آلمان زیر فشار روز افزون

سرانجام تسلیم ترامپ می شود؟

راشا تودی – ترجمه رضا نافعی

آمار دیدار از سایت تا کنون

4،316،332

ترجمه

1099

.

کشاکش دیرین بر سر آلمان بار دیگر سخت بالا گرفته است. آلمان برای جناحی بسیار زورمند است و برای جناحی هنوز هم  سخت ناتوان. ولی همه  نگرانند، نگران سیاست آلمان هستند. از این رو امریکا میکوشد تا جلو تک روی های آلمان را بگیرد.

گرچه آلمان در دوران صدراعظم مرکل به امریکا کاملا وفادار ماند و در مورد بسیاری از رویدادها علائق خود را زیر پا گذاشت- از جمله می توان از  استراق سمع رسوا شدۀ آژانس ملی امریکا، از تمدید مکرر ماموریت در افغانستان، از تحریم های عدیده علیه روسیه نام برد و به منجمد ساختن  غیر قانونی دارائی های ایران و غیره اشاره کرد- با این همه گهگاه مواردی هم پیش می آید که برلین  راه دیگری در پیش می گیرد.

به جرات میتوان گفت که یکی از آنها تصمیمی بود که مرکل در سال 2015  با نادیده گرفتن تمام کنوانسیون های اروپا گرفت و مرزها را به روی پناهجویان و مهاجران گشود، و  بسیاری از کشورها را گرفتار هرج و مرج کرد. یکی دیگر از این تصمیم های دولت آلمان محکم چسبیدن به قرارداد اتمی با ایران بود که بزحمت زیاد تهیه و تصویب شده بود،  در حالی که پرزیدنت ترامپ با صراحت تمام روشن کرده بود که دولت های امضاء کننده قرار داد باید بین امریکا و ایران یکی را انتخاب کنند.

این که چرا دخالت امریکا در اقتصاد آلمان پیامدی در پی نداشت، خود نشان دهنده و بیانگر سیاست ناشی از قدرت امریکاست، سیاستی متکی بر قدرتی هژمونیال. واشنگتن در عین حال تلاش می ورزد تا برای دیگر کشورهای جهان مجوز صادر کند که از کدام کشور اجازه خرید نفت دارند و  از کدام کشور اجازه خرید نفت ندارند. از تاریخ 4 نوامبر 2018 ایران  از جمله آن کشورهائی است، که طبق قرائت امریکا، خرید نفت از آن مجاز نیست. .

در واقع معامله هم مجاز نیست، در فکرایجاد  INSTEX شرکت تسویه وجوه، برای انجام معاملات محدود  اروپا با ایران هم اصلا نباید بود. چرا نباید بود؟  چون: » این بی احترامی به سیاست ایالات متحده امریکاست». (نگاه کنید به سخنان مخالفان دولت روحانی در همین زمینه در داخل ایران که چگونه همآهنگ است با سیاست و دستورات امریکا. م)

گرنل سفیر امریکا در برلین خشمگین است از تشکیل INSTEX-„Instrument in Support of Trade Exchanges“-  وسیله ای برای حمایت از فعالیت های تجاری . اما کشیدن لوله گاز در دریای بالتیک موسوم به نورد استریم 2 برای حمل گاز ارزان روسیه به اروپا که سخت مورد نیاز است نیز از سوی گرنل و دولت متبوعش بشدت مورد حمله قرار گرفته است.

سفیر امریکا با صراحت تمام موسسات و شرکت های آلمان را تهدید به تحریم می کند و حتی  در اواسط ماه ژانویه نامه های تهدید آمیزی برای روسای کنسرن های المانی سهیم در برنامه  مذکور نوشت و آنها را تهدید کرد تا به این وسیله آنها را مجبور به چشم پوشی از شرکت در برنامه نورد استریم 2 سازد. به  هرحال بکار بردن این روش در مورد ایران با موفقیت همراه شد و آقای سفیر پیوسته با کمال افتخار این خبر را در تویتر اعلام کرد.

افزون بر این ها موضوع ناتو هم هست. ترامپ از روزی که کارش را آغاز کرد پیوسته خواستار افزایش سهم کشورهای عضو ناتو در هزینه  دفاعی ناتو شده است، و از آنها می خواهد که 2 در صد از تولید ناخالص ملی خود را به ناتو تخصیص دهند. از آنجا که آلمان دارای نیرومند ترین قدرت اقتصادی در اروپاست ، 2 در صد از تولید ناخالص ملی اش سر به میلیاردها می زند، که آلمان باید برای راضی نگه داشتن ترامپ این پول را هر سال بپردازد. اما داد و فریاد بر پا کردن ترامپ بی ثمر نماند و تقریبا همه اعضای ناتو سهم خود را افزایش داده اند.

برلین در همین اواخر اعلام کرد که 1،5 در صد خواهد پرداخت ولی این مبلغ قادر به آرام ساختن اذهان هیجان زده نخواهد بود. ریچارد گرنل  در مصاحبه ای که در 10 فوریه با روزنامه » ولت آم زنتاگ» انجام داد گفت این وعده ها کافی نیستند. او تلاش  کرد چنین وانمود سازد که آلمان به امریکا ادای تعهد نکرده  بلکه این تعهد را به  ناتو به » بهترین اتحادیه دفاعی جهان » عرضه کرده است.

آمریکا به یاد متحد عالیقدر خود «آلمان» می آورد که زمان زمان  تضعیف ناتو یا تهی ساختن آن از درون نیست.  روسیه  جلوی در خانه ایستاده است، همه باید  بدانند، که حالا ناتو باید تقویت شود. آلمان ها در برابر روسیه اهرمی در دست دارند. تصورش را بکنید که صدراعظم مرکل  بپاخیزد و بگوید : با این رفتاری که روسیه دارد، بدلیل تمام این فعالیت های بدخواهانه  و خطاهای روزافزون، ما دیگر نمی توانیم  با خرید گاز شما بر امکان توسعه نفوذ شما بیافزائیم و چون روسیه جلوی در خانه ما ایستاده است –  البته منظور این است که ما با توسعه ناتو به شرق اروپا خود را به مرزهای روسیه رسانده ایم- و روس ها با » عملیات خبیثانه خود»  تبدیل به خطری شده اند، مشکل بعدی در برابر آلمان قرار میگیرد. تا کنون » استولتنبرگ» دبیر کل ناتو بوده است که این مسئله را مطرح ساخته است. ولی  اگر دولت آلمان خود  پیشاپیش کار را بر امریکا آسان نسازد و بیانیه ای صریح و مطلوب امریکا منتشر نسازد، دیری نخواهد پائید که واشنگتن خود برلین را زیرفشار بگذارد.

صحبت از بمب های هسته ای ایالات متحده در اروپا و مخصوصا در آلمان است.  پس از خروج امریکا از پیمان INF   استولتنبرگ  دبیرکل ناتو به کشورهای عضو فشار وارد می آورد که بخشی از این » مشارکت هسته ای باشند» .

دبیرکل ناتو گفت این امر شامل آلمان نیز می شود. اینک مسئله برای آلمان محدود به این پرسش نیست که چگونه می توان از عهده  استقرار احتمالی چندین بمب مجهز به  کلاهک های اتمی برآمد.

تا کنون سناریو اضطراری چنین بود که آلمان همراه با بلژیک ، هلند و ایتالیا با بمب افکن های خود بمبهای اتمی امریکائی را حمل و ماموریت خود را انجام خواهند داد. با توجه به این که  تورنادوهای آلمان از سال 2025 به بعد به کنار نهاده خواهند شد، نیروی هوائی آلمان فاقد وسیله لازم برای انجام ماموریت خواهد بود. هنوز روشن نیست که برلین کدام بدیل را انتخاب خواهد کرد.

در واقع می بایستی اویروفایتر باش ( که مثل اف 35) باید با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کند.

یک امکان هم خرید اف 18 از بوئینگ است، که دیگر عمری را پشت سر گذاشته  و با میل و منطق صنایع نظامی اروپائی نیز همآهنگ نیست.

https://deutsch.rt.com/meinung/84121-deutschland-unter-massivem-druck-der-usa/

.