چه کسانی در افغانستان
در صف اول قربانیان هستند؟
آمار سایت تا کنون
یونگه ولت- ترجمه رضا نافعی
4.732,027
ترجمه
1252
در افغانستان از زمان ثبت آمار در سال 2009 ، تعداد تلفات هیچگاه چنین انبوه نبوده است. واشنگتن پس از آغاز عقب نشینی نیروهای نظامی ایالات متحده نیز همچنان به حملات خود ادامه می دهد.
در شش ماهه نخست سال جاری ، 1659 غیرنظامی در افغانستان کشته و 3524 نفر دیگر زخمی شده اند که 47 درصد نسبت به نیمه اول سال 2020 افزایش یافته است. منبع این خبر گزارشی است که روز دوشنبه از سوی UNAMA، سازمان وابسته به سازمان ملل در کابل، منتشر شد.
طبق آمار ثبت شده توسط «یوناما» در ماههای مه و ژوئن سال جاری 2392 نفر قربانی شده اند که بیش از هر زمان دیگری از زمان شروع ثبت آمار در سال 2009. بوده است. تقریبا نیمی از غیرنظامیان زخمی یا کشته شده زن و کودک هستند. مسئول مرگ 40 در صد از این افراد طالبان و 25 درصد نیروهای دولتی هستند.
ایالات متحده بدون در نظر گرفتن عقب نشینی که در ماه مه آغازکرد ، در ماه ژوئیه دست به حملات هوایی در افغانستان زد ، انطور که صدای آمریکا در روز پنجشنبه گزارش داد بیشتر با هواپیمای بدون سرنشین جنگی . جوزف بایدن ، رئیس جمهور آمریكا سرانجام اعلام كرد كه همه سربازان آمریكایی تا 31 آگوست سال جاری افغانستان را ترك می كنند..
. در فوریه سال 2020 ، ایالات متحده توافق نامه صلح با طالبان را امضا کرد که شامل عقب نشینی کامل همه نیروهای آمریکایی و ناتو بود . بنا به گزارش رویترز روز یکشنبه در یک کنفرانس مطبوعاتی در کابل ، کنت مک کنزی ، فرمانده مرکزی ایالات متحده (Centcom) مسئول افغانستان تأیید کرد که ایالات متحده «در چند روز گذشته» حملات هوایی » به افغانستان» را تشدید کرده و بنا به گزارش رویترز » به نقل از ژنرال آمریکایی، این حملات «در هفته های آینده ادامه خواهد یافت «.
مک کنزی در اواسط ماه ژوئن از ارزیابی سرویس اطلاعاتی که در وال استریت ژورنال گزارش شد ، سرپیچی کرد و گفت: «پیروزی طالبان اجتناب ناپذیر است.» بر اساس این ارزیابی ، دولت افغانستان ظرف شش ماه پس از عقب نشینی نیروهای آمریکایی سرنگون خواهد شد.
در عین حال ، دولت آلمان فدرال به اخراج افغان ها ادامه می دهد. اخیراً ، 27 نفر در آغاز ماه ژوئیه از هانوفر به افغانستان منتقل شدند.
از دسامبر 2016این چهلمین اعزام جمعی به کشوریست که در حال جنگ است. با این حال ، ماده 33 کنوانسیون پناهندگان ژنو ، که از 70 سال پیش لازم الاجرا شد ، تا زمانی که زندگی فرد اخراج شده در خطر باشد ، اخراج را ممنوع می کند.
طبق گزارش ماه ژوئن خانم فریدریکه اشتالمَن ، کارشناس افغانستان ، تأیید می کند که تقریباً همه افراد اخراج شده قربانی خشونت هستند. گفته می شود که یک افغان در ماه فوریه از هامبورگ اخراج شده در ماه ژوئن در بغلان کشته شده است.
بنا به گزارش dpa در روز جمعه وزارت امور خارجه در گزارش خود در باره وضعیت پناهندگی ، که در اواسط ماه ژوئیه تکمیل شد ، اظهار داشت که «به ویژه سربازان ، فعالان حقوق بشر ، روزنامه نگاران و زنان شاغل در افغانستان» «بیشتر از قبل در معرض خطر» هستند. همچنین برای افرادی که «به طور علنی از یک افغانستان لیبرال حمایت می کنند» «اصولاً دیگر در سراسر کشور یک مکان امن وجود ندارد» ، اما دولت به طور قطعی نمی خواهد «خطر کلی برای بازگشت کنندگان» را لحاظ کند . درخواستی از یونگه ولت مبتنی بر این پرسش که آیا در وزارت کشور آلمان اخراج های بیشتر برنامه ریزی شده اند ، تا زمان چاپ این شماره روزنامه بی پاسخ مانده است.
https://www.jungewelt.de/artikel/407123.krieg-in-afghanistan-usa-bomben-weiter.html
.
م
ا
آ
ا
.
https://www.jungewelt.de/artikel/407123.krieg-in-afghanistan-usa-bomben-weiter.html
ثروت ترامپ
پیش و پس از ریاست جمهوری
ترجمه رضا نافعی
آمار سایت تا کنون
4,728,494
ترجمه
1251
دولت ایالات متحده امریکا در دوران ریاست جمهوری ترامپ بابت خور و خواب کوتاه مدت میهمانان برجسته خود در آن کشور میلیارها دلار به امپراتوری وی بدهکار شد (Foto: picture alliance ترامپ پس از آغاز کار بعنوان رئیس جمهور امریکا حاضر نشد از امپراتوری املاک و مستغلات خود چشم بپوشد. رئیس جمهور پیشین امریکا در عین حال دوست داشت میهمانان والامقام ایالات متحده امریکا هنگام حضور در ایالات متحده در هتل ها و مجتمع های باشگاهی او بسر برند. البته بعدا صورتحساب های چند میلیون دلاری اقامت آن میهمانان عالیمقام مستقیما برای پرداخت به دستگاه مالی دولت امریکا ارسال می شد. امپراتوری دونالد ترامپ ، در دوره تصدی چهار ساله او 2.4 میلیارد دلار فروش داشته است. طبق گزارش مجله اقتصادی ی «فوربس» ، سازمان ترامپ در سه سال نخست ریاست جمهوری او حدود 650 میلیون دلارکسب درآمد کرده است. با این حال ، از آنجا که بیماری همه گیر کرونا در آخرین سال ریاست جمهوری او لطمه شدیدی، به ویژه بر بخش هتلداری وارد آورد در آمد او برای این سال به 450 میلیون دلار تخمین زده می شود. ترامپ حاضر نشد موسسات خود را به کنار نهد، که اقدامی بود بی سابقه برای یک رئیس جمهور آمریکا. به این صورت او مالک موسسه خود باقی ماند اما ادعا کرد که مدیریت موسسه را به دو پسرش سپرده است. گرچه این رویه کاملا قانونی بود ، اما بسیاری از کارشناسان هشدار دادند که او باندازه کافی پیش نرفته است. ترامپ در آن زمان میگفت: «در واقع، من می توانستم هم تجارت خود را اداره کنم و هم همزمان دولت را بگردانم. اگر می خواستم می توانستم این کار را انجام دهم ولی اینطور که پیداست ازین کار خوشم نیامده است.» امپراتوری ترامپ از جمله شامل ساختمان های رفیع و هتل های متعدد است. اما او بیشترین فروش خود را- حدود 940 میلیون دلار – از طریق باشگاه ها و زمین های گلف خود کسب می کند. این واقعیت که رئیس جمهور سابق در دوران حضور در کاخ سفید از بسیاری از این املاک نیز استفاده کرده است، همیشه بسیار بحث برانگیز بوده است. گفته می شود طبق گزارش واشنگتن پست، دولت آمریکا فقط در سال 2020 حداقل 2.5 میلیون دلار هزینه اتاق و سرویس های غذایی به سازمان ترامپ پرداخته است . ترامپ نه تنها برای اهداف خصوصی ، بلکه همچنین برای اجلاس با سران کشورها و مقامات خارجی مانند شی جین پینگ رئیس جمهور چین و شینزو آبه نخست وزیر ژاپن از هتل های شخصی خود استفاده کرده بود. او اغلب در Mar-a-Lago ، باشگاهی در پالم بیچ در فلوریدا ، از آنها استقبال می کرد. «فوربس» در ادامه می نویسد که ارزش خالص ثروت رئیس جمهور سابق به طور قابل توجهی کاهش یافته است. در سال 2016 ، سال انتخاب وی ، مجله ویژه هتلداری و مستغلات ثروت او را 3.7 میلیارد دلار تخمین زد – در حال حاضر گفته می شود ثروت او به 2.4 میلیارد کاهش یافته است.
. https://www.n-tv.de/wirtschaft/Trump-machte-Milliarden-Umsatz-in-Amtszeit-article22694058.html
چند میلیون دلار
برای تظاهرات کوبا هزینه شد؟
راشا تودی – ترجمه رضا نافعی
آمار سایت تا کنون
4,725,505
ترجمه
1250
در حال حاضر یک برنامه شناخته شده در کوبا در حال اجراست : قبل از هر چیز گروه هائی ایجاد میگردند، آموزش می بینند، وبه آنها آموخته می شود که کار آنها ایجاد گروه های اپوزیسیونی است که در جهت تحقق اهداف ژئوپولیتیک گام بردارند. سپس این گروه ها را در خیابان به راه می اندارند و همزمان با آنها دوربین های از پیش آماده شده از راهپیمائی آنها عکس می گیرند و فیلم بر می دارند. در پشت همۀ این کارهای طبق نقشه، کسانی قرار دارند که معمولا مظنون هستند ، NGO های غربی (یعنی «سازمان های غیر دولتی» وابسته به غرب). از سالهاپیش شناخته شده است که سازمانهای غیردولتی (NGO) اغلب نقش مهمی در به کرسی نشاندن منافع و اهداف ژئوپلیتیک در یک کشور ایفا می کنند که خلاف منافع مردم آن کشور است . نه تنها ایالات متحده از طریق بنیاد ملی برای دموکراسی (NED) و ( آژانس ایالات متحده برای توسعه بین المللی USAID ) که کار رسمی آن کمک به توسعه خدمات تعریف شده، ولی در جهت تحقق اهداف ژئوپولیتیک خود فعالیت می کند ، در آلمان نیز احزاب و سازمانهای وابسته به آنها همین اهداف را دنبال می کنند. (بنیاد فریدریش ناومان Friedrich- Naumann وابسته به حزب FDP- حزب دموکرات آزاد آلمان- نیز در تلاش برای تغییر رژیم در هندوراس توجه اذهان را به خود جلب کرد ). در حال حاضر USAID مناقصه ای برای پروژه های کوبا ارائه کرده است. در مجموع دو میلیون دلار برای این امر در نظر گرفته شده است. طبق تحقیق روزنامه نگار آمریکایی تریسی ایتون، بودجه USAID برای کوبا از سال2019 تا 2023 به 67 میلیون دلاربالغ می گردد. افزون بر این، پروژه دیگری وجود دارد که اعتبار آن را NED تامین کرده است. به عنوان مثال در سال 2018 پروژه دیگری هم بود با اعتباری به مبلغ 4.6 میلیون دلار . بودجه NED را وزارت امور خارجه تامین می کند و بودجه USAID را رئیس جمهور ایالات متحده مشترکا . در ضمن بودجه USAID باید دو برابر شود. یکی از شرائط شرکت در مناقصه و دریافت بودجه مشخص شده از سوی رئیس جمهور این است که شرکت کننده در مناقصه معادل همان مبلغ را ازجیب خود یا با یارانه های دریافتی بلاعوض از منابع دیگر بر آن بیافزاید. بنا بر این، به عنوان یک قاعده شرکایی نیز برای همکاری وجود دارند که دارای چنین سرمایه های شخصی باشند (البته بعید نیست که بنیاد های دیگری مبلغ مورد نظر را تامین کنند، بعنوان مثال بنیاد کنراد آدنائر Konrad-Adenauer-Stiftung بودجه ای را به„بنیاد برای دموکراسی پان امریکائی“ Fundacíon para la Democracia Panamericana میدهد و به این صورت در تامین بودجه عملیات در کوبا سهیم می گردد، یعنی سهیم در عملیاتی می گردد که (رئیس جمهور امریکا) USAID نیز در پرداخت هزینه آن سهیم است. براساس اطلاعات وزارت همکاری اقتصادی فدرال (BMZ) ، NGO ها یا سازمان های غیردولتی در آلمان در سال 2018 مبلغ 2.3 میلیون یورواز بودجه شخصی خود در کوبا سرمایه گذاری کردند. می توان فرض کرد که این وجوه توسط BMZ وزارت همکاری اقتصادی آلمان فدرال دو برابر شده است، یعنی در کل حدود 4.5 میلیون یورو از طریق این سازمان های غیر دولتی NGOs به کوبا انتقال یافته است. گرچه بنظر آلمانها این مبلغ زیادی نیست. اما شما باید دو چیز را در نظر بگیرید – از یک طرف ، کوبا کشور بزرگی نیست ، با جمعیتی که کمی بیش از یازده میلیون نفر است ، تقریباً به اندازه ایالت باویر آلمان است. در یک و نیم برابر مساحت آن. از طرف دیگر ، درآمد متوسط ، وقتی به یورو یا دلار تبدیل می شود ، به دلیل نرخ نامطلوب ارز، بسیار کم است، که به نوبه خود بدان معنی است که با نسبتاً اندک پول خارجی می توان نسبتاً خیلی چیز ها بدست آورد. اگر درآمد ماهانه بین 25 تا 30 یورو باشد ، 4.5 میلیون یورو برابر است با درآمد سالانه شهری با 12000 نفر سکنه. البته ، تمام این وجوه در کوبا مصرف نمی شود، با این پول باید هزینه پرسنلِ گران تر در دیگر نقاط جهان را نیز تأمین کرد. با این وجود ، مبلغی بیش از 25 میلیون دلار در سال، فقط از ایالات متحده آمریکا و آلمان ، تقسیم بر یازده میلیون نفر جمعیت ، مبلغ قابل توجهی است. اینک این پرسش مطرح می گردد که آنها با این پول چه می کنند؟ بهترین راه برای یافتن پاسخ مراجعه به وب سایت NED (بنیاد ملی برای دموکاسی) است ، که حداقل به اندازه کافی درباره برنامه های خود اطلاعات در اختیار می گذارد تا بتوان نتیجه گیری کرد. اینک به چند نمونه نظر می افکنیم
. پروژه ای از سال 2016 با بودجه 18000 دلار آمریکا چنین بود: «برای تقویت توانایی های فعالان جامعه مدنی کوبا در نظارت و مستند سازی حقوق بشرچنین بود: » برای تقویت توانایی های فعالان جامعه مدنی کوبا درعرصه نظارت بر حقوق بشر و مستندسازی آن ، تمریناتی مقرر خواهد شد که بر ارزش های جهانی حقوق بشر و سازوکارهای بین المللی حقوق بشر و برای دفاع از آنها تأکید خواهد کرد. این برنامه همچنین به فارغ التحصیلان کمک می کند تا به مهارت های ضروری برای تهیه موارد تخلف از حقوق بشر و ارسال گزارش آن به سازمانهای بین المللی حقوق بشر دست یابند. » این برنامه در نگاه اول بی ضرر به نظر می رسد . با این حال هرگز نباید فراموش کرد که در نگاه غربی به حقوق بشر همیشه برخی از اصول نادیده گرفته می شود و برخی از دیگر اصول بسیار مورد تأکید قرار میگیرد و گزارش های سازمان های حقوق بشری جزئی جدایی ناپذیر از روند اقناع جمعیت خود و جلب موافقت آنها برای تغییر رژیمی است که باید صورت گیرد. (فقط به گزارشگری از اوکراین قبل از میدان فکر کنید). برای اینکه بتوانید این کار را انجام دهید ، داستان های مناسب لازم است ، و برای به دست آوردن داستان های مناسب ، شما نیاز به افراد محلی دارید که آنها را ارائه دهید.در حقیقت ، این آموزش در مورد چگونگی ایجاد حرکات مجزا برای سازمانهایی مانند دیده بان حقوق بشر است تا سپس آنها بتوانند به طور مناسب ازگزارش ها استفاده کنند. برای حل یک مسئله مشخص ، احتمالاً به دلیل نقض واقعی حقوق بشر ، چیزی بدست نیامده است ، زیرا از طریق ساختارهای همسایگی موجود در کوبا می توان به موارد بیشتری از نقض حقوق بشر دست یافت. اما پروپاگاندا به مطلب مورد نظر خود دست یافته است. : «گسترش ارزشها و عقاید دموکراتیک و تقویت مهارتهای رهبری در فعالان طرفدار دموکراسی در کوبا. یک برنامه تمرینی و اطلاعاتی در مورد فعالیتهای صلح آمیز ، سازمان جامعه ، حقوق بشر و دموکراسی انجام خواهد شد.» افزودن بر مهارت های رهبری در فعالان ، ممکن است تا استفاده گروهی از میله های فولادی و زنجیر دوچرخه هم باشد. حداقل در سیر رویدادهای میدان چنین بود. حتی اگر بیان اهداف صلح آمیز بگوش برسد ، می توان آن پروژه ای را که در پس آن قرار دارد شناخت. این سمیناری است برای استخدام مجریان انقلاب رنگی . بدنیست بدانیم که این سمینار برای «بنیاد ملی دموکراسی» 130000 NED، دلار هزینه داشت. فکر نکنید که این ها مواردی استثنائی هستند . هر دو نوع آن در طول سال های گذشته بارها و بارها روی داده اند . در طول زمان باید چند صد شرکت کننده این سمینار ها و پروژه را گدرانده باشند اگر یارانه ای نیز در میان باشد ، یعنی پیوستن به «اپوزیسیون یا مخالفان» میتواند به یک شغل پردرآمد تبدیل شود و می توان خیلی چیزها بدست آورد. مداخلات آلمان پنهان تر و کوچکتر است ، اما وجود دارد. بنیاد Konrad Adenauer احتمالاً فعال ترین بنیاد حزبی آلمان در این عرصه است به هر حال ، این بنیاد افتخار می کند که به تأمین هزینه مالی یک درگاه اینترنتی برای مخالفان کوبا به آنها کمک کرده است. مأموریت آلمان پنهان تر و کوچکتر است ، اما وجود دارد. بنیاد Konrad Adenauer احتمالاً فعال ترین بنیاد حزبی آلمان است. از این گذشته ، می گوید که به یک پرتال اینترنتی برای مخالفان کوبا کمک مالی کرده است. روزنامه آلمانی دی تاتس هم در جهت مشابهی کار می کند. این روزنامه از سال 2015 سمینارهایی برای روزنامه نگاران کوبائی برپا میدارد ، با همکاری مالی وزارت امور خارجه آلمان ، که به وضوح نشان می دهد که در اینجا نیز تغییر رژیم تبلیغ می شود ( وزارت خارجه هزینه سمینار را تا زمانی تامین می کند که سمیناراز برنامه وزارت خارجه پیروی کند. افزایش تلاش ها برای تحمیل تغییر رژیم درکوبا ، که در حال حاضر قابل مشاهده است ، به این واقعیت مربوط می شود که ایالات متحده آمریکا وقت زیادی ندارد. دهسال پیش ذخایر بزرگ نفت و گاز، با کیفیتی خوب در آبهای کوبا کشف شد. کمبود سوخت های فسیلی نقطه ضعف یا چشم اسفندیار اقتصاد این جزیره بوده و هست و دلیل اصلی تحریم های ایالات متحده که می تواند زندگی مردم را تحت تأثیر قرار دهد نیز همین است . برای استخراج این منابع در واقع مدت ها پیش توافق های ضروری صورت گرفته است ، اما تحریم های ایالات متحده که به شرکای اقتصادی کوبا نیز تعمیم داده شده است ، می تواند این پیشرفت را به تأخیر بیندازد. با این حال ، اکنون حداقل یک شریک احتمالی وجود دارد که با این تحریم ها میدان را ترک نمی کند و ان چین است. استخراج نفت و گاز کوبا می تواند بدون توجه به خواست های ایالات متحده صورت گیرد. و اگر اهرم تحریم ها در مهمترین مرحله بی اثر شود ، برنامه های تغییر رژیم نیز خواه نا خواه منتفی خواهد شد. https://de.rt.com/meinung/120707-farbrevolution-fur-kuba-westen-arbeitet/
Top of Form
جان مردم در افریقای جنوبی
زیر فشار فقر به لب رسیده!
جان مردم در افریقای جنوبی
زیر فشار فقر به لب رسیده!
یونگه ولت– ترجمه رضا نافعی
امار سایت تا کنون
4،724،292
ترجمه
1249
عوامل اصلی حتی سعی نمی کنند خود را پنهان کنند Mzwanele Manyi ، سخنگوی بنیاد یاکوب زوما، رئیس جمهور سابق ، تقریباً هر ساعت از طریق توییتر بر وخامت اوضاع می افزاید. وی روز سه شنبه ، در دومین روز غارت ها ، بیانیه ای از سوی بنیاد «یاکوب زوما، رئیس جمهور سابق «توزیع و طی آن اعلام کرد که: «صلح و ثبات در آفریقای جنوبی با آزادی فوری رئیس جمهور زوما ارتباط دارد.»
این سخن هم یک تهدید است و هم یک وعده دروغ. زیرا زوما از فوریه 2018 به بعد رئیس جمهور نبوده است. او در پی افشا شدن فسادی که یک رسوایی عظیم ببار آورد ، تحت فشار حزب خودش، کنگره ملی آفریقا (ANC) استعفا داد. در حال حاضر هیچ کس در آفریقای جنوبی ، حتی مانی یا زوما، در موقعیتی نیست که بتواند فوراً به بحثی که بکلی از کنترل خارج شده پایان بخشد. مانیی، که زمانی زیر نظر زوما قرار داشت و سخنگوی دولت او بود آتش افروزی است تخریبگر. او برای ایجاد هرج و مرج و تضعیف سیریل رامافوسا ، جانشین زوما ، از هیچ کاری روگردان نیست. گرچه ممکن است از آتشگردان او جرقه هایی بجهد، اما آن مادۀ آتشزائی که این آتش سوزی سراسری را شعله ور ساخته فقر وحشتناک اکثریت مردم است.
رئیس دولت فعلی نیز تا حدی در ایجاد وضع کنونی مقصر است – در واقع سه بار. هنگامی که جنبش آزادی خواهی موافقت کرد که مالکیت موجود درنظام استعماری قدیمی در پایان آپارتاید نیز حفظ گردد ، رامافوسا مذاکره کننده اصلی ANC بود. او سپس به تجارت پرداخت ، به عضويت هيئت نظارت تأمين كننده پلاتين BASF Lonmin در آمد و به عنوان يك ميلياردر جديد، نظاره می کرد پلیسی را که او برای مقابله با کارگران اعتصابی فراخوانده بود و میدید که آنها چگونه کارگران را به خاک و خون می کشند.
سرانجام ، وی به عنوان رئیس دولت ، جمعیتی را كه در ابتدای شیوع کرونا در كلبه های خود زندگی می كردند، ممنوع الخروج ساخت و باعث شد که سه میلیون نفرشغل خود را از دست بدهند و ده میلیون كودك گرسنه بمانند. وزیر آموزش و پرورش وی سرسختانه از شروع مجدد تغذیه کودکان در مدرسه امتناع ورزید. وزیر بهداشت او پس از دیدار از بیمارستانهای غرق در درماندگی، ناتوانی و نارسائی ترجیح داد بودجه تجهیز بیمارستانها را در جیب خود بگذارد.
دولت آفریقای جنوبی در تأمین اساسی ترین نیازهای شهروندان بسیار فقیر خود که قادر به تهیه گزینه های خصوصی گران قیمت نیستند شکست خورده است.
دولت خود را کاملاً از نگرانی ها و نیازهای اکثریت مردم دور نگاه میدارد، حتی در زمان زوما نیز روال کار همین طور بود.
رامافوسا روز دوشنبه اعتراف کرد: «سطح بیکاری ، فقر و نابرابری در جامعه ما قابل تحمل نیست.»
اکنون مردم نیز با پیروی از همان سرمشقی که حکمرانان به آنها داده اند – دست به غارت زده اند
https://www.jungewelt.de/artikel/406299.herrschende-als-vorbild.html
ا
» جولیان آسانژ»
افشاگر 50 ساله ای
در کنج زندان
راشا تودی ترجمه رضا نافعی
آمار سایت تا کنون
4,722,492
ترجمه
1248
این یک کنایه پیچیده و معنی دار است که تولد 50 سالگی روزنامه نگار زندانی “جولیان آسانژ» فقط یک روز قبل از روز استقلال آمریکا است. این تصادف برای ما یاد اور جنبه های تاریک «سرزمین آزادگان» و اکثر دموکراسی های غربی است.
بنیانگذار ویکی لیکس ، تولد 50 سالگی خود را در زندان بلمارش واقع در لندن که از حداکثر نظارت امنیتی برخودار است، یعنی جایی که از آوریل 2019 در آن به سر می برد ، «جشن گرفت» ، در حالی که واشنگتن همچنان به دنبال تسلیم او به ایالات متحده است ، جایی که هرگاه او محکوم شود مجازاتش 175 سال زندان خواهد بود.
هنگامی که یک هواپیمای Ryanair در مسیر آتن به ویلنیوس مجبور به فرود اضطراری در مینسک پایتخت جمهوری بلاروس شد و مسافر تحت تعقیب و فعال، مخالف «رومن پروتاسویچ» توسط مقامات بلاروس دستگیر شد، نیمی از جهان آن را به عنوان یک آدم ربائی محکوم کرد. با این حال باید به یاد داشته باشیم که در سال 2013 که فرانسه ، ایتالیا ، اسپانیا و پرتغال فضای هوایی خود را به روی هواپیمای مورالس رئیس جمهور بولیوی که از مسکو پرواز کرده بود بستند مورالس مجبور به فرود در اتریش شد. این امر به نیابت از ایالات متحده آمریکا انجام شد ، زیرا احتمال داشت ادوارد اسنودن (افشاگر فعالیت های جاسوسی ایالات متحده در سطح جهان) برای رفتن از روسیه به آمریکای لاتین در آن هواپیما باشد. اما اسنودن در هواپیمای ریاست جمهوری نبود.
آسانژ برخلاف میل خود به نماد مخالف این جناح تاریک از دموکراسی های غربی تبدیل شد ، نماد مبارزه علیه اشکال دیجیتالی جدید کنترل و تنظیم زندگی ما ، که بسیار کارآمدتر از روش های «توتالیتر» قدیمی است. بسیاری از لیبرال های غربی پاسخ می دهند كه كشورهایی با ظلم و ستمی بسیار وحشیانه تر از انگلیس یا آمریكا وجود دارند – پس چرا چنین اعتراض پر سر و صدائی به جانبداری از آسانژ بر پا می شود؟ درست است ، اما در این کشورها ظلم آشکار و واضح است ، در حالی که آنچه اکنون در غرب لیبرال مشاهده می کنیم ظلمی است که احساس آزادی ما را تا حد زیادی دست نخورده باقی می گذارد. آسانژ این تناقض، یعنی فقدان آزادی را آفتابی کرد. از اینرو ، آنها ترجیح دادند به استفاده از انواع ترفندهای کثیف علیه آسانژ روی آورند – برای ترور آشکار شخصیت او – به او برچسب زدند که او شخصی است غیرقابل تحمل ، به دروغ به او اتهام زدند که گویا به دو زن تجاوز کرده است ، به دروغ او را متهم ساختند که گویا «او با مدفوع خود دیوارهای سفارت اکوادور در لندن را آلوده کرده است» .
آنها از ترس یک رویارویی اصولی با آسانژ ، به سطح افترا زدن به شخص او و دامن زدن به شایعات علیه او سقوط کردند. وحشت از این رو در روئی نه تنها وخامت کلی در بحث سیاسی را نشان می دهد – بلکه آسانژ را نیز به عنوان یک فرد هدف قرار می دهد. آسانژ نه تنها یک چهره ای نمادین است ، بلکه او فردی زنده است که طی دهه گذشته رنج های زیادی کشیده است. روز استقلال در ایالات متحده معمولاً با آتش بازی ، رژه ، مراسم و میهمانی های خانوادگی جشن گرفته می شود اما یک خانواده قطعاً قرار نیست با دیگران در این مهمانی شرکت کند. – خانواده آسانژ.
https://de.rt.com/meinung/120203-assange-wurde-50-paradoxon-als/
آینده ما 
دیدگاه‌های اخیر