بایگانی‌های دسته: آسیا

بیانیه پایانی اجلاس تورنتو، تهدید ایران در اجلاس رهبران 8 کشور یزرگ سرمایه داری

بیانیه پایانی اجلاس تورنتو

تهدید ایران در اجلاس رهبران

8 کشور بزرگ سرمایه داری

نشریه چپ گرای یونگه ولت آلمان- ترجمه رضا نافعی

اجلاس رهبران 8 کشور بزرگ سرمایه داری در کانادا با صدور بیانیه ای به کار خود پایان داد.

رهبران جهان از محبوبیتی برخور دارنیستند. 19 هزار نیروی امنیتی می بایستی از همایش این رهبران در روزهای برپائی کنفرانس های جی8 و جی 20  پاسداری کنند. مخارج  این کنفرانس به یک میلیارد دلاربالغ  شد.

دهها هزار نفر از مخالفان گلوبالیسم- بیش از 30 هزار نفر- روز شنبه در «تورونتو» علیه رهبران جی 8 که خود را بعنوان دولت جهانی بنمایش گذاشتند، دست به تظاهرات اعتراضی زدند. به خواندن ادامه دهید →

بحران اقتصادی، بحران سیاسی آفرید

بحران اقتصادی، بحران سیاسی آفرید

شلیک هلموت اشمیت، به قلب کابینه آلمان

ترجمه و تنظیم:

رضا نافعی

هلموت اشمیت که از 1974 تا 1982 صدر اعظم آلمان بود، اقتصاد دان است و تحلیل های سیاسی و اقتصادی او برای بسیاری از آلمان ها، از اعتباری ویژه برخوردار است و در بسیاری از موارد نکاتی که از نظرها پوشیده نیست ولی بر زبان سیاستمدارن یا روزنامه نگاران محتاط  نمی اید او باصراحتی که ویژه خود اوست بیان می کند.

روزنامه آلمانی «زود دویچه تسایتونگ» می نویسد:

سیاست جاری آلمان، هلموت اشمیت را به خشم آورده است. به خواندن ادامه دهید →

جنگ افغانستان، شتر را سر بریدند..

جنگ افغانستان

شتر را سر بریده اند

و حالا نوبت تقسیم گوشت آنست

از مجله آلمانی اشپیگل شماره 20

نوشته اریش فولات- ترجمه رضا نافعی

مجله اسپیگل مقاله مفصلی دارد، در باره استراتژی جنگی امریکا و این که آیا اعضای ناتو و بویژه آلمان باید از این استراتژی پیروی کنند؟ و اگر تاکنون چنین کرده اند، تا چه زمان باید پیروی کنند؟ این مقاله را که در شماره Der Spiegel/ Nr.20/17.05.10به قلم «اریش فولات» است، که با اندکی اختصار ترجمه کرده ام. البته پیشتر نیز بخش هائی از آن را ترجمه و با عنوان «پشت جبهه جنگ افغانستان…» منتشر کرده بودم، اما تصور می کنم باید بیشتر به آن پرداخت. به همین دلیل با مقدمه ای که خود به آن افزوده ام، بخش های دیگری از آن را ترجمه می کنم.

این را بنویسم که این مقاله از عریان گوئی های برخودار است که تامل بر انگیز است. نشریات معتبری نظیر اشپیگل بی منظور مطلبی نمی نویسند. آنهم مطالبی تا این حد حساس که هیچ سیاستمداری در غرب جرئت طرح آنها را ندارد .

واقعیت اینست که 9 سال از ورود امریکا به افغانستان و جنگ در این کشور می گذرد. از صرف میلیارد ها دلار و کشته شدن صدها سرباز آمریکائی و اروپائی تاکنون نه تنها حاصلی که امید آن می رفت بدست نیامده، بلکه رقبای «جنگ نه» (nicht kriegführende ) یعنی چین و روسیه، تا کنون برنده بوده اند. از نظر اروپائی ها هوا پس است و در اولین فرصت باید فرار را بر قرار ترجیح داد.

«برای همسایگان افغانستان، پاکستان، هند و ایران کاملا روشن است که کشورهای اروپائی عضو ناتو، که مشروعیت و محبوبیت این جنگ در کشورهایشان از میان رفته، با خروج اولین سرباز آمریکائی از افغانستان، همه بسوی خروجی ها هجوم خواهند برد. هلند مدت ها پیش اعلام کرده که در این تابستان منطقه جنگ «اروزخان» را ترک خواهد کرد. کانادائی ها سال بعد قندهار را ترک خواهند کرد و پشت سر آنها دانمارکی ها. انگلیسی ها نیز به خواست آمریکا هلمند را به کانادائی ها خواهند سپرد..» ( اشپیگل شماره 21)

نویسنده مقاله با احتیاط بسیار، فقط با بکار بردن یک لغت «مطلوبست» آنهم میان دو خط فاصله، در وسط جمله ای به طرح خروج از ناتو تلنگری میزند و رد می شود. بعبارت دیگر با بر شمردن فاکت ها ی متعدد می گوید استراتژی دوران جنگ سرد متعلق به قرن گذشته بود و با تغییر شرائط جهانی آن شیوه دیگر کار آمد نیست . با اروپای ورشکسته امروز و با بمیدان آمدن قدرت های نوظهوری چون چین، هند و برزیل و در کنار آنها روسیه صورت مسئله تغییر کرده است. با طرح مسئله حقوق بشر و حفظ ارزش های اروپائی و موضوعاتی از این دست هم دیگر آبی گرم نمی شود. خودمان را گول نزنیم. مسئله، مسئله ژئوپلیتیک است . برای بردن این » بازی » باید راه دیگری در پیش گرفت.

مقاله چنین آغاز می شود: به خواندن ادامه دهید →

%d وب‌نوشت‌نویس این را دوست دارند: