دوستان من

 

دوستانی دارم با طراوت چون آب

سبز چون برگ درخت

بی صدا چون ریشه،

گرم، چون خون دل نوخواهان،

 پر تحرک چون باد،

با وفا چون خورشید.

عیدی امسال آنها به من رساندن شمار کلیک ها ی «آینده ما» به آنسوی چهار میلیون بود. دوستانم، به گواهی آمار و رد پای دیجیتالی که از خود بر جا می نهند، پخشند، در پنج قاره جهان و از همه جا بیشتر در ایران. بنام و نشان آنها را نمیشناسم، جز اندک شماری را. اما صفت بارز و همگانی آنها عدالت خواهی آنهاست – عدالت برای همگان، عدالت اجتماعی. جنگی چند هزار ساله بین ظالم و مظلوم جاریست. این را همه می دانند مشکل از آنجا شروع می شود که ستمکاران اجتماعی  گروه کثیری از ستمکشان را باستخدام خود در می آورند و  بدست آنها ستم خود را   بردیگر ستمکشان جاری می سازند. این جنگی است  چند هزار ساله که هنوز هم بشدت تمام در جهان جاریست. این که آنها چگونه موفق به اینکار می شوند پرسشی است که بسیاری در طول تاریخ به آن پرداخته و به آن پاسخ هائی داده اند. از جمله :

(هانس ماگنوس انسنسبرگرEnsensberger  ( شاعر، نویسنده و متفکر  معاصر آلمانی . م) می گوید :

هرچه زمان بیشتر می گذرد روشن تر می شود که اسباب حکومت فقط  سرمایه،  کارخانه و اسلحه نیست، بلکه تسلط بر مغزها ست که مشخص می سازدبرده کیست و برده دار کیست.

بر اساس این گفته  خانم ها و آقایانی که  رسانه ها را  در اختیار دارند  بر ذهنیت عمومی  حکومت می کنند و معیار اندیشه خود این ها نیزهمان  منطق سرمایه داری است. از آن بخش از  رسانه ها که در مالکیت خصوصی نیستند نیز انتظار نمی رود که در مسیری جز این حرکت کنند، زیرا این ها خود عمدتا تحت  ” کنترل ”  احزابی هستند که خود این احزاب وابسته به کمک های مالی سرمایه بزرگ و ناشر امیال آنها هستند.

بنظر                   Colin Crouch

         ( جامعه شناس انگلیسی و استاد کرسی علوم سیاسی. م (ما  مدت هاست که به مرحلۀ پس از دموکراسی “Postdemokratie” گام نهاده ایم.  باین معنی که  نمای انتخابات و مجلس ها هنوز بر جا و کاراست ولی رسانه ها ذهنیت رای دهندگان را بسوی  دلخواه سوق میدهند و سیاستمداران نیز روند های سیاسی را در جهت خواست های از پیش تعیین شده، توسط موسسات فعال در عرصه جهانی هدایت می کنند…

در راس  این سرمایه داری ستمگر، زور گو، دروغگو و ادمکش  امپریالیسم امریکا قرار دارد که افزون بر 700 پایگاه نظامی در جهان  و رسانه های نوشتاری، دیداری و شنیداری پرقدرتی در سراسر جهان در اختیار دارد و شب و روز در کار اثر گذاری بر ذهنیت مردم بسوی دلخواه ستمگران هستند. در این میان فراوانند نیروها و افراد عدالتخواهی که پی به این شگرد سرمایه داری برده اند و در پی  افشای آن هستند اما صدای آنها در جنجال جهانی رسانه های سرمایه داری چنان ناتوان است که بزحمت شنیده می شود. باید با کنجکاوی و پشتکار در جستجوی این صداهای معترض و روشنگر بود و در حد توان به اشاعه آنها کمک کرد. این کاریست که » آینده ما» پیوسته در تحقق آن کوشا بوده است. آن دوستان وفاداری  که در آغاز کلام به آنها اشاره کردم این تلاش را شناخته اند و با خواندن آن ترجمه ها و به گسترش آن مضامین  در محیط کار و زندگی خود دل سپرده اند. این چند سطری که نوشتم سپاس از تایید کار و تلاش آنها در گسترش این صداهای کم پژواک است. در آغاز سال نو برای همه   مردم ایران   و بویژه  تمام آنهائی که «بی صدا چون ریشه » در کار گسترش صدای دادخواهان  در جهان هستند سالی پربار و کامیاب آرزو میکنم و ناشناخته  دست پر مهرشان را می فشارم.رضا نافعی

.