دلائل چسبندگی اروپا به امریکا:
وحشت از چین و ترس از روسیه
یونگه ولت- ترجمه رضا نافعی
4،494،592
ترجمه 1165
ینس اشتولتنبرگ دبیر کل ناتو پیشاپیش مشت خود را باز کرد. روزنامه نگاران یادآور شدند که وزرای خارجه کشورهای عضو ناتو در دیدار دیروزی خود در بروکسل در باره جمهوری خلق چین هم صحبت کردند. بمحض آن که این کلام از دهان آنها در آمد اشتولتنبرگ بی مقدمه مشت خود را باز کرد و گفت چین پیوسته نیرومند تر می شود.
چین که بزودی تبدیل به یگانه قدرت اقتصادی بزرگ جهان خواهد شد. تسلیحات خود را روزبروز گسترش می دهد و برسرمایه گذاری خود در اروپا می افزاید.
ناتو باید فوراً با این موضوع بپردازد. برای تاکید این را هم بر سخنان خود افزود که در سفر خود به امریکا متوجه شده است که دولت امریکا » نگران وسعت خاک چین» است. این امر » ناتو را برای ایالات متحده حتی با اهمیت تر نیز می سازد»..
چنان که ملاحظه می شود مسئله فقط محدود به بایکوت موسسه «هوآ وای» نیست که امریکا می خواهد به اجبار بر همپیمانهای خود تحمیل کند، بلکه ایالات متحده میل دارد باتقاق همپیمان های اروپائی عضو ناتو علیه چین جبهه نظامی هم برپاسازد.
این توقعات از کشورهای اروپائی آنها و از جمله آلمان را با این پرسش مواجه می سازد که اتخاذ چنین روشی را چگونه باید برای چین توجیه کنند.
برلین تا کنون هر دو کار را به موازات هم انجام داده است: رو در روئی سیاسی و در کنار آن همکاری اقتصادی.
باید دانست که حجم مبادلات آنها با یکدیگر ناچیز نیست و بقول معروف صحبت بر سر خرید و فروش مثلا تخم کدو نیست: جمهوری خلق چین مهمترین شریک بازرگانی آلمان است، معامله با چین برای کنسرن اتومبیل سازی فولکس واگن مطلقا قابل چشم پوشی نیست.
علاوه بر این: آلمان و اتحادیه اروپا به طور فزاینده ای در تلاشند تا خود را به عنوان یک قدرت مستقل جهانی معرفی کنند. صحبت از «استقلال استراتژیک» است.
رئیس جمهور فرانسه ، امانوئل مکرون اخیراً در واکنش به اقدامات یک جانبه ایالات متحده و ترکیه در شمال سوریه ، و همچنین برای اعمال فشار برای برانگیختن اتحادیه اروپا به اتخاذ سیاست مستقل جهانی، گفت ناتو دچار » مرگ مغزی» شده است. البته از نظر برلین ، که فکر می کند علیرغم تمام تلاش ها برای برقراری استقلال، در زور آزمائی قدرت علیه روسیه ، هنوز به ناتو نیازمند است ، سخن مکرون مبالغه آمیز بوده است.
کسب » استقلال استراتژیک » برای کنار آمدن با چین به چه معناست؟ هم پاریس و هم صداهای قدرتمند دیگری در برلین خواستار به چنگ آوردن موضع مستقلی در این عرصه هستند.
آشتی دادن این امر با اقدامات ضد چینی واشنگتن کاریست دشوار. اما نکته اینجاست که: برخی از منافع مهم قدرتهای اصلی اتحادیه اروپا نیز خواستار درگیری هستند.
فرانسه، با تکیه بر سرزمین های استعماری اش، هنوز خود را به عنوان یک نیروی دریایی در اقیانوس آرام می انگارد و بدلیل گشت و گذار کشتی های جنگی اش در دریای جنوبی چین با پکن اختلاف دارد.
از سوی دیگر آلمان بیم آن دارد که نفوذ جهانی خود را از دست بدهد و چین جای آن را بگیرد و از این رو درجستجوی راهی برای محدود ساختن دامنه نفوذ چین است.
این ها هستند آن انگیزه های قدرتی که برخی را وسوسه می کند تا در مبارزه بر سر قدرت علیه روسیه تنگ به امریکا بچسبند و نه گوش بفرمانی آنها از امریکا . در مورد چین نیز چون به تنهائی از عهده رقابت با او بر نمی آیند، برای آن که عقب نیفتند روی به امریکا می آورند.
وضعیت سخت پیچیده است درست مانند تضاد های موجود میان علائق برلین و اتحادیه اروپا.
https://www.jungewelt.de/artikel/367232.fronten-gegen-china.html
آینده ما 