مردم خشمگین ایتالیا میخواهند

از اتحادیه اروپا جدا شوند!

جرمان فارن پالیسی – ترجمه رضا نافعی

آمار سایت تا کنون

4،584،608

ترجمه

1197

یکی از اهداف «هایکو ماس»، وزیر خارجه آلمان، در سفر چند روز پیش خود به رُم تلاش برای پیشگیری از گسترش یک شعار در ایتالیا بود. اکثریتی از مردم ایتالیا خواستار خروج از اتحادیه اروپا و همکاری با چین هستند.

این واقعیت که آلمان و اتحادیه اروپا در سخت ترین مرحله  گسترش بیماری کرونا در آن کشور از رساندن هر نوع کمک به ایتالیا خود داری کردند، موجب خشم شدید مردم ایتالیا شد.

افزون بر این، مخالفت قاطع آلمان با پشتیبانی مالی اتحادیه اروپا از کشورهای مواجه با بحران کرونا از جمله ایتالیا بود. اقدامی که میتوانست مانع سقوط اقتصادی آن کشورها گردد. (توضیح: اگر اتحادیه اروپا مسئولیت بازپرداخت قرضه های دریافتی از بازار بین المللی پول را تضمین کند. کشورهائی که دارای اقتصاد ضعیف هستند – مانند ایتالیا-  می توانند با پرداخت بهره کمتر اعتبار بیشتر کسب کنند بدون آن که با خطر سقوط اقتصادی مواجه گردند. این روند «کرونا بوند» خوانده می شود.م)

در اواسط ماه آوریل نتیجه یک همه پرسی در ایتالیا حاکی از این بود که نیمی از مردم ایتالیا چین را «دوست» و آلمان را «دشمن» آن کشور می دانند. دولت آلمان در صدد برآمد با توسل به تبلیغات و اقدامات دلجویانه  با این گرایش مقابله کند، از جمله تعدادی از تخت های خالی بیمارستانهای آلمان را به بیماران ایتالیائی مبتلا  به کرونا واگذار کرد و وزرای هر دو کشور به شدت به ستایش از همبستگی کشورهای عضو اتحادیه اروپا پرداختند و گویا قرار است از صندوق «همبستگی » اتحادیه  اروپا    چند میلیارد در اختیار ایتالیا گذاشته شود. با این همه در حال حاضر اکثریتی از مردم ایتالیا خواستار خروج از اتحادیه اروپا هستند.

https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8313/

بهانه سازی های ایران باعث ماندن

نظامی امریکا درعراق میشود؟

راشا تودی ترجمه رضا نافعی

آمار سایت تا کنون

979،582، 4

ترجمه

1196

ژنرال امریکائی «مک کنزی» نمی خواهد در برابر ایران به زانو در آید او گفت :هدایت » نردبان تشدید» اوضاع هنوز در دست نیروی نظامی امریکاست.

2

در ماه ژانویه مجلس عراق خواستار خروج همه نیروهای خارجی از عراق شد. نیروی نظامی امریکا   هنوز این خواست را اجرا نکرده است. همزماه با این کشاکش ایران دست به حملات موشکی   تحریک آمیز می زند. به گفته رسانه های آمریکایی، حملات موشکی اخیر به تاسیساتی که محل استقرار سربازان آمریکایی در عراق است از جمله کمپ تاجی و بغداد، از سوی شبه نظامیان مورد حمایت ایران از جمله این عملیات تحریک آمیز است. عملیاتی که تاثیری بر ادامه حضور نظامی امریکا نداشته است.

ژنرال کنت مک کنزی فرمانده (CENTCOM)  در مصاحبه ای  آنلاین  با شورای اتلانتیک با سرسختی گفت: ما اجازه نخواهیم داد ایران ما را از منطقه بیرون کند.

این جملات تنها چند روز پس از اعلامیه مشترک دولت عراق و واشنگتن برای کاهش نیروهای آمریکایی در این کشور بیان شد.

در آن اعلامیه که در 11 ژوئن از سوی وزارت خارجه ایالات متحده منتشر شد پیش بینی شده که جزئیات مذاکرات پس از جلسه ای که برای ماه ژوئیه در نظر گرفته شده ، منتشر خواهد شد.

ژنرال کنزی گفت: «گرچه  ممکن است ایران نردبان تشدید وخامت اوضاع را در اختیار داشته باشد ولی کنترل آخرین پله  نردبان تشدید وخامت اوضاع در اختیار امریکاست.»

بنا به گفته ژنرال امریکائی حملات ایران پس از حملات موشکی ماه مارس به اردوگاه تاجی عراق ،    که موجب زخمی  شدن پنج نفر از جمله سه آمریکایی شد، مدتی » متوقف» شده بود.

با این حال ، حملات شبه نظامیان و متحدان عراقیِ ایران می تواند نظامیان آمریکایی در عراق را از ماموریت مقابله با تروریست های داعش منحرف سازد.

کاگینز گفت این حملات قطعاً یک تهدید است ، ما آنها را بسیار جدی می گیریم. «

یک افسر ارشد نظامی که در گذشته در فرماندهی مرکزی ایالات متحده کار می کرده به نشریه   «تایمز نظامی» گفت که عدم پاسخگویی به حمله موشکی 8 ژانویه به پایگاه هوایی اسد ، ایرانیان را به ادامه حملات خود ترغیب کرده است.

https://deutsch.rt.com/international/103687-us-general-zu-raketenangriffen-im-irak/

جنگ سوم علیه کشورها را

امریکا از سال 1945 آغاز کرد!

«دانیل گانزر» پژوهشگر صلح- ترجمه رضا نافعی

آمار سایت تا کنون

4،581،542

ترجمه

1195

خواننده ای که خود را ناشناس خوانده چند سطری برای  من (رضا نافعی) نوشته با دو پرسش و یک توصیه:

«هنوز هم نمیتوانم پی ببرم چرا تمام فعالیت صرف در زمینه ضدیت  با امریکا می شود و به تمجید از روسیه می پردازید؟ حاکمیت جمهوری اسلامی هم با ماشین سنگین تبلیغاتیش به این کار مشغول است. جای آن نیست که برای مسئله ایران و مردم وطنمان جائی هم باز کنید با ترجمه از منابع غربی؟»

به این دوست عزیز یادآوری می کنیم که از صبح تا شب تمام تلویزیون های فارسی زبان باضافه رادیوهای فارسی زبان فرات از «اندازه کافی» علیه چین و روسیه مطالب گمراه کننده منتشر و پخش می کنند. به خودمان اجازه بدهیم که گاهی از منابع دیگری هم مطالبی را در مورد سیاست های این دو کشور بخوانیم. بندرت نشریات غرب خبر و یا گزارش دُم بریده ای متفاوت با سیاست های همیشگی رسانه های غربی می نویسند که در آنها هم زهرپاشی هست اما کمتر. این که عده ای فکر می کنند چین و روسیه نمی گذارند جمهوری اسلامی یکشبه سقوط کند نیز خود یکی از همان شگردهای تبلیغاتی غرب برای گمراه کردن ایرانی هاست. مخالفت و حتی مبارزه با جمهوری اسلامی یک امر داخلی است و به خود ایرانی ها مربوط است و سیاست خارجی امری است برخاسته از منافع هر کشوری و سیاست های هر دولتی. نباید این دو را با هم مخلوط کرد. برای آگاهی بیشتر آن دوستی که برای من پیام نوشته اند و دیگر خوانندگان، بخش دیگری از کتاب امپراطوری ایالات متحده قدرت ستمگر جهانی را منتشر می کنم که این یکی هم در غرب منتشر شده و نویسنده اش امریکائی است.

«چرا هزاران نفر از کشورهائی بسیار متفاوت، ایالات متحده را بزرگترین خطر برای صلح جهانی می دانند؟ پاسخ روشن است: ایالات متحده یک امپراطوری است. و ارتقاء به مرحله فرمانروائی امپراطوری در طول تاریخ  همیشه با توسل به زور بوده است. اعتقاد به اِعمال خشونت را می توان در این حقیقت مشاهده کرد که، بر خلاف تقریبا سایر کشورهای غربی، مجازات اعدام هنوز در ایالات متحده اجرا می شود. اما آنچه باید مقدم بر هر چیز دیگر  دانست اینست که از سال 1945 تا کنون هیچ کشوری به اندازه ایالات متحده دیگر کشورها را بمباران نکرده است. از سال 1945تا کنون هیچ کشوری بقدر ایالات متحده دولت های دیگر کشورها را سرنگون نکرده است. از سال 1945 تا کنون هیچ کشوری چون ایالات متحده جنگ های پنهانی نکرده است. هیچ کشوری چون ایالات متحده در دیگر کشورها پایگاه نظامی نداشته است، پایگاه هائی که اغلب با مخالفت خود آن کشور روبروست. » کار به جائی رسیده که آمریکائی بودن شرم آور شده است». این سخن  Paul Craig Roberts  است که در دوران ریگان (رئیس جمهور اسبق امریکا) قائم مقام وزیر دارائی امریکا بود و پس از باز نشستگی به یکی از سرسخت ترین منتقدان کاخ سفید تبدیل شد. یکی از اظهارات او اینست «چهار رئیس جمهور تبهکار یکی پس از دیگری زمام کشور ما را دردست داشتند: کلینتون، بوش، اوباما و ترامپ.»

مورخ امریکائیGabriel Koko که در دانشگاه یورک درشهر تورونتو در کانادا تدریس می کند  بدرستی می گوید: ایالات متحده کشوری است که در نیمه  دوم سدۀ بیستم بیش از هر کشور دیگری جنگ کرده است».  به دلیل این استفاده مکرر و مداوم از خشونت است که ایالات متحده بزرگترین خطر برای صلح جهانی محسوب می شود. کسی که منابع تاریخی را مطالعه کند مشاهده می کند که ایالات متحده از سال 1945 به بعد علنا یا مخفیانه علیه این کشورها متوسل به خشونت شده است، البته باید در نظر داشت که انچه اینک عرضه می شود فهرست کامل کشورهائی نیست که مورد تعرض ایالات متحده امریکا قرار گرفته اند:

یونان 1946، کره 1950، ایران 1953، گواتمالا 1954، کنگو 1961، کوبا 1961، ویتنام 1964، اندونزی 1965، کامبوج 1969، لائوس1970 ، شیلی1973، گرنادا1983، نیکاراگوئه1981، پاناما1989، کویت1991، سودان1998، صربستان1999، افغانستان2001، پاکستان2001، عراق2003، سوریه2014، اوکرائین2014

حق با جیمی کارتر رئیس جمهور پیشین امریکاست که در سال 2019 با ابراز تاسف گفت: ایالات متحده امریکا « جنگ افروز ترین  کشور درتاریخ جهان است». کارتر 94 ساله در یک مراسم مذهبی در جورجیا زبان به انتقاد گشود و گفت ملت امریکا در تاریخ 242 ساله موجودیت خود فقط 16 سال را بدون جنگ گذرانده است.

«ایالات متحده»

امپراطوری وحشت فرو می پاشد

َ ترجمه رضا نافعی

برگرفته ازکتاب:امپراتوری امریکا قدرت ستمگر جهانی

نوشته:  دانیل گانزر پژوهشگر صلح

آمار سایت تا کنون

4،578،540

ترجمه

1194

ایالات متحده امریکا  از سال 1945 یک امپراتوری است. کشوری  که در زمانی مشخص دارای نیرومندترین قدرت نظامی، اقتصادی و سیاسی باشد امپراتوری خوانده می شود. امریکا چاپ کننده دلار است، که در حال حاضر مهمترین ذخیره ارزی جهان است. ایالات متحده یک قدرت اتمی است، که دارای بالاترین هزینه نظامی، بزرگترین کنسرن های تسلیحاتی و بیشترین پایگاه نظامی را در کشورهای بیگانه است. امریکا کشوری است که در شورای امنیت سازمان ملل متحد حق وتو  دارد و اگر با زیر پاگذاشتن  قانون سازمان ملل که توسل  به قهر را ممنوع ساخته  کشور دیگری را بمباران کند می تواند با توسل به  حق وتو  مانع از آن گردد که از سوی سازمان ملل محکوم شود. افزون بر این، ایالات متحده امریکا بر ناتوتسلط دارد، که بزرگترین اتحادیه نظامی جهان با عضویت 29  کشور اروپائی و امریکای شمالی است.

کسی که علاقمند به سیاست، تاریخ و صلح باشد مجاز به نادیده گرفتن این امپراتوری نیست، زیرا ایالات متحده، مستقیم یا غیر مستقیم، برتمام چالش های بزرگ صد سال گذشته اثر گذار بوده و برجنگ های امروز  مُهر خود را می کوبد.

امروزه شناختن امپراتوری کار آسانی است، فقط باید تعداد ناوهای هواپیما بر آن را برشمرد. ایالات متحده بیش از هر کشور دیگر در جهان   ناو هواپیمابر دارد و هر 11 ناو هواپیما بر این کشور با سوخت اتمی حرکت می کنند.

بر روی جلد کتاب حاضر تصویر ناو هواپیما بر USS George Washingچاپ شده که نموداری است از تسلط نظامی ایالات متحده امریکا. تازه ترین ناوهواپیما بر امریکا USS  Gerald Ford در سال 2017 توسط دانالد ترامپ به راه انداخته شد، و از آنجا که با سوخت اتمی حرکت می کند می تواند بدون سوخت گیری مجدد دهها سال روی آب بمانند. هزینه  تولید  این ناو 13 میلیارد دلار بود و گرانقیمت ترین کشتی جنگی ساخته شده در جهان است. اما چین فقط دو ناو هواپیما بر، فرانسه ، انگلستان و روسیه هر یک فقط یک ناو هواپیما بر دارند.

امپراتوری ها نخست عروج می کنند و بعد فرو می پاشند. امپراتوری ها پدیده های ماندگار نیستند. امپراتوری های روم، اسپانیا، عثمانی، فرانسه و بریتانیا روزی بزرگ و هراس برانگیز بودند. ولی امروز فقط هستند. امپراتوری ایالات متحده نیز روزی فروخواهد پاشید و جای آن را ساختار دیگری از قدرت خواهد گرفت. کی و چگونه چنین خواهد شد فعلا مشخص نیست. پاول کندی تاریخ نگار انگلیسی هشدار می دهد و می گوید اگر ملت ها هزینه زیادی صرف تسلیحات کنند، » انوقت احتمالا بیش از حد بر خود فشار می آورند، آنوقت است که یک ملت شبیه مرد سالخورده ای خواهد شد که میخواهد دست به کاری زند که انجامش توان بیشتری از او می طلبد».

نظر پرسی موسسه گالوپ

«امروز کدام کشور منشاء بزرگترین خطر برای صلح جهانی است؟» این پرسش هیجان انگیز را گالوپ، موسسه نظر خواهی امریکائی که مقر آن شهر واشنگتن است، دریک نظر پرسی جهانی، در سال 2013 مطرح ساخت. گالوپ از سال 1977 هرسال یک نظر خواهی جهانی در مورد وضعیت جهان انجام داد. پس از آنکه شنوندگان یک فرستنده رادیوئی خواستار طرح این پرسش شدند، موسسه گالوپ هم در هزاره نو جرئت طرح این پرسش را پیدا کرد. در دوران زمامداری پرزیدنت اوباما، بین ماههای سپتامبر و دسامبر 2013 این پرسش برای بیش از 67 هزار نفر در 65 کشور جهان مطرح شد. بنا بر این پرسش درعرصه جهانی مطرح شد. و نتیجه آن نیز صراحت داشت.

24 درصد از پاسخ دهنگان یا یک چهارم از مردم جهان ایالات متحده امریکا را بزرگترین خطر برای صلح جهانی دانسته بودند. تفسیر بی بی سی این بود که » این برای امریکا خبر بدی است ولی کاملا نامنتظر هم نبود «. دومین کشور خطرناک کشور مسلمان و اتمی پاکستان بود که 8 در صد آن کشور را خطر بزرگ دانسته بودند که با فاصله ای زیاد بعد از امریکا قرار گرفته بود. سومین کشور خطرناک چین بود. پرجمعیت ترین کشور جهان برای 5 در صد خطرناک ترین کشور جهان بود. اسرائیل هم مانند کشور چین که کشوریست تحت کنترل حزب کمونیست  از سوی 5 در صد خطر بزرگ شناخته شده بود. کشورهای کره شمالی (5 در صد) افغانستان (5 درصد) و ایران هم ( 5 درصد)ی بودند. کشورهایی که برای صلح جهانی در مراحل بعدی خطر قرار داشتند عبارت بودند ازهند (4درصد) عراق( 4درصد) ژاپن(4درصد) سوریه(3درصد) روسیه (2درصد) استرالیا(1درصد)آلمان(1درصد)فلسطین(یک درصد) سومالی(1درصد)کره جنوبی(1 درصد) بریتانیای کبیر(1 درصد).

در پرسشنامه گالوپ این پرسش هم مطرح شده بود :» اگر مرزی وجود نمی داشت میل داشتید در کدام کشور زندگی کنید؟ 38 درصد یعنی اکثریتی روشن پاسخ داده بود بهترین جا همان کشوری است که هم اکنون ساکن آن است. اکثر مردم جهان خواستار مهاجرت نیستند، بلکه می خواهند با خانواده خود بمانند، تقریبا تمام انسان ها دوستدار فرهنگ، زبان، مناظر طبیعی و خوراک های میهن خود هستند. ولی برای  کسانی که میل به مهاجرت داشتند نخستین کشور مطلوب ایالات متحده بود (9 درصد) پس از آن استرالیا(7 درصد)، کانادا (7درصد)، سوئیس (6درصد)، فرانسه (4درصد)، آلمان (4درصد)، انگلستان(4درصد) و ایتالیا (3درصد) قرار داشتند.

          این که در سال 2013 ایالات متحده بعنوان بزرگترین خطر برای صلح جهانی شناخته شد  پدیده کاملا نوظهوری نبود. » بنظر من از منظراکثراروپائی ها، در حال حاضر بزرگترین خطر برای صلح جهانی امریکاست» این نظر آرنولد توین بی، تاریخ نگار انگلیسی است که در سال 1971 بیان کرد بی آن که  توانسته باشد  به نظر پرسی های  تحقیقی اتکاء کند. «توین بی» با توجه به پس زمینه جنگ ویتنام که در جریان بود می گوید پس از این که امریکا بی تردید تبدیل به قدرتمندترین کشور شد طی سی سال گذشته تصویرش تغییر کرد و تصویری وحشتناک شد. احتمالا  این تصویر برای اکثریت بزرگی از مردمی که نه اروپائی هستند و نه اهل امریکای شمالی بلکه اهل امریکای جنوبی، آسیائی یا افریقائی هستند هراسناک تر است.» زیرا ایالات متحده بارها و بارها با خشونتی بی رحمانه در امور داخلی  کشورهای دیگر دخالت کرده است. از این رو  بنا به گفته  توین بی ایالات متحده برای آنها » یک کابوس» است.

          پس از ژانویه 2017 که پرزیدنت دونالد ترامپ زمام امور را در دست گرفت نیز ایالات متحده به ارزیابی بهتری دست نیافت. موسسه نظر خواهی Pew  در ماه اگوست 2017 اعلام کرد » نگرانی از قدرت و نفوذ ایالات متحده در بسیاری از کشورهای جهان فزونی یافته است. Pew از مردم سی کشور جهان از امریکای شمالی، امریکای جنوبی، اروپا، افریقا، آسیا و استرالیا نظر خواهی کرده بود. این نظر خواهی جهانی نخستین بار در 2013، در زمان زمامداری پرزیدنت اوباما صورت گرفته  بود و یک بار دیگر در 2017، هنگام حضور پرزینت ترامپ در کاخ سفید تکرار شد. در همان زمان که پرزیدنت اوباما رئیس جمهور  بود، ایالات متحده در ارزیابی جهانی بزرگترین منبع خطر برای جهان شناخته شده بود ، ولی پس از حضور پرزیدنت ترامپ در کاخ سفید بی اعتمادی به کاخ سفید بازهم بیشتر شد.

         » در 21 کشور از 30 کشوری که در آنها از مردم نظر خواهی شده بود تعداد افرادی که امریکا را برای کشور خود خطر جدی تلقی میکردند فزونی گرفته بود» این نتیجه ای بود که موسسه Pkw در سال 2017 به آن دست یافته بود. مکزیک و کانادا،  دو همسایه امریکا این کشور را برای خود خطری بزرگتر ازچین یا روسیه دانسته بودند. درکشورهای انگلستان، آلمان، فرانسه و هلند نیز که عضو ناتو هم هستند پرسش شوندگان در سال 2017 امریکا    را خطرناک تر دانسته بودند تا در نظر خواهی سال 2013. نکته دیگری که Pkw کشف کرد این بود که زنان در استرالیا، کانادا، ژاپن، انگلستان و فرانسه امریکا را بیش از مردان آن کشورها خطرناک دانسته اند. نتیجه دیگری که از همه پرسی حاصل شد این بود : مردمی که به احزاب چپ رای می دهند، در انگلستان،سوئد، کره جنوبی  و استرالیا،  ایالات متحده را خطری بزرگتر می دانند تا کسانی که در همان کشورها به احزاب راستگرا رای می دهند.

         پژوهش های تازه در آلمان نیز تایید کننده این برخورد منتقدانه به ایالات متحده هستند. طبق پژوهشی که در سال 2018 از سوی موسسه » فورسا  برای تحقیقلات اجتماعی و تحلیل آمار» صورت گرفت، بنظر 79 در صد از مردم آلمان پرزیدنت دونالد ترامپ بزرگترین منشاء خطر برای صلح جهانیست. پوتین فقط از منظر 13 درصد منشاء خطر برای صلح جهانیست، برای 8 در صد هردو به یک اندازه  هراس برانگیز هستند». طی سالهای اخیر حیثیت امریکا در آلمان پیوسته رو به کاهش بوده است. » تفسیر » روزنامه آگسبورگر آلگماینه سایتونگ» از پژوهش فورسا چنین  بود:» طی سالهای اخیر حیثیت  ایالات متحده امریکا پیوسته رو به کاهش بوده است.

پس از شکست آلمان در جنگ جهانی دوم امریکای فاتح که با شتابی حیرت انگیز   به مرتبه    کشوری تحسین برانگیز، محافظ آلمان و چه بسا ارجمند ومحترم ارتقاء یافت امروز با داوری های  منفی و دم افزون آلمانی ها روبروست. بنظر » مانفرد گولنر»  مدیر پژوهش ها، » نخستین گسل در داوری آلمانی ها در مورد امریکائی ها  با ورود جورج دابلیو بوش به کاخ سفید، در سال 2001 رخ داد. او،حداکثر پس از جنگ عراق ، جنگ افروزی بمراتب خطرناک تر از پوتین بود. المانی ها به بیل کلینتون که قبل از بوش رئیس جمهور بود هنوز اعتماد  داشتند.»

نظرپرسی های نو به نو مؤید این نظر هستند . بنا به  » گزارش ایمنی 2019″، گزارشی که از سال 2011 هرساله تجدید می شود، بنظر آلمانی ها بزرگترین خطری که صلح جهانی را تهدید می کند از امریکا بر می خیزد. پس از آن کشورهای خطر خیز به ترتیب عبارتند از کره شمالی،ترکیه و روسیه. » مرکز پژوهش برای استراتژی و مدیریت در سطوح بالا» که در شهر کلن مستقر است در یک نظرسنجی نمونه وار در آلمان از 1200 آلمانی مسن تر از 16 سال نظر خواهی کرد. قریب نیمی از پرسش شوندگان احساس می کردند که در زمانه ای ناامن زندگی می کنند.

» نظرخواهی 2019″ بوضوح نشان می دهد که آن عامل مرکزی که باعث نگرانی آلمانی ها می شود فقدان اطمینان است . و این عامل از منظر کلاوس شواینزبرگ ، مدیر پژوهش مورد نظر،  چیزی نیست جز امریکائی که تحت رهبری دونالد ترامپ است.

نتیجه نظر پرسی این بود که بیش از 56 درصد از آلمانی ها امریکا را بزرگترین خطر برای صلح جهانی می دانند. یک سال پیش از این،  درنظر خواهی سال 2018، تعداد کسانی که این نظر را داشتند 40 درصد بود. در آن زمان پاسخ ا کثر پرسش شوندگان این بود که بزرگرترین منشاء خطر کره شمالی است. » شواینزبرگر» رئیس گروه تحقیق، دستیابی امریکا را به مقام اول و پس راندن کره شمالی به مرتبه دوم ، «پیشرفتی غم انگیز» توصیف می کند. بنظر ناظران ، این روندی کاملا نامنتظر نبود. تفسیر «ار ت ال » چنین است: » در آلمان همواره نگاهی انتقادی به سیاست و جامعه آمریکا وجود داشته است. » فرهنگ آنجا اغلب فرهنگی سطحی تلقی می شود و سیاست خارجی ان خودخواهانه.» این برداشت  در شرق آلمان حتی شدیدتر است از غرب است».

زمین امریکا زیر پای

نخبگان ثروت و قدرت می لرزد!

نوشته : دانیل گانزر- ترجمه: رضا نافعی

آمار سایت تا کنون

4،575،793

ترجمه

1193

گزارش  رسانه انگلیسی بی بی سی در آوریل 2014  در ارتباط با پژوهش های صورت گرفته در  دانشگاه پرینستون حاکی از آن بود که َنظام حاکم  بر  ایالات متحده امریکا   «دیگر دموکراسی نیست بلکه یک الیگارشی است». این یکی از موارد نادری   بود که رسانه اروپائی بی بی سی نظام حاکم بر امریکا را به درستی » الیگارشی» نامید. گزارش درست بی بی سی چنین بود : «ایالات متحده امریکا تحت سلطه گروهی از نخبگان ثروتمند و قدرتمند است.» پژوهشگران پژوهش های صورت گرفته در پرینستون پرفسور مارتین گیلنس و بنیامین پیج  نام دارند که وضع ایالات متحده را بسیار دقیق  و روشمند مورد پژوهش قرار داده اند. مدت زمان تحقیقات آنها   دو دهه بود ( از 1981 تا 2002)   آنها در این مدت مجموعا با طرح 1779 پرسش در باره موضوعات مشخص  مورد تحقیق ، انتشار علنی پرسش ها، گردآوری و دسته بندی علمی پاسخ ها و مشخص ساختن این که آیا اکثر شهروندان  موافق  یا مخالف مسائل مطروحه بوده اند،  تنظیم کردند. افزون بر این، پژوهشگران میزان درامد پرسش شوندگان را نیز پرسیده و در پاسخ ها ذکر کرده بودند، یعنی تعلق طبقاتی آنها را نیز مشخص ساخته بودند. پژوهشگران  پس از مقایسه نتایج حاصله با تصمیمات متخذه از سوی سیاستمداران  به این نتیجه رسیدند که سیاستمداران به خواست ها و تمایلات آن توده گستردۀ عظیم که قشر زیرین جامعه امریکا هستند و نیزبه خواست ها و تمایلات طبقه متوسط این جامعه بی اعتنا هستند.

پژوهندگان پرینستون به این نتیجه رسیدند که » بنظر می رسد نقش خواست های امریکائیان نقشی است بسیار ناچیز، نقشی تقریبا برابر با صفر و از لحاظ اماری فاقد اهمیت اثر بخش بر سیاست». از این رو  گیلنس و پیچ  معتقدند که نمی توان حکومت امریکا  را حکومت مردم دانست و مینویسند » حاصل تحقیقات ما این است که  در ایالات متحده  اکثریت حکومت نمی کند – دست کم به این معنی که خواست اکثریت واقعا بر تصمیمات سیاسی اثر گذار باشد. وقتی نظر اکثریت مردم با نظر نخبگان اقتصادی یا لابی های سازمان یافته مغایرت داشته باشد معمولا نظری که بازنده است نظر مردم است«. آنها که در امریکا در عرصه سیاست تصمیم گیرنده هستند ابر ثروتمندان و لابی های آنها هستند. گیلنس و پیج می نویسند » حاصل پژوهش های ما این بود که اکثریت مردم امریکا تاثیری ناچیز بر تصمیمات متخده از سوی  دولت دارند. ما امریکائی ها از خصیصیه های زیادی برخورداریم که  از ویژگی های یک نظام دموکراتیک است از جمله انتخابات منظم، آزادی بیان ، آزادی تشکیل اجتماعات و حق شرکت در انتخابات». «ولی ما معتقدیم که وقتی سازمان های قدرتمند اقتصادی و اندک شماری از ابرثروتمندان برامریکائیان تسلط دارند آنوقت دعوی امریکا مبنی بر این که یک دموکراسی است نیز با خطر واقعی روبروست.»

از آنجا که در امریکا آزادی بیان حقی است تضمین شده، حتی ابرثروتمندان هم می توانند در سطح جامعه و درانظار عمومی مورد انتقاد منتقدین قرار گیرند و می گیرند،  اما نه از طریق رسانه های عمومی فراگیر و دور بُرد. چرا ؟ چون منتقدین برای بیان انتقاد خود مجاز به  استفاده از آن امکانات فراگیر و دور بُرد نیستند.

«اریک  زوسه»   مورخ امریکائی در گفت و گوئی با Counterpunch که  مجله  ای است کوچک   با صراحت تمام  لب به انتقاد می گشاید و می گوید برغم انکار های مکرر در مکرر کسانی که برما حکومت می کنند و رسانه هائی که در اختیار و کنترل خود دارند امریکا به یک الیگارشی تبدیل شده است  و با ابراز تاسف می گوید «دموکراسی امریکائی یک حقه بازی است، بعبارت دیگر امریکا در واقع شبیه روسیه  یا بسیاری دیگر از » دموکراسی های انتخاباتی» گمنام است. در گذشته این طور نبودیم ولی امروز یک الیگارشی هستیم».

فقط در امریکا نیست که اختلاف بین ثروتمندان و تهی دستان شدید است، در بسیاری از کشورهای دیگر هم این اختلاف هست، در چین هم هست. آیا در قرن بیست و یکم ایجاد  جهانی عادلانه تر ممکن خواهد شد؟ رسیدن به این هدف دست کم قابل تصور است، و بسیارند انسان هائی که برای رسیدن به این هدف کوشا هستند. – مردم مطابق آگاهی خود ، همزیستی را شکل می دهند.

نویسنده آلمانی اکهارت تُله معتقد است: «اگر حرص دیوانه وار خودپرستانی نبود که برای بیشتر  داشتن توازون   تقسیم و توزیع منابع را این چنین مختل سازند نیازهای اساسی همه مردم روی زمین برای مواد غذائی، آب، سرپناه و پوشاک براورده میشد «.

برگرفته از کتاب » ایالات متحده امپراتوری ستمکار»