها تهیه کرده اند. طرحی که روز سه شنبه در برلین معرفی شد. انتخاب این محل برای این اجلاس تصادفی نبوده است، زیرا مرکز » بنیاد دانش و سیاست» ( اس، دابلیو، پی ) در همین ساختمان است که تهیه طرحی را که دیگر محرمانه نیست با شرکت » انستیتوی صلح ایالات متحده آمریکا» ( یو.اس.آی.پی.) سازمان داده و هزینه آنرا پرداخته است . بنا به نوشته هفته نامه آلمانی » تسایت » پول، ویزا و لجیستیک را وزارت خارجه آلمان و وزارت خارجه آمریکا در اختیار گذاشته اند.
آن نشریه می نویسد » دولت المان آشکارا در آن شرکت نداشته است تا » شرکت کنندگان در اجلاس متهم نگردند که عروسک دست غرب هستند». البته جریان به این سادگی هم نیست، زیرا » بنیاد دانش و سیاست » اتاق فکر اروپاست و بخش عمده هزینه آن را اداره صدارت عظما می پردازد. و یک «ان.جی.او » ( سازمان غیر دولتی) نیست، گرچه میل دارد خود را چنین سازمانی معرفی کند.
» اس.دابلیو. پی. » موفق شده نمایندگان برجسته همه جریان های مقاومت سوریه را گرد هم آورد، از ژنرال از زیر پرچم گریخته تا اخوان المسلمین، پرفسور آمریکائی سوریائی تبار و مدیرانی که قصد دارند اقتصاد سوریه را » از نو » بسازند. اگر به میل آلمان باشد، آنها بعدا در سوریه پس از اسد سکان امور را در دست خواهند گرفت. فولکر پترز، رئیس اتاق فکر مذکور، اطمینان می دهد که «اس.دابلیو. پی. » قصد ندارد دولت انتخاب کند. گروه مخالفان «خود به خود گرد هم آمده اند» و به تنهائی راه » لودویگ کیرش پلاتس » در برلین را یافته اند، جائی که «بنیاد دانش و سیاست » از سر لطف آنها را پذیرا شده است. هدف این پروژه آنست که » به مخالفان این شانس داده شود که بی آن که تحت نظر باشند و بدون فشار به بحث جمعی بپردازند». توصیفات پست مدرن جامعه شناسانه به مجموعه این اقدامات جلوه ای معصومانه می دهد. خواست های سوریائی های در تبعید: رؤیائی است هیچ مگوی مانند » برابری همه شهروندان»، » تکامل انسانی » » پذیرش شفاف دموکراسی » .
وزراء و رئیس جمهور منتظر خدمت سوریه آینده در یک مورد با هم اتفاق نظر دارند و آن این که انحصار قدرت را باید از دست حکومت اسد گرفت. دکتر عمر العظم استاد تاریخ از دانشگاه اوهایو، که در پروژه » روز بعد از آن » به » تجدید بنای اقتصاد » توجه داشته است، می گوید تاییدات لفظی برای «ارتش آزاد سوریه » کافی نیست. به هیچ وجه ضروری نیست که او صریح تر از این سخن گوید، همه می دانند که او : خواستار اسلحه آلمانی است. کشتی جاسوسی ارتش آلمان که در برابر سواحل سوریه در حرکت است و اطلاعات خود را در اختیار دیگر سازمانهای اطلاعاتی غربی می گذارد، مسئله ای ایجاد نمی کند: «ما از حمایت کارشناسانه سپاسگزاریم «. نمایندگان رسانه ها که در محل حضور دارند سر تکان می دهند و می نویسند. تنها نگرانی مختصری که روزنامه نگاران دارند اسلامیست ها هستند. یکی از روزنامه نگاران می خواهد بداند اگر اخوان المسلمین هم در قدرت سهیم گردد باز می خواهد قوانین شرع را به اجرا بگذارد. صدائی از تریبون پاسخ می دهد از خودشان بپرسید. مسئله ای نیست: «آن جلو ملهم الدروبی نشسته که عضو کمیته اجرائی اخوان المسلمین سوریه است. گذشته از این شریعت آنقدر ها هم بد نیست، شریعت را گاه بسیار ساده می کنند و آن را خواستار مجازات های ماقبل تاریخی معرفی می کنند» اینها سخنان خانم افرا جلابی نویسنده سوریائی مقیم کاناداست. این خانم جوان با موهائی که رنگ بور دارد با خنده ای دوستانه می گوید :»این بخشی از میراث ماست، که عدالت را به اجرا در می آورد».
خواست فرانسه مبنی بر ایجاد یک دولت درتبعید، که فورا در غرب برسمیت شناخته خواهد شد، مورد تایید سوریائی های آلمانی نیست. از قرار معلوم آلمان و فرانسه نتوانسته اند به یک استراتژی واحد برای سوریه برسند. فرانسه به تماس هائی که خود در دوران استعمار داشته امید بسته و آلمان برگ برنده مجمع مخالفان از جمله اخوان المسلمین را در دست دارد که این ارتباط نیز متکی بر سنت پیشین است. آلمان بار دیگر در صحنه بزرگ سیاست جهانی وارد بازی شده است. چنین نمایشنامه هائی تا کنون همیشه با یک فاجعه پایان یافته اند.
http://www.jungewelt.de/2012/08-29/036.php
سند ارسال اسلحه از ایران به سوریه در شورای امنیت
سند ارسال اسلحه از ایران
به سوریه در شورای امنیت
یونگه ولت ــ ترجمه رضا نافعی
«جفری فلتمان» از همان زمان که سفیر آمریکا در تل آویو بود (1995 ـ 1998 ) بعنوان معمار سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه شناخته شد. او اینک بعنوان دیپلمات برجسته سیاست خود را در سازمان ملل ادامه می دهد. وظیفه رسمی او در ماموریت تازه ای که از ژانویه 2012 به او محول شده، ــ معاون دبیرکل سازمان ملل متحد برای امور سیاسی ــ، این است که مانع پیدایش چالش های سیاسی گردد و یا آنها را تقلیل دهد. اما او این ماموریت را آنگونه که خود می خواهد قرائت و تفسیر می کند. روز چهارشنبه، فلتمان سندی به شورای امنیت ارائه کرد که گویا ارسال اسلحه از ایران به سوریه را اثبات می کند. با این باصطلاح سند اثبات می شود که ایران قطعنامه 1747 را که طبق آن صدور اسلحه از ایران ممنوع بوده نقض کرده است. فلتمان در مورد ارسال اسلحه از عربستان، قطر و دیگر کشورها برای شورشیان خاموش می ماند.
سیاست این دیپلمات رویاروئی و درگیری است و این سیاست او بویژه از دورانی که سفیر آمریکا در لبنان بود (2004 ــ 2008) شناخته شده است. گفته می شود فلتمان بلافاصله پس از پایان ماموریتش در لبنان با «بندار بن سلطان» مشاور امنیتی عربستان سعودی که تا سال 2005 سفیر آن کشور در آمریکا بود به تدارک نقشه شورش مسلح در سوریه پرداخته است. بخشی از آن نقشه قاچاق گسترده اسلحه به سوریه و آرایش گروههای مزدور در کشورهای همسایه و تامین منابع مالی برای هزینه آنها بوده است. به قرار مشهودهمین نقشه است که از آغاز ناآرامی ها در سوریه، از مارس 2011 تا کنون، به اجرا در آمده است. بندار بن سلطان چند روز پس از عملیات انفجاری در دمشق و کشته شدن چند تن از بر جستگان سیاسی سوریه در 18 ژوئیه 2012 ارتقاء مقام یافت و به ریاست سازمان امنیت عربستان سعودی منصوب گشت.
در همین احوال فرانسه مبتکر کوشش برای کنار راندن سازمان ملل گشته است. ژان ایو دریان وزیر دفاع فرانسه، روز پنجشنبه در پاریس اظهار داشت گرچه شورای امنیت سازمان ملل تصمیم نگرفته سوریه را منطقه ممنوع برای پرواز اعلام کند ولی فرانسه حاضر است بخشی از خاک سوریه را منطقه ممنوع پرواز اعلام کند، مشروط بر این که چند کشور در تحقق این طرح شرکت کنند. در همان روز نظامیان و امنیتی های آمریکا و ترکیه برای مشاور در باره ادامه اقدامات علیه سوریه، در آنکارا با یکدیگر دیدار کردند. گویا پنتاگون مشغول تهیه طرحی برای اعزام نیروهای ویژه به سوریه برای منهدم کردن و یا ربودن سلاحهای شیمیائی سوریه است.
در حال حاضر شهر حلب هنوز صحنه زد و خورد میان نیروهای متعارف نظامی و گروههای شورشی است. به قرار مشهود شورشیان با کمک و مقاومت مردم از مرکز شهر رانده شده اند. نیروهای نظامی سوریه در روزهای گذشته موفق شده اند با محاصره کامل شهر حلب راههای ارتباطی نیروهای مخالف اسد را با خارج، بکلی قطع کنند. گرچه در پی حمله شدید نیروهای دولتی بخش اعظم مراکز بریگادهای اسلامی که پیرامون شهر حلب متمرکز بودند، بکلی منهدم گشتند، ولی هزینه سنگینی نیزبه مردم غیر نظامی تحمیل شد.
با گذشت زمان بتدریج اطلاعات بیشتری از جزئیات شیوه هائی که شورشیان بکار می برند از پرده بیرون می افتد. روزنامه نگاران غربی ماههاست که همراه گروههای شورشی هستند اما نه تنها در بسیاری از موارد منش این گروهها را نادیده می گیرند بلکه از پرچم سیاه القاعده که در بسیاری از عکس ها دیده می شوند نیز سخنی به میان نمی آورند. اینک دو تن از روزنامه نگاران نیویورک تایمز گزارشی در باره گروه موسوم به » شیران توحید » که پیرامون شهر حلب عملیات می کردند منتشر ساخته اند. بر اساس نوشته آنها گروه «شیران توحید» روزی به یکی از اسیران خود بنام ابو حلال خبر می دهند که قرار است او را با یکی افراد خود مبادله کنند. قرار بر این است که مبادله در یک قرارگاه کنترل نظامی صورت گیرد. ابو حلال را با چشم بسته در اتوموبیلی می نشانند. او نمی تواند ببیند که آن ماشین حامل بمب های گوناگون بوزن 300 کیلو گرم است. قرار است وقتی اتوموبیل به قرارگاه کنترل نظامی رسید با دستگاه کنترل از راه دور منفجر شود. شورشیان اتوموبیل حامل بمب ها را خود تا نزدیکی قرار گاه می رانند. آنگاه چشم اسیر را باز و او را آزاد می کنند. یک از شورشیان تعریف می کند که :اسیر شاد و خوشحال پا را رو گاز می گذارد تا بسرعت خود را به قرار گاه برساند. اسیر شانس می اورد، زیرا دستگاه انفجار از راه دور عمل نمی کند و نقشه بهم می خورد.
http://www.jungewelt.de/2012/08-25/021.php
سازمان افسری حزب توده ایران و کودتای ۲۸ مرداد
|
محاصره گازانبری چین از ایران – روسیه از سوریه
محاصره گازانبری
چین از ایران – روسیه از سوریه
ماهنامه کمپاکت 8 ــ گزینش و ترجمه رضا نافعی
«ویلی ویمر» سالهای متمادی مشاور «هلموت کهل» صدر اعظم پیشین آلمان در عرصه سیاست دفاعی بود. امروز ناتو از نظر کسی که سالها مشاور صدر اعظم بوده است تبدیل به یک اتحادیه تجاوز کار شده است. نظرات و ارزیابی های ویلی ویمر، از اوضاع خاور میانه و سیاست جهانی آمریکا، بویژه از آن جهت که او دیپلماتی کاملا محافظه کار است، قابل توجه است. او در سال 1969 به عضویت حزب دموکرات مسیحی درآمد، در سال 1976 نماینده مجلس آلمان شد. از 1998 تا 1992 وزیر مشاور در امور دفاعی و 1994 تا 2000 معاون گروه پارلمانی OSZE( سازمان برای امنیت و همکاری در اروپا) بود. او در سال 2009 از بوندس تاگ ( مجلس آلمان ) کناره گرفت.
البته زبان ویلی ویمر زبان دیپلماتیک است، به این معنی که برغم صراحتی که در این یا آن مورد بکار می برد در عین حال پوشیده و قابل تاویل است . در عین حال به این نکته نیز باید توجه داشت که شخصیت های سیاسی در سطح او معمولا سخنگوی جناح یا جناح هائی از هیئت حاکمه هستند و از این منظر نظرات آنها حائز توجه ویژه است.
ــ آیا خاورنزدیک ــ سوریه و ایران ــ را خطر جنگی بزرگ تهدید می کند؟
ــ از سیر رویدادها چنین بر می اید. نیروهای ویژه ای که آمریکا، عربستان و قطر در رأس آنها هستند دیر زمانی است که در پی نوعی «تسویه حساب» هستند . کسی که پای به سوریه بگذارد هدفش رسیدن به محور ارومچی ــ پکن از طریق تهران است. محور دوم رسیدن به مسکو از طریق سوریه و قفقاز است.
ــ هواداران دخالت در منطقه در واشنگتن، لندن و پاریس می گویند حفظ حقوق بشر و دموکراسی حضور در منطقه را الزامی می سازد.
ــ ازآغاز جنگ علیه یوگوسلاوی، که خلاف حقوق بین المللی بود، ناتو و غرب ارزش های والای پیشین ــ حق، حقوق بشر، حقوق بین الملل ـ را زیر ضربات تاخت و تاز های خود یک جا لگد مال کردند و از پای در آوردند. همیشه هدف این بوده که نظریات عمومی و بخصوص نظرات اعلام شده علیه دشمن بالفعل، یعنی دشمن کنونی به کرسی نشانده شود. سوریه هم اکنون نمونه زنده آنست، » دوستان سوریه» آتش بیاران واقعی جنگ هستند.
ــ ارزیابی شما از سیاست خارجی آلمان، بطور اخص دوسال اخیر، در مورد خاورنزدیک چگونه است؟
ــ دولت آلمان باید هرچه زودتر از جنگی لیبی نتیجه گیری کند. این که سیاست آلمان تا آخرین لحظه، قبل از رای گیری شورای امنیت، طابق النع بالنعل با سیاست آمریکا یکی بود، راز پنهانی نیست. در مورد مخالفت جدی با دخالت نظامی در لیبی نیز اتفاق نظر کامل وجود داشت. این اتفاق نظر تا زمان تغییر نظر ناگهانی آمریکا که برای آلمان کاملا نامنتظر بود، نیز وجود داشت. این احتمال از ذهن دور نمی شود که به هر حال بدلیلی که روشن نیست چیست، نمی خواستند آلمان هم در دخالت نظامی علیه لیبی سهیم باشد. این رویداد ها بار دیگر آلمان را در تنگنائی می گذارد که تا کنون بار ها در آن قرار گرفته است. ما بدلیل موقعیت جغرافیائی خود که در کانون اروپا قرار داریم در پی آن هستیم که اختلاف نظرها دوستانه حل شوند. ولی از اواسط دهه نود ما عضو اتحادیه ای هستیم ، که صاحب قدرت اول آن، به شهادت آنچه رخ داده است ، سخت علاقمند به تجاوز است.
مثلا دولت آلمان باید دقیقا آنچه را که طی 15 سال گذشته رخ داده و ما را به راه بی بازگشت جنگ می راند بررسی کند. بعنوان نمونه، یکی از آنها، تنبیهات اقتصادی است که دو دولت آمریکا و انگلیس به اجرا در آورده اند . گویا کنگره آمریکا بیش از هفتاد کشور جهان را محکوم به مجازات کرده است. اگر این تنبیهات یکی پس از دیگری شکل نظامی پیدا کند، آنوقت بیم آن می رود که ما درگیر یک جنگ داخلی جهانی شویم.
ــ آیا خصلت ناتو از سال 1990 تغییر کرده است؟
ــ کاملا ، و در این هیچ تردیدی نیست. ناتو که یک اتحادیه دفاعی مورد قبول مردم کشورهای عضو آن بود تغییر ماهیت داده و به یک ائتلاف تجاوزگر تبدیل شده است . پیشنهادهای مطروحه برای تراکم آمیزش نظامی در آخرین کنفرانس سران، که در ماه مه در شیکاگو برپا شد، و نیز چنگ اندازی جهانی ناتو به فراسوی مرزهای آن که در کنفرانس سران در 2008 در ریگا پذیرفته شد ،این تغییر را بوضوح نشان می دهد…
ــ فرانسه در سالهای 1960 ساختار نظامی ناتو را ترک کرد و فقط بعضویت سیاسی آن اکتفا کرد، آیا بهتر نیست که آلمان هم امروزهمان کاری را بکند که فرانسه در آن زمان کرد؟
ــ اوضاع سیاسی جهان و پایان جنگ سرد در واقع این الزام را برای تمام کشورهای عضو ناتو بوجود آورد که از در هم آمیزی نظامی ( مانند) امروز دور بمانند، و عضویت خود را در ناتو به همان عضویت سیاسی محدود سازند. داشتن سیاست و مناسبات امنیتی نزدیک با آنسوی اقیانوس اطلس ( آمریکا) بسیار منطقی است . اما ناتو به این شکل که هست به مرتبه تامین کننده منابع نظامی و مالی برای چنگ اندازی های جهانی آمریکا تنزل می کند. علائق همه سویه آلمان حکم می کند که ما دست دوستی بسوی همه کسانی دراز کنیم که با هم در یک قاره مشترک زندگی می کنیم و با آنها همکاری صلح آمیز داشته باشیم و سیاست خود و سیستم قرارداد هائی را که پذیرفته ایم بر این اساس قرار دهیم. در درجه اول فدراسیون روسیه قراردارد که امروز بگونه ای قابل توجه می کوشد تا با توسل به حقوق بین المللی با چالش ها برخورد کند.
ــ اکثر سیاستگران و رسانه های آلمان حاضر نیستند در این ارزیابی شما از سیاست پوتین سهیم گردند. از نظر اینها اگر پوتین یک استالین تازه نباشد دست کم یک برژنیف جدید است.
ــ در دو دهه گذشته ما ارزیابی های نادرستی کردیم که برای ما زیانبار بود. به همان اندازه که ناتو خصلت خود را بعنوان مدافع حقوق بین المللی و معتقد به ارزش های مشترک پذیرفته شده از دست داد و پیرو این نظر شد که هدف وسیله را توجیه می کند، مسکو روز بروز بیشتر از اصولی پیروی می کند که زمانی یگانه ملاک معرف غرب بودند، یعنی حقوق بین المللی و ارزش های برسمیت شناخته شده آن.
ــ آیا روسیه می تواند در چالش با سوریه و ایران نقش یک میانجی صادق را ایفا کند؟
ــ چرا که نه؟ روسیه هم مثل هر کشور دیگری علائق خودش را دارد. ولی نمی توان گفت که رفتارش با حقوق شناخته شده بین المللی در تضاد است. فدراسیون روسیه، برای اولین بار پس از جنگ با یوگوسلاوی، جنگی که ناقض حقوق بین المللی بود، حقوق بین المللی و منشور سازمان ملل متحد را بکار می برد. اگر این کار را در گذشته می کرد یا می توانست بکند بسیاری از خلق ها از صدمات زیادی مصون می ماندند. اما هنوز هم دیر نیست. ولی از اواسط دهه 90 روشن شد که آمریکا در عرصه جهانی این اولویت را برای خود قائل می شود که بتنهائی تصمیم به آغاز یک جنگ و یا برقراری صلح بگیرد. این امر در سالهای آخر حکومت هلموت کهل ( صدر اعضم آلمان پیشین المان ) کاملا ملموس بود. او در آن زمان به من ماموریت داد برای مبادله زندانیان میان اسرائیل و ایران وساطت کنم، و همچنین اجازه یافتم برای حل چالش کوسوو با رهبری یوگوسلاوی مذاکره کنم که به حل مسئله در سالهای 1995 و1998 انجامید.
ــ اما همانطور که گفتید در جنگ لیبی، در آغاز رهبری بدست پاریس و لندن بود و نه واشنگتن.
ــ بدون حضور قدرت فوق العاده آمریکا در نخستین روزها و هفته ها هیچ کاری علیه لیبی ممکن نبود. ولی باید همیشه بیاد داشته باشیم که در اواسط ماه مارس 2011 عده زیادی از روسای دولت ها برای شرکت در کنفرانسی به پاریس دعوت شده بودند تا درباره اقدامات بعدی علیه لیبی مشاوره کنند. هنوز روسای دول به پاریس نرسیده ، بمب افکن های فرانسه برای بمباران لیبی به پرواز در آمده بودند. کسی چه می داند، چه بسا که پاریس، لندن و واشنگتن می خواستند امروز را به دیروز مششع خود گره بزنند و نمی خواستند آلمان را که قدرت اقتصادی بسیار نیرومندی است در تقسیم غنیمت جنگی نفت سهیم کنند.
ــ منظورتان این است که شرکت نداشتن آلمان در جنگ نتیجه خویشتن داری آلمان نبود، بلکه متفقین ( نام ائتلاف جنگی علیه المان در جنگ دوم جهانی.م) تصمیم به کنار گذاشتند آلمان گرفته بودند؟
ــ من هر دو عنصر را در آن می بینم.
ــ گفته می شود اگر هلموت کهل در راس کار بود جنگ یوگوسلاوی که ناقض حقوق بین المللی بود، رخ نمی داد.
ــ این را پریماکف، نخست وزیر اسبق روسیه، که در آنزمان از کسانی بود که شرکت مستقیم در امور داشت، در خاطرات خود از قول هلموت کهل نقل می کند. از آنجا که خود من بین سالهای 1995 و1999 از سوی صدراعظم آلمان در آن زمان، که بعد ها لقب شهروند افتخاری اروپا به او داده شد، ماموریت داشتم که برای حل مسالمت آمیز چالش کوسوو با رهبری یوگوسلاوی مذاکره کنم ، و پس از پایان صدارت کهل و پایان جنگ ، توانستم سفری برای او به بلگراد سازمان دهم، سخنی را که پریماکف در خاطراتش نوشته است، من نیز تایید می کنم.
ــ یکی از موارد مهم اختلاف بر سر حفظ صلح در اروپا، استقرارچتردفاعی ضد موشکی است که آمریکا نقشه آنرا طرح کرد و ناتو هم بعدا آنرا پذیرفت، تفسیر روسیه از این طرح این است این نقشه برای مقابله با روسیه است.
ــ آمریکا باید از احمدی نژاد و رهبران قبلی و نیز رهبران بعدی ایران سپاسگزار باشد که امکان ایجاد تصویر دشمن خبیث را تا این حد فراهم آورده اند. آمریکا معتقد است که با تکیه بر تصویر این دشمن خبیث ـ صرفنظر از درستی یا نادرستی نسبت هائی که به ایران داده می شودــ ، می تواند دست اندازی های خود را به قاره ارو ـ آسیا و کنترل آن را قابل قبول سازد. سیستم ناتو ونقشه آمریکا برای استقرار چترهای دفاعی ضد موشکی نیز جز این نیست. آمریکا و دیگران باید ایران را بدون چون و چرابرای انجام این وظیفه حفظ کنند . از این منظر ایرانی که در محدوده همکاریهای بین المللی قرارداشته باشد بایستی از سوی آمریکا بعنوان عاملی علیه منافع آمریکا تلقی گردد.
ــ یعنی کنترل » صفحه شطرنج ارو آسیا » ؟ که از نظر زبیگنیو بریژینسکی ، طراح نقشه های راهبردی آمریکا، کلید دست یافتن به قدرت جهانی است؟
ــ دیگران هم این رؤیا را در سر پرورانده بودند . آنچه از سال 1990 روی داده حکایت از این دارد. در آغاز سالهای 90 نشانه های فراوانی در واشنگتن پدیدار گشتند که نشان می دادند مسیر سیاسی بکلی دگرگون خواهد شد و حرکت بسوی جهانی شدن آغاز شده است. …
خودکشی یونانی ها زیر فشار بحران اقتصادی
خودکشی یونانی ها
زیر فشار بحران اقتصادی
اشپیگل 33- ترجمه و گزینش رضا نافعی
روز 16 ژوئیه : بازرگانی که پدر سه فرزند است، در کرتا، در مغازه خود ، خود را دار می زند. 21 ژوئیه: مردی از اهالی پاتراس، 49 ساله، خود را دار می زند و پسرش جسد او را کشف می کند، پسر نیز خود را دار می زند. 25 ژوئیه : مردی 79 ساله در پِلوپونس خود را به درخت زیتون خود دار می زند. 3 آگوست: مردی 31 ساله، در نزدیکی الومپیا به ضرب گلوله به زندگی خود پایان می دهد. 5 آگوست : جوانی 15 ساله خود را در پی یرا دار می زند. 6 آگوست : یک فوتبالیست سابق ، 60 ساله، خود را در خالکیس آتش می زند. به خواندن ادامه دهید →
جنش ضد حمله به ایران در اسرائیل گسترده شده
جنش ضد حمله به ایران
در اسرائیل گسترده شده
یونگه ولت ـ ترجمه رضا نافعی
جنبش صلح اسرائیل با تظاهرات هر روزه به سیاست جنگ طلبانه صاحبان قدرت در تل آویو اعتراض می کند. صدها نفر یکشنبه شب در برابر خانه «اهود باراک» وزیر دفاع دست به تظاهرات زدند. با شعار های «جنگ نه » » حمله به ایران ، نه». در کنار نمایندگان » اتحاد چپ » در مجلس اسرائیل » دورون تاسباری » کارگردان سینما نیز در تظاهرات حضور داشت. او به نمایندگان رسانه ها گفت که از روش نتانیاهو در هراس است. طبق نوشته روزنامه «یه دی اوت آهرونوت» که روز جمعه گذشته منتشر شد نتانیاهو، بی اعتنا به هشدارهای مشاوران سیاست امنیتی و نظامی خود خواستار آنست که حتی پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، درآغاز ماه نوامبر، به ایران ضربه نظامی وارد آورد. تاسباری گفت:» من نمی دانم که نتانیاهو نقشه جنگ دارد یا ندارد، ولی وقتی او می گوید می خواهد بجنگد، حرفش را باور می کنم. و برای همین هم به اینجا آمده ام » .
سیاست جنگ طلبانه حکومت اسرائیل سبب اعتراض وسیع افکار عمومی این کشور شده است. قرار است در هفته جاری هر روز در برابر خانه وزیر دفاع تظاهرات صورت گیرد. در روز جمعه صدها نفر از هواداران اتحاد حداش که حزب کمونیست اسرائیل نیروی مرکزی آنست در حیفا علیه خطر جنگ تظاهرات کردند. کمونیست ها نتان یاهو را متهم می کنند به این که در ماجراجوئی سیاسی و نظامی هر رکورد قابل تصوری را شکسته است و زندگی مردم اسرائیل را از یهودی گرفته تا اعراب با خطری دهشتناک مواجه ساخته است. کابینه اسرائیل بجای تلاش برای صلح بافلسطینی ها و اجرای عدالت اجتماعی که مردم خواستار آن هستند به سیاست نظامیگری و ناسیونالیستی ادامه می دهد.
روزنامه هاآرتس که یک روزنامه لیبرال چپ و یکی از با نفوذ ترین نشریات اسرائیل است به نتانیاهو هشدار داد که بسوی جنگ نرود. برادلی بورستون نویسنده این روزنامه در ستون ویژه خود با بیانی موثر وواژه هائی از دل برخاسته نوشت : » آقای نتان یاهو ، پیش از آن که ایران را بمبارن کنید با هرکس که می شناسید وداع کنید، به همه آنها که دوستشان دارید بگوئید خدا نگهدار. شما می دانید در موقعیتی نیستید که بتوانید همه آنها را در مقابل ضربه متقابلی که خواهد آمد حفظ کنید. هر کسی را که شما می شناسید یک هدف است. هر کسی را که دوست دارید در خطر است. بهترین دوستان پسرتان ، تمام خانواده همسرتان، خانواده های آشپزتان ، راننده تان، محافظانتان . بچه های آنها و بستگان آنها همه در خطرند. با آنها خداحافظی کنید؛، با تک تک آنها. هم اکنون، پیش از آن که فرمان حمله بدهید. پیش از آن که دیر شود. در آن لحظه ای که شما فرمان را صادر کنید دیگر نمی توانید چیزی به آنها بگوئید و به ما هم نمی توانید چیزی بگوئید .»
فعالان صلح اسرائیل قطعنامه ای در اینترنت منتشر ساخته اند که هم اکنون صدها نفر آنرا امضاء کرده اند. آنها در این قطعنامه از خلبانهای اسرائیل خواسته اند فرمان بمباران ایران را اجرا نکنند:» برای جلوگیری از این فاجعه شما بیش از هرکس دیگر قدرت واقعی را در دست دارید. شما هستید که باید تصمیم بگیرید . ما ، بخاطر شما و بخاطر خودمان، امیدواریم اگر چنین لحظه ای فرارسید، بتوانید تصمیم درست بگیرید.»
http://www.jungewelt.de/2012/08-14/058.php
دیدگاههای اخیر