نه اوکرائین و نه روسیه هیچکدام منتظر جنگ نیستند!

یونگه ولت ترجمه رضا نافعی

 آمار دیدار از سایت تا کنون

4,792,823

ترجمه

1284

بنا به گزارش راشا تودی : ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین در دیدار با خبرنگاران خارجی، ، به غرب هشدار داد ,  وگفت که بیش از حد در مورد ادعای نادرست » تهاجم قریب الوقوع روسیه » ایجاد وحشت نکند. او گفت که هیچ تنش بزرگی در مرز دیده نمیشود. علاوه بر این، این وحشت غیر موجه باعث ایجاد یک بحران اقتصادی می شود. سرمایه گذاران در حال برداشت پول از اوکراین هستند. ولادیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین از غرب می‌خواهد که از دامن زدن به هراس جنگی دست بردارد.

تبلیغات غرب به وحشت  از حمله روسیه به اوکراین دامن می زند اما کارشناسان در اوکراین » نشانی ازخطر تهاجم فوری نمی بینند.

مرکز رسمی مطالعات دفاعی نتیجه پژوهشی را در وب سایت Ukrainska Pravda منتشر کرد که بر اساس آن «حمله روسیه در مقیاس بزرگ به تمام یا بخش هایی از اوکراین در هفته های آینده بعید است». تعداد نیروهای روسی که در مرز متمرکز شده اند برای این کار کافی نیستند و هیچ گونه تجهیزات، مهمات یا خدمات پشتیبانی مانند بیمارستان های صحرایی نیز مستقر نشده است. همچنین تلاشی از سوی روسیه برای افزایش پتانسیل نظامی موجود، بعنوان مثال با بسیج نیروهای ذخیره نیز قابل تشخیص نیست .

نکته قابل توجه، بیانیه ایست که با الهام از سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده منتشرشده و آن این بود  که در روسیه بسیج نیروهای ذخیره در جریان است. واکنش رسمی اوکراین به طرح های ایالات متحده و بریتانیا برای فراخواندن اعضای خانواده کارکنان سفارت خود در کیف برای خروج از این  کشور نیز محتاطانه بود. روزنامه زوددویچه سایتونگ چاپ آلمان روز سه شنبه به نقل از سخنگوی وزارت امور خارجه اوکراین در «کی یف» نوشت: اوکراین این درخواست را «زود هنگام  و بیانگر احتیاطی اغراق آمیز» می داند.

در مقابل، بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا (که این روزها زیر فشار مجلس آن کشور برای کناره گیری از نخست وزیر و رهبری حزب حاکم است و ظاهرا نجات خود را از این تنگنا دامن زدن به تبلیغاتی جنگی در اوکراین میداند- م) مدعی شد که روسیه در حال برنامه‌ریزی  برای «یک حمله برق اسا به اوکراین» است. این خبر را روزنامه اوکرااینسکا پراودا منتشر کرد. اما حتی رسانه‌های بریتانیایی اظهارات جانسون را تا حدودی محتاطانه‌تر نقل کردند و نوشتند: واضح است که نیروهای روسی می توانند یک «حمله برق آسا» به کیف انجام دهند.

 بر اساس نظرسنجی ها در روسیه، اکثریت مردم  اگر جنگی روی دهد نیز ناتو را مسئول چنین جنگی می دانند.

در حال حاضر، کشورهای اتحادیه اروپا قصد ندارند کارکنان سفارت خود را از کیف خارج سازند. این موضوع در جریان نشست وزرای خارجه اتحادیه اروپا عصر دوشنبه در بروکسل مشخص شد.   جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا نسبت به «دراماتیک» کردن وضعیت هشدار داد. با این حال، اتحادیه اروپا تصمیم گرفت  1.2 میلیارد یورو وام و 120 میلیون  کمک های بلاعوض به اوکراین بدهد. «اورسولا فون در لاین»، رئیس کمیسیون، گفت که هدف از این اقدام  «تقویت دولت اوکراین و  توان مقاومت آن  است.»

راه حل این تناقض آشکار این است که وحشت ناشی از حمله قریب الوقوع روسیه در حال حاضر اقتصاد اوکراین را بی ثبات می کند.  روز دوشنبه، رئیس جمهور اوکرائین ولودیمیر زلنسکی بار دیگر با یک سخنرانی تلاش کرد تا هموطنان خود را آرام سازد و آنها را از برداشتن موجودی های خود از بانک ها  و خرید های بیش از حد معمول  از سوپرمارکت ها منصرف سازد.   به گفته زلنسکی، «تهدید روسیه» از سال 2014 وجود داشته و از نظر کیفی  وضعیت تغییر نکرده است.

https://www.jungewelt.de/artikel/419270.nato-kriegsdrohung-kiew-wiegelt-ab.html

https://de.rt.com/europa/130700-ukrainischer-prasident-fordert-westen-auf-keine-panik-russland/

برای تخریب اتحاد روسیه و چین

جرمان فارن پالیسی ترجمه رضا نافعی

آمار دیدار از سایت تا کنون

4,790,464

ترجمه

1283

عالی ترین مقام پیشین نظامی آلمان «هارالد کوجات» بشدت از نحوه برخورد با «کای آخیم شونباخ» فرمانده نیروی دریائی آلمان که موجب استعفای او از این مقام شد انتقاد کرد . شونباخ خواستار همکاری با روسیه علیه چین شده بود.

هارالد کوجات گفت  شونباخ با اظهارات خود در دهلی نو، که توفانی از اعتراضات را در آلمان برانگیخت، در واقع ً فقط«موضع آمریکا» را بیان کرده است. هم در مورد اظهارات او در باره کریمه و هم برای ایجاد شکاف بین روسیه و چین: ایالات متحده نیز در حال حاضر » برای داشتن یک رابطه پایدار با روسیه تلاش می ورزد » زیرا جمهوری خلق چین » برای امریکا حریف بزرگتر و خطرناک تر» است.  

اظهارات شونباخ مبنی بر اینکه کریمه عملاً برای اوکراین از دست رفته است و پیشنهاد او مبنی بر مشارکت دادن مسکو در نبرد با پکن مورد حمایت کامل اندیشکده دهلی نو قرار گرفت، یعنی در جائی که او  در آنجا نظرات خود را بیان کرده بود. هند با روسیه همکاری تنگاتنگ دارد و سلاح های روسی برای تسلیح خود در برابر چین می خرد. در ایالات متحده نیز کارشناسان خواهان کاهش تنش نسبت به مسکو هستند تا از جنگ در دو جبهه جلوگیری شود. هارالد کوجات هشدار داد و مصرانه از به صدا در آوردن  «طبل جنگ در آلمان» برحذر داشت.

اظهارات شونباخ ، دریابان نیروی دریایی آلمان، در دهلی نو، در روز جمعه گذشته موجب برخاستن توفانی از اعتراض در عرصه سیاست و افکار عمومی آلمان شد و متعاقب آن موجب استعفای شونباخ  از مقام خود گشت.  در موسسه مطالعات و تحلیل‌های دفاعی Manohar Parrikar (MP-IDSA)، در دهلی نو    از او پرسیدند: موضع آلمان در مورد گسترش ناتو به سمت شرق و همچنین در مورد پیوستن گرجستان و اوکراین به ناتو چیست؟ در این زمینه، شونباخ، از جمله، گفته بود که کریمه «از دست اوکراین رفته است، و دیگر برنمی‌گردد». اینکه مسکو در حال حاضر به دنبال تصاحب قلمرو اوکراین است «بی معنی» است.[1] شونباخ  گفت: آنچه ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه «در درگیری فعلی واقعاً خواهان احترام متقابل است» و – به خدا سوگند – به کسی احترام گذاشتن برای هیچکس هزینه به بار نمیآورد . اگر از من بپرسید، به راحتی می توان احترامی را که او خواستار آنست – و احتمالاً سزاوار آن نیز هست برای او قائل شد.»

شونباخ در اظهارات خود می توانست از جمله به  اظهارات رئیس جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، اشاره کند  همین چند روز پیش، زلنسکی تایید کرد که خطر حمله روسیه به کشورش «بیشتر از قبل» نیست. «فقط هیاهوی پیرامون آن افزایش یافته است.»  این نظر که  کریمه از دست رفته  است – از مدت ها پیش روشن بود و حالا دوباره تکرار و تایید می شود.  «گاهی اوقات پشت درهای بسته توسط بازیگران مهم ناتو و اتحادیه اروپا نیز تکرار می گردد..». «

 ماری آگنس استراک زیمرمن»، رئیس کمیته دفاع در مجلس آلمان، در ارزیابی از این  حقایق سخت به مبالغه پرداخت و گفت کار بجائی رسیده که «دریابان شونباخ آشکارا ساختار امنیتی اروپا و قوانین بین‌المللی را زیر سوال می‌برد. استعفای او از مقامش کاری بود بجا و درست.» ماری آگنس زیمرمن پایوران برجسته ارتش آلمان را بشدت مورد انتقاد قرار داد و گفت آنچه من از ژنرال ها می طلبم بیان صریح و روشن است  نه مهمل بافی و سرهم کردن ترهات و تکرار حرف های سیاستمداران .

آنچه در این مناظره به آن اشاره نشد این بود که اظهارات شونباخ در MP-IDSA در دهلی نو با تایید کامل روبرو شد . Sujan R. Chinoy، دبیر کل اندیشکده، پاسخ داد: «ما کاملا با شما موافق هستیم، زیرا هند شراکت استراتژیک قوی با روسیه دارد.[6] در واقع، در اوایل سال 2000، دهلی نو و مسکو یک «مشارکت استراتژیک» ایجاد کردند که شامل یک اجلاس سالانه و محموله های عمده تسلیحات روسیه است. سهم روسیه از کل تسلیحات وارداتی هند در دوره پنج ساله 2016 تا 2020 حدود 49 درصد بوده است. از جمله، هند سیستم دفاع موشکی اس-400 روسیه را علیرغم اعتراضات خشماگین ایالات متحده به دست آورده است. اولین قطعات آن در پایان سال گذشته تحویل داده شد. دهلی نو با توجه به رقابت فزاینده خود با پکن، این سیستم دفاعی را خریداری کرد. روسیه و هند نیز به طور منظم مانورهای مشترکی انجام می دهند. برای مثال، در آگوست 2021، نیروهای مسلح هر دو کشور دوازدهمین مرحله از سری مانورهای خود موسوم به  «ایندرا» را برگزار کردند. در همین اواخر   یکی از نشریات اندیشکده  MP-IDSA صراحتاً از تعمیق همکاری هند و روسیه – در اقیانوس هند و اطراف آن، در قطب شمال و در خاور دور روسیه، سخن گفته و از آن   حمایت کرده است.[8]

توصیه شونباخ مبنی  بر «احترام قائل شدن» برای رئیس جمهور روسیه مورد  حمایت و تایید دهلی نو قرار گرفت، از جمله به این دلیل  که او این کار را گامی در جهت ایجاد یک جبهه مشترک علیه چین می داند.   شونباخ اعلام کرد: هند و آلمان  برای قرار گرفتن در برابر چین به روسیه  نیاز دارند. او به عنوان یک کاتولیک، اتحاد با روسیه مسیحی را در جنگ قدرت با جمهوری خلق به هر حال از نظر استراتژیک صحیح می‌داند.[9] شونباخ روز جمعه در MP-IDSA گفت: ایجاد فاصله بین مسکو و پکن نیز مفید است زیرا «چین به منابع روسیه نیاز دارد.»

این طرح جدید نیست. در ایالات متحده نیز، بخش‌های رو به رشدی از تشکیلات سیاسی برای کاهش جنگ قدرت علیه مسکو تا حدودی فشار می‌آورند تا بتوان تمام انرژی‌ها را در مبارزه قدرت علیه پکن متمرکز کرد . A. Wess Mitchell، مقام ارشد سابق وزارت خارجه ایالات متحده که در دوران ریاست جمهوری دونالد ترامپ که در تابستان گذشته مسئول اروپا و اوراسیا بود، گفت: جنگ در دو جبهه علیه روسیه و چین «احتمالاًبه نیروئی بیش  از توانایی های کنونی نیروهای مسلح ایالات متحده نیاز دارد.» بنابراین «یکی از مهمترین اهداف» هر استراتژی ایالات متحده باید اجتناب  از جنگ دردو جبهه باشد. دولت بایدن با مذاکرات خود با دولت روسیه، در واقع اکنون در تلاش است تا تنش ها را آرام کند.

هارالد کوجات، مقام برجسته پیشیین که درراس  ارتش آلمان قرارداشت  ، دیروز به شدت از نحوه برخورد با شونباخ انتقاد کرد.  کوجات گفت که دریابان شونباخ  «فقط موضع آمریکا را در رابطه با کریمه توصیف کرده است»: واشنگتن اعلام می کند که آماده حمایت از بازپس گیری کریمه از طریق نظامی نیست. بنابراین کریمه در آینده      قابل پیش بینیبرای اوکراین  از دست رفته است. کوجات در مورد درخواست شونباخ مبنی بر رفتار برابر با روسیه اظهار می دارد: «این دقیقاً همان کاری است که ایالات متحده انجام می دهد . از آغاز مذاکرات کنونی، «ایالات متحده آمریکا برای برقراری روابط پایدار با روسیه تلاش می‌کند» زیرا «برای آنها چین حریف بزرگ‌تر و خطرناک‌تر است».کوجات تأیید کرد که اگر او هنوز در سمت خود بود، از هیچ تلاشی برای نگه داشتن شونباخ  در سمت خود کوتاهی نمی کرد.    .

بازرس کل بازنشسته همچنین به «وضعیت داغ» اشاره می‌کند: «در آلمان هم هر روز بر طبل جنگ می‌کوبند، اساساً تلاش می‌شود که واقعاً آنقدر  از یک درگیری صحبت شود تا بالاخره بوجود آید. او «گاهی اوقات این تصور را دارد که هیچ کس دیگر معنای واقعی جنگ را نمی فهمد: «نباید چنین باشد که ما فقط  از جنگ صحبت کنیم و نه از اینکه چگونه می توان از جنگ جلوگیری کرد.»

https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8819

/

راشا تودی- ترجمه رضا نافعی

آمار باز دید از سایت تا کنون

4,788,224

ترجمه

1282

غرب هنوز نقطه عطف را تشخیص نداده و یا نمی خواهد آن را بپذیرد، زیرا بر این باور است که می تواند مانند زمانی که اتحاد جماهیر شوروی به دلیل ویرانی های ناشی از جنگ جهانی دوم و عقب ماندگی تکنولوژیکی ناشی از آن تضعیف شد، یا زمانی که روسیه پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی ضعیف شد، به همان روش ها ادامه دهد. از اظهارات سیاستمداران برجسته غربی و رهبران افکار عمومی چنین بر می آید که آنها همچنان بر این باورند که با بکاربستن روش‌های قدیمی دیپلماسی و کش دادن بی‌پایان مذاکرات می‌توان برای سردواندن یا حتی فریب دادن روس‌ها استفاده کرد. فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ به درستی این نگرش غرب را در مقاله خود «پفک پوتین» در 13 ژانویه 2022 خلاصه کرد: غرب در گذشته با ترساندن روسها و همزمان با آن نشان دادن تمایل برای مشارکت در گفت‌وگو به نتایج خوبی رسید. اما در واقع این به این معنا بود که: «ما وانمود می کنیم که منظورمان جدی است، اما پشت سر شما واقعیاتی ایجاد می کنیم که توازن قدرت را تغییر می دهد» . و حالا کسانی تصور می کنند که می توانند به این بازی ادامه دهند. با وجود انحلال پیمان ورشو، ناتو بیش از پیش به مرزهای غربی روسیه نزدیک شد. با وجود پایان رسمی جنگ سرد در سال 1997، تنها دو سال بعد لهستان، مجارستان و جمهوری چک به عنوان اعضای جدید ناتو پذیرفته شدند. اندک زمانی پس از آن کشورهای بالتیک نیز عضو ناتو شدند و در نظر بود با پذیرفتن اوکراین و گرجستان، حلقه طناب دور روسیه را تنگ تر شود. با جمع آوری نیروها در مرزهای غربی در معرض تهدید خود در قلمرو خود فرماندهی کنید، پس فریادها بسیار زیاد است. سپس جمعیت در غرب وحشت زده می شود – با این ادعا که پوتین می خواهد به اوکراین حمله کند. قبل از شروع سال، روزنامه ها و رسانه ها مملو از این کنایه های ساختگی بودند. حال اگر روسیه نیروی نظامی خود را، در خاک خود ، درمرزهائی که مورد تهدید قرار گرفته است متمرکز سازد انوقت فریاد واویلا به آسمان می شود. آنوقت با این دعوی که پوتین می خواهد اوکرائین را بگیرد ، مردم ساکن آن مناطق را به وحشت می اندازند. قبل از پایان سال (میلادی) روزنامه ها و رسانه ها مملو از این کنایه های ساختگی بودند. گرچه پوتین بارها چنین طرح هایی را رد کرده بود، اما از دیدگاه غرب، جنگ جهانی سوم قریب الوقوع به نظر می رسید. امروز همان رسانه ها گزارش می دهند که انتظار تهاجم نمیرود. آنها با یکدیگر مذاکره می کنند و این باید مردم را آرام کند. علاوه بر این، نمایندگان عالی رتبه در بروکسل و واشنگتن اعلام کردند که کسی بخاطر اوکرائین با روسیه نخواهد جنگید. ماجراجویی های نظامی در افغانستان و جهان اسلام، ضعف غرب را آشکار کرده است. نیروئی که حتی نمی تواند یک ارتش موتورسیکلت سوار را در افغانستان شکست دهد، چگونه می تواند با حریفی مانند ارتش روسیه رو در رو شود؟ به نظر می رسد مقامات بروکسل و واشنگتن در حال درک این موضوع هستند که ستاره نظامی آنها در حال افول است. اما نمی‌خواهند واقعاً اعتراف کنند و هنوز هم اسیر رویای فریبنده قدرت قدیمی هستند که می توانند با توسل به تهدیدهای اقتصادی روسیه را تحت تاثیر قرار دهند. اما این دیگر روسیه را منصرف نمی کند. آنها مراقب بوده اند و خود را آماده کرده اند . روس ها به کمکش های دیپلماتیک دیگر اعتنائی ندارند. آنها می خواهند پس از آن همه وعده های بی سرانجام و قول های شکسته شده، خواستار نتایج روشن و قابل اعتماد هستند. روس ها دیگر به این بازی ادامه نمی دهند. شما جدی هستید. دو سال پیش، شورای ناتو- روسیه به دلیل نتایج غیرقطعی برکنار شد. اگر طرف مذاکره جدی نباشد بر سر چه چیزی باید مذاکره کنید؟ اگر طرف مقابل به آنها پایبند نباشد، چه فایده ای دارد؟ اگر از پیشنهادات فقط برای طرح مطالبات بیشتر سوء استفاده شود چه فایده ای دارد؟ حالا روس ها بازی جدیدی می کنند با قواعدی جدید . به این صورت که این بار برخلاف روال معمول دیپلماتیک، مطالباتی مطرح گشت و همزمان در اختیار افکار عمومی جهان نیز قرار گرفت. دیگر خبری از زمزمه در اتاق های پشتی نیست. جهان باید بداند روسیه چه می‌خواهد و در ازای آن چه تضمین‌های امنیتی ارائه می‌کند. این اولین قدمی بود که غرب حساب آن را نکرده بود. به همان نسبت هیجان در میان عقیده سازان و سیاستمداران غربی زیاد بود. اما این فقط اولین قدم بود. مورد بعدی حذف اروپایی‌های ناتو و اتحادیه اروپا از مذاکرات بود. روسیه در حال مذاکره با آمریکا است. وقتی تصمیم گیرنده «حسن» است دیگر کسی با «حسنک» صحبت نمی کند، زیرا روسیه می‌داند: ناتو آنچه را که آمریکایی‌ها می‌خواهند انجام می‌دهد، و اتحادیه اروپا هم به نشان موافقت سر تکان می دهد، یا این که باید در پی یافتن یک محافظ هسته‌ای دیگری باشد. حالا این اروپایی‌ها به جلز و ولز افتاده اند، غر می‌زنند که حالا که صحبت بر سر امنیت آنهاست فقط اجازه دارند سر میزبچه ها، کنار میز مذاکره (بزرگتر ها) بنشینند. اما آنها همچنین قادر به توافق بر سر سیاستی نیستند که منافع امنیتی روسیه را جدی بگیرد و در نتیجه مسئولیت نمایندگی منافع خود را – مستقل از ایالات متحده – به عهده بگیرد. پیشنهاد مکرون به عنوان یک انحراف از توافق ناتو رد شد. استولتنبرگ، دبیرکل ناتو ترجیح داد به بازی قدیمی مطالبه پیش پرداخت از روسیه پایبند بماند. گام تعیین کننده در بازی جدید اما پس از تماس تلفنی پوتین و بایدن در ابتدای سال مشخص شد. گام تعیین کننده در بازی جدید اما پس از تماس تلفنی پوتین و بایدن در ابتدای سال مشخص شد . این یک بازی دوستانه و مطمئناً برای آمریکایی ها خوشایند نبود . زیرا پوتین به وضوح برای او روشن کرد که در آغاز سال 2022 نیروی دریایی روسیه به سلاح های مافوق صوت جدیدی مجهز می شود که مدت کوتاهی قبل با موفقیت در دریا آزمایش شده بود. او برای بایدن روشن کرده است که زمان رسیدن این موشک‌های دریایی جدید به آمریکا به اندازه موشک‌هایی است که آمریکا قصد استقرار آنها را در اوکراین دارد. مدت زمان پرواز برای کسانی که دستور می دهند نیز پنج دقیقه است. منظور پوتین از آن، ایالات متحده بود و بدیهی است که این چشم انداز بر بایدن تأثیر گذاشته است. زیرا مذاکرات بین آمریکایی‌ها و روس‌ها در ژنو «می‌تواند درباره محدود کردن استقرار موشک‌های آمریکایی در اروپا باشد که می‌تواند تهدیدی برای روسیه باشد.» به نظر می‌رسد که استقرار موشک‌ها در اوکراین برای آمریکایی‌ها بیش از حد حساس می‌شود، زمانی که قلمرو خودشان به شکلی مشابه تهدید می‌شود و نه فقط اروپا مانند گذشته. اما به نظر می رسد روس ها دیگر خود را محدود به دور نگه داشتن ناتو و آمریکایی ها از مرزهای خود نمی کنند. این استراتژی تدافعی که روسیه و سابقاً اتحاد جماهیر شوروی از آن حمایت می‌کردند، گسترش یافته و شامل یک مؤلفه تهاجمی، یعنی تهدید علیه ایالات متحده در آستانه خود می‌شود. اگر شوروی در 60 سال پیش مجبور بود تهدید بالقوه خود را از کوبا به نفع صلح جهانی پس بگیرد، امروز «کوبای» روسی جایی است که کشتی‌های روسی بتوانند به سواحل آمریکا نزدیک شوند. ظاهراً تماس تلفنی پوتین با بایدن چشمان او را به این وضعیت تغییر یافته جهان باز کرد. مکان راحت آمریکا از بین رفته است، هزاران مایل از ICBM های روسیه فاصله دارد. زمان های مختلف هشدار برای ایالات متحده آمریکا، برای روسیه و برای پایتخت های اروپایی به پایان رسیده است. برای واشنگتن، آنها اکنون به اندازه کشتی‌های روسی پنج دقیقه با موشک‌های مستقر در اروپا برای اصابت به مسکو فاصله دارند و موشک های روسی اکنون به همان اندازه به واشنگتن دی سی نزدیک شده اند. مانند نزدیکی موشک های آمریکایی در اروپا به روسیه. این وضعیت تغییر یافته جهان است و به نظر می رسد واشنگتن ابتدا باید به آن عادت کند. این وضعیت تغییر یافته تنها در تغییرات ناشی از فناوری برتر تسلیحات روسیه منعکس نمی شود. این نیز در این واقعیت بیان می شود که روسیه به طور تزلزل ناپذیری مایل به استفاده از این مزیت است. دیگر هیچ تاکتیکی برای به تاخیر انداختن نتایج وجود ندارد. دیگر مذاکره ای وجود ندارد که جدی تلقی نشود. روسیه به صراحت اعلام کرده است که پس از مذاکرات با آمریکا و ناتو به دنبال نتایجی برای امنیت خود است. در غیر این صورت تصمیم گیری می شود که آیا اصلاً مذاکرات بعدی انجام خواهد شد یا نخواهد شد. و اعلامیه دیگری از سوی پوتین وجود دارد که فراتر از امتناع از گفتگوهای بیشتر است و نباید به آن با سهل انگاری برخورد کرد: همه چیز دیگر «به پیشنهادهایی بستگی دارد که کارشناسان نظامی ما به من خواهند داد.» (روزنامه فرانکفورتر آلگماینه در 27 دسامبر 2021نوشت: «پوتین غرب را تهدید می کند) در حال حاضر فقط می‌توان به طور دقیق معنی آن را حدس زد، اما به نظر میرسد که این موضعگیری متکی بر تامل، اعتماد به نفس و همچنین قاطعیت است. اگر پیشنهادهای روسیه را جدی نگیرند، احتمالاً آمریکا و ناتو به زودی متوجه خواهند شد که منظور چیست. اما حتی قبل از پایان دور مذاکرات در هفته دوم ژانویه، روس‌ها در 14 ژانویه 2022 اعلام کردند که حق استقرار نیروهای روسی در ونزوئلا و کوبا را برای خود محفوظ می‌دارند و به روشن ساختند که موضوع برای آنها چقدر جدی است. زمانی که روس‌ها تهدید کردند در صورت استقرار ناتو در اوکراین، موشک‌های جدیدی مستقر خواهند کرد، احتمالاً ایالات متحده انتظار چنین چیزی را نداشت. این تهدید ممکن است اصلاً به مرزهای اوکراین اشاره نداشته باشد، بلکه به مرزهای ایالات متحده در قاره خودش اشاره داشته باشد. باید دید که آیا آمریکایی‌ها اکنون مایل به مذاکره درباره استقرار نیرو هستند یا خیر، همانطور که ناگهان حاضر شدند در مورد استقرار موشک در اوکراین صحبت کنند که متوجه شدند که بحث بر سر پیراهن خودشان است. رفتار روسیه برای غرب غیرقابل پیش بینی تر شده است . رفتار روس‌ها متفاوت از آنچیزی است که غرب به پیروی از قواعد قدیمی بازی به آن عادت داشت. این یک بازی جدید است و روسیه دارای امتیازات برتر است.

RT DE bemüht sich um ein breites Meinungsspektrum. Gastbeiträge und Meinungsartikel müssen nicht die Sichtweise der Redaktion widerspiegeln.

پیش مذاکرات روسیه و امریکا پیش از دیدار پوتین و بایدن

یونگه ولت- ترجمه رضا نافعی

ترجمه رضا نافعی

1281

 مرحله مذاکرات بین آمریکا و روسیه در مورد تضمین های امنیتی مورد درخواست مسکو در ژنو پایان یافت. این نشست با یک ناهار کاری برنامه ریزی شدۀ غافلگیرکننده در عصر یکشنبه برای دو مذاکره کننده، معاونان وزرای خارجه دوکشور، وندی شرمن و سرگئی ریابکوف، آغاز شد. مذاکرات واقعی صبح دوشنبه در نمایندگی ایالات متحده در نهادهای سازمان ملل مستقر در ژنو ادامه یافت. در ابتدا مذاکرات برای یک روز طراحی شده بودند. مذاکرات شورای ناتو- روسیه در بروکسل روز چهارشنبه و پنجشنبه در وین در سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) دنبال خواهد شد. پس از اولین جلسه، ریابکوف گفت که این جلسه «پیچیده اما حرفه ای» بود. او برای طرف آمریکایی روشن کرد که روسیه با دست دراز شدۀ یک متقاضی وارد مذاکره نمی‌شود، بلکه با یک «وظیفه دقیقاً تعریف ‌شده» که «باید بر اساس شرایط روسیه حل و فصل شود.» شرمن اعلام کرد که «ایالات متحده از اصول بین المللی حاکمیت، تمامیت ارضی و آزادی کشورهای مستقل در انتخاب اتحادهای خود حمایت می کند». موضوع مذاکرات، پیشنهادهایی است که روسیه در 17 دسامبر به آمریکا ارائه کرد. پیشنهاد ها به این واقعیت خلاصه می شوند که ناتو باید دست کم در بعد نظامی ازمناطقی که از اواخر دهه 1990 به سمت شرق پیش رفته عقبنشینی کند و بویژه باید قول دهد که در آینده اوکراین یا سایر جمهوری های شوروی سابق را به عضویت ناتو نپذیرد. سیاستمداران و مفسران غربی به سرعت این هدف را غیرقابل اجرا خوانده و رد کرده اند. روزنامه آلمانی فرانکفورتر سایتونگ حتی پیشنهادهای روسیه را «دعوت بی پرده از ناتو به تسلیم » خواند . ریابکوف در مصاحبه هایی که از قبل انجام شده بود، امیدها را برای پیشرفت سریع در مذاکرات کاهش داد. او گفت که چنین انتظاراتی «ساده لوحانه» خواهد بود. روزنامه روسی ایزوستیا روز دوشنبه به نقل از نمایندگان وزارت خارجه خود نوشت که موفقیت دیپلماسی روسیه در این است که مذاکرات در واقع در حال انجام است و غرب از ابتدا پیشنهادهای روسیه را رد نکرده است. در آستانه نشست ژنو، نمایندگان ایالات متحده به امکان امتیاز دادن به تقاضای روسیه برای محدود کردن مانورها در نزدیکی مرز و استقرار تسلیحات تهاجمی در خاک اوکراین اشاره کرده بودند – که ظاهراً واشنگتن به هر حال قصد آن را نداشت. در همین حال، آندری ملنیک، سفیر اوکراین در آلمان، خواستار «دریافت تسلیحات گسترده» از جمهوری فدرال آلمان شده است. ملنیک به روزنامه های گروه رسانه ای Funke گفت که «.» امنیت اوکراین باید بخشی از مصالح ملی آلمان گردد و مانند حمایت از اسرائیل باشد . تنها در صورتی می توان از موفقیت مذاکرات ژنو صحبت کرد که روسیه بدون قید و شرط از کریمه و دونباس خارج شود و غرامت جنگی به اوکراین بپردازد. علاوه بر تحویل تسلیحات، ملنیک همچنین خواستار تحریم های پیشگیرانه فوری علیه روسیه شد . او با پسوند «نه تنها زمانی که خیلی دیر شده است» نشان داد که هیچ توهمی در مورد نتیجه جنگ احتمالی بر سر اوکراین ندارد. https://www.jungewelt.de/artikel/418216.sicherheitsgarantien-ellenbogen-ausgefahren.html

دو قدرت نظامی و اقتصادی

روسیه و چین

یونگه ولت ترجمه رضا نافعی

آمار دیدار از سایت تا کنون

4,784,200

ترجمه

1280

 در نشست روز جمعه وزرای خارجه ناتو، کشورهای غربی مقدمات اولیه مذاکرات بین آمریکا و روسیه را فراهم کردند. نمایندگان دولت های واشنگتن و مسکو روز دوشنبه در ژنو به مذاکرات خود برای کاهش تنش در درگیری اوکراین که پس از نشست ویدیویی روسای جمهور جوزف بایدن و ولادیمیر پوتین در 7 دسامبر آغاز شد، ادامه خواهند داد. مسکو بر تضمین های متکی بر قراردادی فشار می آورد که طبق آن اتحادیه نظامی ناتو از پذیرش اعضای جدید در اروپای شرقی و قفقاز خودداری کند و فعالیت های نظامی خود را در نزدیکی مرز روسیه متوقف سازد. قبل از نشست وزرای خارجه ناتو گفته شده بود که می توان با مسکو درباره خلع سلاح و شفافیت نظامی بیشتر مذاکره کرد. قرار است پس از مذاکرات آمریکا و روسیه در روز دوشنبه، روز چهارشنبه شورای ناتو و روسیه برای اولین بار پس از جولای سال 2019 تشکیل جلسه دهد و مذاکرات را ادامه یابد – از اتحادیه اروپا که در تدارک مذاکرات ژنو دخالتی ندارد همچنان سخنان خشم آلود شنیده می شود. با اجلاس ویدئویی بایدن و پوتین، ایالات متحده خود رهبری مذاکرات غرب را در باره اوکراین بدست گرفت. یعنی کاری را بعهده گرفت که قبلاً در «فرمت نرماندی» انجام می شد. فرمت نرماندی ترکیبی بود از نمایندگان روسیه، آلمان، فرانسه و اوکراین. در فرمت نرماندی رهبری مذاکرات اتحادیه اروپا در دست آلمان بود اما باید اذعان کرد که مذاکرات «نرماندی» در طول هفت سال پیشرفت چندانی نداشته است. وزیر امور خارجۀ جدید آلمان «آنالنا بربوک» از حزب سبزها روز چهارشنبه برای چند ساعت به واشنگتن پرواز کرد تا از همتای خود آنتونی بلینکن بخواهد که دولت بایدن در گفتگوهای خود با مسکو «در مورد امنیت در اروپا بدون حضور نماینده اروپا تصمیمی نگیرد». از سوی دیگر، جوزپ بورل، نماینده سیاست خارجی اتحادیه اروپا، در سفر به شرق اوکراین با توجه به مذاکرات ژنو، با سرکشی اعلام کرد: «شما باید با ما صحبت کنید». بورل با اشاره به تقسیم اروپا به دو حوزه غربی و شرقی در آغاز سال 1945، گفت: از این گذشته، دیگر «دوران یالتا» سپری شده است. (1) در هفته آینده، وزرای خارجه و دفاع اتحادیه اروپا درباره نحوه برخورد ایالات متحده امریکا با اتحادیه اروپا و کنار گذاشته شدن آن از سوی واشنگتن بحث خواهند کرد. ایالات متحده تنها از طریق ادغام متحدان اروپائی خود در اتحادیه ناتو رهبری منسجم در روند مذاکرات با مسکو را تضمین شده می بیند. ایالات متحده همراه با استرالیا و بریتانیا در ماه سپتامبر نیز با توسل به روشی مشابه، در پیمان AUKUS، در اقیانوس آرام از روی سر فرانسه رهبری انحصاری خود را در مبارزه قدرت منطقه ای علیه چین تثبیت کردند. همزمان با این رویدادها ، در ایالات متحده بحث در باره اینکه آیا ایجاد شکاف بین روسیه و چین ضروری هست یا نیست ادامه دارد. در ابتدای هفته، وال استریت ژورنال به نقل از واسیلی کاشین، کارشناس چینی روسی، ارزیابی کرد که اگر ایالات متحده «تمام منابع خود را در اقیانوس آرام متمرکز نسازد» هیچ شانسی در جنگ قدرت خود علیه جمهوری خلق چین نخواهد داشت. در حال حاضر، روسیه و ایران چنین تمرکزی را «تقریباً غیرممکن» کرده اند. وال استریت ژورنال پیشنهاد کرد برای فرار از این معضل، می توان «رفتار با روسیه را ملایم کرد» . کاملا مستقل از این وضع، واشنگتن در تلاش های خود برای جلب متحدان اروپایی و تمرکز دادن نیروهای نظامی در اقیانوس آرام به طور فزاینده ای موفق است: ناو آلمانی «باواریا» در حال حاضر در سفرخود به آسیا- اقیانوسیه در سواحل ویتنام ، رقیب چین، لنگر انداخته است. ————————– 1- کنفرانس یالتا یا کنفرانس کریمه کنفرانسی بود که چند ماه پیش از پایان جنگ جهانی دوم ۱۹۴۵ به مدت هشت روز در شهر یالتا واقع در شبه جزیره کریمه برگزار شد. در این کنفرانس فرانکلین روزولت رئیس‌جمهور آمریکا و وینستون چرچیل نخست ‌وزیر انگلستان از یک سو و جوزف استالین رهبر اتحاد شوروی ازسوی دیگر عمدتاً دربارهٔ سرنوشت کشورهای اروپایی پس از پایان جنگ به بحث پرداختند. ایجاد بلوک شرق و بلوک غرب در واقع از کنفرانس یالتا آغاز شد. علاوه بر این سران سه کشور مذکور در این کنفرانس برای تقسیم آلمان به عنوان دو کشور آلمان غربی و شرقی به توافق رسیدند.م

. https://www.jungewelt.de/artikel/418058.neuer-kalter-krieg-alle-wege-zum-frieden-führen-über-moskau.html

در آخرین روزهای سال 2021

شلیک پر قدرت روسیه

چشم و گوش امریکا را باز کرد!

یونگه ولت ترجمه رضا نافعی

آمار دیدار از سایت تا کنون

4,780,990

ترجمه

1279

روسیه پیشنهادهای خود را برای تضمین های امنیتی طوری بیان کرده که گویا جنبه دفاعی دارد. به این صورت  که با توجه به گسترش تدریجی ناتو در امتداد مرزهای روسیه  (ولادیمیر پوتین) نمی تواند بیشتر از این عقب نشینی کند. این لحن لحنی است دفاعی ، اما در لحن مسکو که موکدا خواستار گفتگو و مذاکره با امریکا و ناتو شده است نشانی از خواهش و تمنا دیده نمی شود. از سوی دیگر پاسخ شتابان غرب، ان هم در اخر سال که مصادف با تعطیلات ویژه سنتی است و اعلام این که غرب خود را آماده گفتگو میداند، از یک سو و مشاهده این که ناگهان در بسیاری از پایتخت های کشورهای متوسط عضو ناتو نیاز به گفتگو با روسیه شدت یافته است پرسش برانگیز است! چه خبر است؟ جریان از چه قرار است؟ معما چیست؟

راه حل معما ، حتی اگر ناتوتمایلی به اعتراف  به ان نداشته باشد، این است که: مسکو در حال حاضر از نظر نظامی از ناتو جلوزده است. تا کی این برتری دوام خواهد یافت مشخص نیست، اما آنچه از نظر عملیاتی میتواند تحقق یابد این است که  اگر روسیه تصمیم به حمله به اوکرائین بگیرد، احتمالا قبل از ان که تحریم های جدید علیه مسکو عملی شود  و موثر واقع گردد مسکو به بخش بزرگی از اهداف خود دست یافته است. ارتشیان غربی در پژوهش های خود بیش از هر چیز به اشغال دو بندر دریای سیاه : اودسا و میکولاجیو اشاره کرده اند که نه تنها ارتباط اوکراین را با دریا، بلکه با منابع غربی  نیز قطع می کند و مانع رسیدن کمک های غرب به اوکراین از طریق آب می شود.  این مزیت شامل فناوری تسلیحاتی نیز می گردد. از این منظر پرتاب رگبار دوازده موشک ضدکشتی مافوق صوت مدل» زیرکون  Zirkon» در شب کریسمس نوع ویژه ای از هدیه عید به نشانی واشنگتن بود. زیرا چند روز مانده به جشن های پایان سال، آزمایش دیگری از سلاح مافوق صوت واشنگتن باشکست مواجه شد. بنا به گزارش های رسانه های روسی ، » زیرکون» این پتنانسیل را دارد که حداقل ضربات بسیار حساسی به ناوهای هواپیما بری که ایالات متحده امریکا از طریق آنها حاکمیت خود را بر اقیانوس های جهان اعمال می کند وارد آورد- و بعنوان مثال ، دوباره پرکردن جای آن ها را بطور قابل توجهی برای رساندن ملزومات به جبهه ناتو در اروپا دشوار تر سازد.

آنچه به ویژه برای استراتژیست های جهانی ایالات متحده آزاردهنده است این واقعیت است که ظاهراً چین نیز موفق شده موشک مافوق صوت خود را در پاییز آزمایش کند. این بدان معناست که ایالات متحده آمریکا دیگر یگانه قدرت جهانی نخواهد بود که در حال حاضر از این فناوری تسلیحاتی برخوردار است. آنچه برای امریکا نگران کننده تر است این فرض آشکار است که موفقیت چین کاملاً تنها و بدون حمایت روسیه حاصل نشده است.  بر اساس منابع عمومی، هفت پروژه همکاری مشابه دیگر نیز بین مؤسسات و شرکت‌های دو قدرت شناخته شده وجود دارد که احتمالاً تعداد  آنها میتواند بیشتر هم باشد.

این همکاری نشان می دهد که اتحاد روسیه و چین چقدر به یکدیگر  نزدیک شده است.  برای مقایسه: مناقشه بزرگ بین احزاب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی و چین در دهه 1960 به دلیل اختلافات ایدئولوژیک  بر سر سیاست صنعتی سازی  یا برسر ارزیابی استالین، که مناقشه و تنازع بر سر آن  صورت گرفت، آغاز نشد. علت واقعی آن امتناع رهبر وقت حزب، نیکیتا خروشچف از واگذاری فناوری تسلیحات هسته‌ای به چین بود. این نشان دهنده اهمیت واقعی بیانیه پوتین در کنفرانس مطبوعاتی سالانه خود (و در موارد دیگر) است که همکاری روسیه و چین » برای روابط بین المللی در قرن بیست و یکم نمونه  » است. «. یعنی: ما با هم می مانیم، شما ما نمی توانید ما را از هم جدا کنید»

https://www.jungewelt.de/artikel/417845.nato-vs-moskau-das-eisen-schmieden.html