یک گفتگوی پر خبر، در باره مناسبات آینده آلمان و امریکا

یک گفتگوی پر خبر، در باره

مناسبات آینده آلمان و امریکا

اسپوتنیک –  گزینش و ترجمه رضا نافعی

این مصاحبه ایست که با «ویلی ویمر» معاون اسبق وزارت دفاع آلمان  و معاون سازمان  امنیت و همکاری اروپا، درجریان سفر اخیر اوباما رئیس جمهور امریکا به آلمان انجام شده است. او در این مصاحبه به نکاتی اشاره می کند که پیامدهای انتخابات اخیر ریاست جمهوری در امریکا و روی کار آمدن «ترامپ» با سیاستی متفاوت در ارتباط  با اتحادیه اروپا و بویژه آلمان است. شاید برخی از نکاتی که او مطرح می کند بیشتر تخیلی و غیر عملی به نظر آید. شاید او به عمد و یا به سهو دلیل چالش های سیاسی در خود آلمان را بر سر سیاست های آلمان بویژه در دوران بوش و اوباما را نادیده گرفته باشد، اما بهرحال آگاه از بودن چنین تفکراتی در میان برخی از مقامات آلمانی دانستنی است زیرا زمینه های تشدید چالش ها در خود آلمان و میان آلمان و امریکا را نشان میدهد.  به همین دلیل ترجمه آن را ضروری تشخیص دادم.

اسپوتنیک- اوباما هشت سال پیش  که تازه رئیس جمهور شده بود در سفر خود به برلین  با استقبال صدها هزار نفر روبرو شد. این بار ولی  استقبال از او  گرم نبود.

ویمر- بله درست است، دلیلش هم این است که او بعنوان اولین رئیس جمهور این پرسش را مطرح ساخت که  در آمریکا زمام کار واقعا در دست کیست. اگر هشت سال پیش را بیاد بیاوریم می دانیم که قول بزرگ او به مردم  بستن » گوانتانامو» بود. ولی او موفق به این کار نشد، بنظر من در حسن نیت او تردیدی نبود، او واقعا می خواست آن کار را بکند. خب، این روشن می سازد که ما با کشوری  سرو کار داریم ، که دست کم باید مردم اروپا را به بفکر وادارد. این باید روشن سازد که در امریکا نیروهائی سکان قدرت را در دست دارند  که حتی پس از انتخاب شدن رئیس جمهور  تازه نیز حاضر نیستند سکان قدرت را رها کنند  و  سیاست خود که برای جهان خطر نابودی در بر  دارد را کنار بگذارند.

اسپوتنیک – اوباما بعنوان رئیس و دوست خوب وارد میدان شد. در همان آغاز هم پیشاپیش به او  دست خوش دادند و جایزه صلح را نصیبش کردند. اصولا بعنوان یک فرد تا چه حد می توان یک نظام را تغییر داد؟ آیا رئیس جمهور مهر خود را بر این مقام می زند یا  این مقام است که مهر خود را بر رئیس جمهور می زند؟

ویمر- بله، در همین روزها شاهد هستیم  و می بینیم  که پس از انتخاب رئیس جمهور تازه آمریکا  » دونالد ترامپ» چه روی می دهد. حالا  آشکار می شود که در واشنگتن گویا یک گروه مقتدر و سازمان یافته جنگ طلب هست که ترکیبی است از جمهوریخواهان و دموکراتها. همین گروه در حال حاضر نهایت تلاش را به خرج می دهد تا  بر دست های رئیس جمهور جدید دستبند سیاسی بزند  و روشن سازد که مشی جنگ طلبانه سالهای اخیر، که در دوران اوباما واقعا شکوفا شد، تغییری نخواهد کرد.

وقتی  سفر اوباما را به برلین مشاهده می کنیم باید دو نکته را بیاد آوریم . یکی این که در زمان این رئیس جمهور بود که ما در ارتباط با سیاستی که در برابر فدراسیون روسیه در پیش گرفته شد، واقعا تا رسیدن به آستانه یک جنگ تازه زیرفشار قرار گرفتیم. سفر کنونی اوباما به برلین یک نشانه است، نشانه ایست زیانبخش برای آلمان، چون ما تا کنون صدراعظمی مانند خانم مرکل نداشته ایم که با همه همسایگان اروپائی اختلاف داشته باشد. این حاصل کودتای پناهندگی در سال کذشته است. ما ناگهان در اروپا منزوی شدیم و حالا که رئیس جمهور آمریکا به اروپا آمده به بروکسل نمی رود، که قاعدتا باید این طور می بود، بلکه به برلن می آید. و با این عمل درست کاری صورت می گیرد که نباید بگیرد.

اسپوتنیک- تحلیل شما از این امر چیست، چرا او به بروکسل نمی رود و به برلین میآید»

ویمر- سیرتکاملی اروپا که دائم در مدح و ثنای آن سخن گفته می شد و مثبت جلوه داده می شد، برای اهداف ایالات متحده آمریکا دیگر مقرون به صرفه نیست. بجای انجام اقدامات مشترک با اروپا ترجیح داده می شود – بر خلاف گذشته- یک کشور اروپائی را در برابر  دیگر کشورهای اروپائی قرار  دهند. این یک نشانه است ، نشانه ای که نباید آن را دست کم گرفت.

اسپوتنیک- مناسبات اوباما و مرکل چگونه است؟

ویمر- بنظر می رسد آنطور باشد که یک پرفسور آمریکائی در روزنامه » زود دویچه سایتونگ» بیان کرده است. پرفسور «داویس» که اگر درست باشد، عضو شورای مشاوران هیلاری کلینتون در عرصه سیاست خارجی بوده است، با وضوح تمام می گوید که حالا وقت آنست که آلمان در سیاست داخلی آمریکا دخالت کند. به خانم مرکل نقشی واگذار می شود، که در روزهای گذشته در روزنامه های بزرگ آمریکا نیز درج شده بود: او » آخرین مبارز مقاوم در برابر دونالد ترامپ، رئیس جمهور تازه منتخب آمریکاست».

«دولت آلمان و صدراعظم مرکل باید مخالفت شدید خود را با رئیس جمهور تازه آمریکا  بیان دارند». این کاری است  درست خلاف آنچه که در عرف دیپلماسی بین المللی میان دول جهان متداول است . این بوضوح نشان می دهد که ما با نوعی از سیاست بین المللی سر و کار داریم  که از سوی گروه و دسته بندی جنگ طلب دموکرات و جمهوریخواه در واشنگتن اعمال می شود. اینجاست که نقش مشخصی هم به خانم مرکل داده می شود. اگر نگاهی به بیانیه یک هفته پیش خانم مرکل برای دونالد ترامپ، رئیس جمهور تازه منتخب، بیفکنیم، مشاهده می کنیم که متن آن مؤید همه جانبۀ همین نقش است.

اسپوتنیک- البته همه مشتاقند بدانند که اوباما در باره دونالد ترامپ چه نظری دارد، چون تا کنون در سطح رهبری اروپا کسی با رئیس جمهور جدید آمریکا تماسی برقرار نکرده است.

ویمر- بله، من طی همکاری 36 ساله ام با دولت آلمان با چنین موردی  روبرو نشده ام.  در واقع   تا کنون رسم بر این بود که احزاب سیاسی و همچنین دولت آلمان با  دو تیم اصلی در مبارزات انتخاباتی که در امریکا در برابر هم قرارداشتند فورا ارتباط برقرار می کردند. این روش معمولِ سیاسیِ احزابی چون دموکرات مسیحی و یا سوسیال دموکرات در دولت آلمان بود. اما آنچه که امروز شاهد آن هستیم، یعنی اطلاعاتی که  در باره رئیس جمهور تازه امریکا داریم به زحمت در این حد است که می دانیم اسم کوچک و بزرگ وی چیست، عیب کار ازدولت و احزاب سیاسی آلمان است. با این روش نمی توان کار سیاسی انجام داد. اما این رفتار در عین حال روشن می سازد که از زمان یکپارچه شدن دوباره آلمان، ما بعنوان یکی از دول اروپائی واقعا  تنزل یافته ایم. جز این چیزی نمی توان گفت.

اسپوتنیک- شما نظرات پرفسوری که در تیم انتخاباتی هیلاری کلینتون بود را مطرح کردید – منظورتان این است که در دیداری که قرار است روز جمعه با حضور چند تن از رهبران کشورهای اروپائی تشکیل شود، در واقع  نقشه محرمانه یک کودتای ترانس اتلانتیکی کشیده خواهد شد؟

ویمر- بی تردید. در این مورد باید  فقط  نگاهی به اظهارات  «فن در لاین» وزیر دفاع آلمان افکند. چه می توان گفت وقتی وزیر دفاع آلمان به رئیس جمهور جدید آمریکا رهنمود می دهد که رفتارش چگونه باید باشد؟

اگر من در واشنگتن بودم، احتمالا فکر می کردم دارند علیه من توطئه می کنند آن هم به زشت  ترین  شکل. و وقتی آقای » سوروس» (متخصص انقلاب های رنگین) و دوستانش  مقادیر عظیم مالی برای خصومت با رئیس جمهور جدید اختصاص می دهند، این برداشت تشدید میشود. این شکلی است از  سیاست «متداول»، که از 1945 به این سو و حتی قبل از آن هم  دیده نشده است. کاملا آشکار است که آلمان در این امر بسیار فعال است، حتی نیویورک تایمز هم  آن را مطرح کرد و نوشت: خانم مرکل در کانون ترامپ ستیزی قرار دارد. کار آلمان به اینجا رسیده است.

اسپوتنیک- فکر می کنید حالا با روی کار آمدن ترامپ رسانه های ما  ضد امریکائی می شوند؟ این دیگر چیز تازه ای خواهد بود.

ویمر- آنچه ما اکنون در این زمینه  ناظر آن هستیم پدیده بسیار جالبی است. رسانه های ما هم اکنون  هم ضد امریکائی هستند، چون نمی خواهند به مردم امریکا حق بدهند آن رئیس جمهوری را انتخاب کنند که می خواهند. ممکن است انتخابات صورت گرفته یک جنگ انتخاباتی بوده باشد که مانندش در اروپا  ممکن نیست، ولی به هر حال در امریکا این طورتصمیم  گرفته شده اما رسانه های مسلط در آلمان با آن موافق نیستند. تا کنون هیچوقت در رسانه های آلمانی چنین پدیده ای دیده نشده بود.

Mehr: https://de.sputniknews.com/politik/20161117313403127-wimmer-obama-besuch/