محمد علی عموئی:
«…کسی نمی داند که رفیق فیدل در طول سالهای متمادی زندان و تبعید من و رفقای ایرانیم چه کوشش ها و توصیه هائی در جهت نجات ما از رنج زندانهای مزدوران امپرایالسم بکار گرفته است…»
درود و بدرود ، رفیق گرانقدر فیدل
انسان در جسمش فانی است،در آثارش باقی است، (کارل مارکس) و چه اثری عظیم تر و تاثیرگذار تر از انقلاب کوبا، نه تنها برای خلق کوبا، که برای تمام خلق ها، که برای جامعه بشری. فیدل آنچنان تاثیری بر روندجنبش های رهائی بخش دنیای معاصر گذارد که امپریالیسم برای نخستین بار نه تنها در قاره آمریکا، در سراسر جهان با پیامدهای جهانی آن در امریکا، آسیا و افریقا در گیر شد.
کوبا تحت رهبری هوشمندانه فیدل کاسترو از پس از پیروزی انقلاب(1959) به رغم انواع توطئه های خرابکارانه مزدوران امپریالیسم توانسته است همچنان اصالت انقلاب سوسیالیستی را حفظ کرده و پرچم سوسیالیسم رادر اهتزار نگه دارد.
کم نیستند کسانی که نگران آینده کوبا و خلق قهرمان آن هستند. این نگرانی نه از سر نیت بد بلکه به لحاظ شناخت اندک از توان و اراده مردمی است که بیش از نیم قرن در فاصله نود مایلی سرزمین هارترین دشمن سوسیالیسم همچنان با اراده ای استوار بر استقلال، آزادی و سوسیالیسم پای می فشرد. مادام که کشور سوسیالیستی کوبا تحت رهبری حزب کمونیست و به پیروی از تجربیات غنی فیدل کاسترو و همرزمانش بر مسیر استقلال و پیشرفت ره می پوید نه تنها محلی برای نگرانی علاقمندان به کوبا و سرنوشت آن نیست ، که چون گذشته مایه دلگرمی همه زحمتکشان است.
فیدل نه تنها رهائی خلق کوبا را تحقق بخشید، که در راستای باور به انترناسیونالیسم در تمام دوران حیات پرثمرش با هوشیاری تمام مراقب تحولات انقلابی دیگر نقاط جهان بود.
همگان بر نقش سازنده و رهائی بخش رزمندگان کوبائی در افریقا، بویژه در آنگولا واقفند. اما کسی نمی داند که رفیق فیدل در طول سالهای متمادی زندان و تبعید من و رفقای ایرانیم چه کوشش ها و توصیه هائی در جهت نجات ما از رنج زندانهای مزدوران امپرایالسم بکار گرفته است.
عموئی هنگام نوشتن یاد نوشت برای فیدل در سفارت کوبا در تهران
در طول 37 سال در بند زندانهای رژیم های پیش و پس از انقلاب در باره سالهائی که زیر حکم اعدام بودم و تنها مبارزه همه جانبه رفقای غیر ایرانی به ویژه رفقای کوبائی و سپس زنده یاد نلسون ماتدلا از خطر مرگ نجاتم دادند.
محمد علی عموئی دهم آذر 1395
آینده ما 