از مراکش تا عمان
جوانان پرچم انقلاب بدست گرفته اند!
«اوری آونری»، نویسنده اسرائیلی
ترجمه رضا نافعی
آنچه در مصر می گذرد، زندگی ما را تغییر خواهد داد. طبق معمول هیچ کس این را پیش بینی نمی کرد. سازمان بسیار معروف «موساد» کاملا حیرت زده است، درست مانند «سیا» و کلیه سازمانهای معروف دیگر از این دست. ولی ــ اگر از قدرت باورناپذیر انفجارانقلاب بگذریم ــ در واقع نمی بایست حیرت انگیز باشد. در سالهای گذشته ما بارها گفته بودیم که در تمام جهان عرب جوان های فراوانی رشد می کنند که به رهبران خود به چشم حقارت می نگرند و دیر یا زود سر به شورش بر خواهند داشت. این ها پیشگوئی نبود، بلکه تحلیل منطقی احتمالات بود.
عوامل تعیین کننده در قیام مصر اقتصادی بودند: گرانی روزافزون هزینه زندگی، فقر، بیکاری و نومیدی جوانان تحصیل کرده. ولی سوء تفاهم نشود: دلائل قیام بسیار عمیق تر هستند. همه آنها را میتوان در یک واژه خلاصه کرد: فلسطین.
در فرهنگ عرب هیچ چیز به اهمیت آبرو نیست. مردم فقر را تحمل می کنند ولی سرافکندگی را تحمل نمی کنند. آنچه که هر جوان عرب از مراکش تا عمان، هر روز می دید این بود که رهبران آنها تن به خفت و خواری می دهند و برای جلب مرحمت و دریافت پول از آمریکا، برادران فلسطینی خود را تنها گذاشته اند. آنها با اشغالگران اسرائیلی همدست شده اند و در برابر اربابان استعمار گر جدید نوکروار سرتعظیم فرو می آورند.
این خفت در هیچ کشوری مانند مصر آشکار نبود، بلکه علنا بعنوان همدست اسرائیل تن به محاصره ننگین نوار غزه داد و یک میلیون و نیم عرب را تسلیم گرسنگی و بد تر از آن کرد. این محاصره هیچگاه یک محاصره فقط اسرائیلی نبود، بلکه یک محاصره اسرائیلی ـ مصری بود که بابت آن سالی 1،5 میلیارد حق حساب دریافت می شد.
من بارها در باره این امر بلند فکر کرده ام که اگر من یک جوان پانزده ساله اهل اسکندریه، عمان یا حلب بودم و رفتار نوکر وار رهبران خود را در برابر آمریکائی ها و اسرائیلی ها می دیدم و رفتار آنها را با رعایای خودشان مقایسه می کردم که آنها را چگونه زیر فشار می گذارند و غارت می کنند، آنوقت چه احساسی به من دست می داد ؟ دراین سن من عضو یک سازمان تروریستی می شدم. چرا یک جوان عرب باید جور دیگری باشد؟
یک دیکتاتور را می توان تحمل کرد ولی دیکتاتوری که باعث سرافکندگی ملی باشد، مثل یک درخت بی ریشه است ـ یک باد تند آنرا از پای در می آورد. تنها پرسشی که برای من مطرح بود این بود که نقطه آغاز در جهان عرب کجا خواهد بود» مصر و همچنین تونس در ته فهرست قرار داشتند. ولی درست در همین مصر است که بزرگترین انقلاب عربی رخ می دهد.
آینده ما 
سلام
آلپو همان حلب است
از قلم شیوای شما سپاس