اتحاد از هم گسیخته
غارتگران غرب علیه چین!
یونگه ولت ترجمه رضا نافعی
آمار سایت تا کنون
4،573،415
ترجمه
1192
پایان عصر استعمار، رویدادی است که دردهای فانتومی بر جای گذاشته است. درد فانتومی دردی است روانی. به این معنی که افرادی گرچه عضوی از بدن خود مثلا دست یا پای خود را مدت ها پیش از دست داده اند اما برغم گذشت سالها هنوز احساس می کنند که عضو از دست رفته آنها درد می کند. هند پای قطع شده امپراتوری انگلیس است، هنگ کنگ انگشت کوچک و قطع شده امپراتوریست، که روزگاری بخشی از پیکر امپراتوری استعمار گر بوده اند و اینگ دیرگاهی است که قطع شده اند اما درد همه آنها باقیست.
فردی بنام کریستفر پاتن که تا سال 1997 به نیابت از سوی ملکه انگلستان فرماندار مستعمره ای بوده است که از آن زمان دیگر مستعمره نیست روز دوشنبه بعنوان دولتمردی وزین فرمود:
بریتانیای کبیر و 7 کشور همپیمانش – جی 7- باید در برابر » رژیم چین» ابهت نشان دهند.
البته وقتی قدرت های استعماری و محوری بخواهند درباره سیاست داخلی پرجمعیت ترین کشور جهان بحث کنند، چینی ها خود در این جمع جایی ندارند.
روزنامه آلمانی » ولت» متعلق به کنسرن اشپرینگر می پرسد «هنگ کنگ متعلق به ماست؟» و برای مزید اطمینان خود پاسخ می دهد:» بله، البته! چون» هنگ کنگ برلن غربی است !» آیا رئیس بخش سیاسی» روزنامه مذکور میداند «میدان برد چنین اظهار نظری تا کجاست؟»
اگر چنین باشد نامی که بر حیطه مسئولیت او نهاده اند درست نیست نامش میبایستی » سیاست داخلی جهان» می بود و نه «سیاست خارجی»: چون اگر هنگ کنک برلین جدید باشد آنوقت جمهوری خلق چین هم می شود جمهوری دموکراتیک آلمان. یعنی متعلق به منطقه جدید آسیایی جنوب شرقی آلمان است. و کارش «حل و فصل» شده است.
این یک گستاخی است. لازم نیست کسی متخصص شناخت چین باشد تا بتواند حدس بزند واکنش مردم چین که تا چند دهه پیش از این قدرت های غارتگر غربی رنج می بردند، نسبت به چنین گستاخی چگونه خواهد بود: حمله به تمامیت ارضی این کشور خشم انگیز، تلخ سرشت و مقاومت آفرین است. سرود انقلابی چین این است: «بدون حزب کمونیست ، چین جدیدی وجود نخواهد داشت.»
غرب در هر زمان تلاش فراوان بکار می برد تا این اصل را برای هر چینی به اثبات برساند. در خود هنگ کنگ، جایی که جدایی طلبان فقط اقلیتی کوچک و رو به زوال هستند و بویژه در کل خاک چین.
حتی کسانی که کمونیست نیستند، شاید حتی – به عنوان نمایندگان بورژوازی جدید – برای حرکت آزاد سرمایه همدلی داشته باشند ولی با چنین حملاتی مجبور می شوند در موضع تدافعی قرار گیرند
مشکل این جاست که استراتژیست ها در برلین، واشنگتن و لندن اکنون دیگر به این نکات توجه نمی کنند، زیرا دشمن دیگر فقط «چینی سرخ» نیست، حالا همه دشمن شده اند. آن توهم دلخراشی که از باصطلاح دنیای آزاد باقی مانده کالای جذابی نیست که صادر کردنی باشد. آنها که در پایتخت آلمان هستند فقط وقتی با آدم های پرت و پلا گوئی چون ترامپ، برگزیتی ها و توری های انگلیسی اتفاق نظر دارند که موضوع صحبت مخالفت با چین یا روسیه باشد.
وقتی وزیر امور خارجه چین «وانگ یی» درباره خطر «جنگ سرد جدید» علیه کشورش هشدار می دهد، دقیقاً این پیش زمینه را در نظر دارد: امپریالیست های متجاوز غرب فقط هنگامی متحد می شوند که در برابر طعمه بالقوه ای قرار گرفته باشند و فقط هنگام غارت است که مشترکات آنها نمایان می شود: بعنوان غارتگر.
https://www.jungewelt.de/artikel/379009.raubgemeinschaft.html
خواننده گرامی |
اگر آگهی در این قسمت منتشر شود از اختیارات و امتیازات ورد پرساست و مطلقا ارتباطی با آینده ما ندارد |
آینده ما 