اعراب و امریکا فرو ریخته

یونگه ولت ترجمه رضا نافعی

آمار دیدار از سایت تا کنون

4,813,502

ترجمه

1294

کشورهای عربی تمایلی به محکوم کردن تهاجم روسیه به اوکراین ندارند  .حتی برغم  آنکه اکثریت 22 عضو اتحادیه عرب از قطعنامه مطروحه در مجمع عمومی سازمان ملل در 2 مارس حمایت کردند، تصور غالب این است که جنگ ها و بحران ها توسط جهان غرب با استانداردهای دوگانه سنجیده می شوند. در مجمع عمومی سازمان ملل، سوریه که با روسیه روابط نزدیک اقتصادی و مهمتر از همه نظامی دارد، به محکومیت روسیه رأی منفی داد. الجزایر، عراق، سودان و سودان جنوبی رای ممتنع دادند. مراکش نیز مانند یازده کشور دیگر از رای گیری دور ماند.

امارات متحده عربی در رای گیری شورای امنیت سازمان ملل در 25 و 27 فوریه رای ممتنع داد.  گرچه امارات در دوم مارس در مجمع عمومی سازمان ملل  این قطعنامه را تصویب کرد، اما از تحریم های اقتصادی اعمال شده توسط ایالات متحده و اتحادیه اروپا حمایت نکرد. علاوه بر این، امارات حداقل تا کنون از افزایش تولید نفت به منظور کاهش قیمت انرژی و تامین مقادیر بیشتری ازین ماده خام برای اروپا خودداری کرده است .  به گزارش وال استریت ژورنال 8 مارس، ابوظبی   در چندهفته گذشته به تلفن های کاخ سفید در این رابطه  پاسخی نداده است. قطر همچنین درخواست آمریکا را برای ارسال بیشتر گاز مایع به اتحادیه اروپا را رد کرد. امارات گاز خود را عمدتاً به مشتریان کشورهای آسیایی که قراردادهای خرید بلندمدت با آنها منعقد شده است، می فروشد.

رویکرد امارات متحده عربی که در حال حاضر یکی از اعضای غیردائم شورای امنیت سازمان ملل متحد است، باعث نارضایتی آمریکا و اتحادیه اروپا شده است، به ویژه اینکه عربستان سعودی تاکنون تمایلی برای جبران قیمت بالای نفت از طریق افزایش تولید نشان نداده است. . امارات و عربستان سعودی به عنوان بخشی از سازمان کشورهای تولیدکننده نفت (اوپک) به منظور حفظ تولید نفت در سطح پایین،در کنار فدراسیون روسیه، به ائتلاف هدفمند«اوپک پلاس»  نیز پیوستند. کشورهای صادرکننده نفت به این واقعیت واکنش نشان دادند که تقاضای جهانی دو سال پیش در پی همه‌گیری کرونا 25 درصد کاهش یافت. به گفته مقامات آمریکایی، زمینه نگرش منفی نسبت به واشنگتن این است که واشنگتن تاکنون از حمایت بیشتر دو کشور در جنگ یمن علیه انصارالله (حوثی ها) خودداری کرده است. عربستان سعودی همچنین از عدم کمک به گسترش برنامه هسته ای خود شکایت دارد. جوزف بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، از زمان روی کار آمدن بیش از یک سال پیش، هیچ کلمه‌ای با محمد بن سلمان، وارث تاج و تخت خاندان سلطنتی عربستان رد و بدل نکرده است.

در عین حال، پادشاهی‌های خلیج فارس، به ویژه به دلیل خروج واشنگتن از افغانستان، احتمالاً به طور فزاینده‌ای متقاعد می‌شوند  که همکاری با روسیه و چین و حتی همکاری منطقه‌ای – از جمله با سوریه – بهتر از اتحاد با یک متحد غیرقابل اعتماد چون ایالات متحده است. این امر در مورد ثبات اقتصادی  و همچنین عقب راندن ترکیه، که در جریان جنگ در سوریه  پیوسته بیشتر و بیشتر به سوی خاک کشورهای عربی خزیده است نیز  صدق می کند. تناقضات با ایران – موقعیتش در سوریه و یمن – با میانجی گری روسیه، حداقل تا حدی در گفتگوهای مستقیم دوجانبه  بررسی می شود.

با وجود تصویب قطعنامه در مجمع عمومی سازمان ملل متحد علیه حمله روسیه به اوکراین، اتهامات دوگانه در کشورهای عربی حاکم است. مجمع عمومی سازمان ملل متحد برای محکوم کردن جنگ‌های ناتو در یوگسلاوی و کوزوو، «عملیات ضد تروریستی» به رهبری ایالات متحده در افغانستان یا تهاجم آمریکا به عراق تشکیل نشد. در طول تهاجم و متعاقب آن اشغال عراق در سال 2003، اوکراین بیش از 5000 سرباز را فراهم کرد و در نتیجه یکی از بزرگترین گروه ها در ویرانی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی این کشور بود. این در بغداد فراموش نشده است.

کشورهای عربی مدت هاست که اعتماد خود را به غرب از دست داده اند.  ایالات متحده آمریکا، ناتو و اتحادیه اروپا همه چیز را بسیج می کنند تا روسیه را به خاطر اقداماتش در اوکراین تحت فشار قرار دهند و به این کشور آسیب اقتصادی وارد کنند. اما همان «مدافعان ارزش‌ها» هرگز علیه اسرائیل که دهه‌ها بدون مجازات علیه لبنان و سوریه که سرزمین‌های فلسطینی را اشغال کرده و قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند، بدون مجازات عمل کرده است، اقدامی نکردند.

پس زمینه: «کلاه های سفید» و اوکراین

 دو روز قبل از حمله ارتش روسیه به اوکراین، «کلاه سفیدها» اعلامیه همبستگی خود را با اوکراینی ها منتشر کردند. این سازمان از نزدیک با مخالفان «شورای ملی سوریه» که به نوبه خود با اخوان‌المسلمین اسلامی، ترکیه، قطر و گروه‌های جهادی مرتبط است، همکاری می‌کند. در مواجهه با «تجاوزات روسیه»، نیروهای دفاع غیرنظامی سوریه که بیشتر به «کلاه سفیدها» معروف هستند، اعلام کردند که قاطعانه در کنار اوکراینی‌ها هستند. بیش از یک دهه است که سوری ها در معرض «تجاوز روسیه» بوده اند و «بسیار دردناک است که بدانیم سلاح های آزمایش شده روی سوری ها اکنون علیه غیرنظامیان اوکراینی استفاده می شود.» رائد صالح، نماینده رسمی «کلاه سفیدها» در مصاحبه ای با پورتال خبری المانیتور گفت که به اوکراینی ها پیشنهاد می شود تا جنایات جنگی (احتمالی) روسیه را «در زمان واقعی» مستند کنند. در این پست که در اول مارس منتشر شد، او به امدادگران توصیه می‌کند «دوربین‌هایی را روی کلاه خود نصب کنند» که می‌تواند «مهم‌ترین شواهد» را برای ضبط زنده جنایات روسیه ارائه کند.

https://www.jungewelt.de/artikel/422672.krieg-in-der-ukraine-mit-zweierlei-maß.html

ناسازگاری جنوب شرقی اروپا

با آلمان و اتحادیه اروپا

جرمان فارن پالیسی- ترجمه رضا نافعی

آمار دیدار از سایت تا کنون

4,810,633

ترجمه

1293

آنالنا بائربوک، وزیر امور خارجه (تازه کار) آلمان با سفر به صربستان و بوسنی و هرزگوین، درتلاش است گام های جدیدی برای کاهش نفوذ روسیه در جنوب شرقی اروپا برمی دارد. بائربوک قبل از عزیمت به سارایوو و بلگراد گفت: او «روشن خواهد کرد که ما این منطقه را در قلب اروپا به عرصه نفوذ مسکو واگذار نخواهیم کرد.»

وزیر خارجه آلمان  تقریباً 23 سال پس از حمله ناتو به این کشور، که طی آن تلفات سنگینی به غیرنظامیان وارد آمد و عده کثیری  کشته شدند، امروز در صربستان گفتگوهای خود را انجام داد. صربستان سالهاست که با روسیه روابط نزدیک تری دارد و تحریم های امروز غرب علیه روسیه را رد می کند. (و ترس آلمان از گسترش این استقلال از غرب و نزدیکی به روسیه است- م)

اینک پارلمان اروپا صربستان را تهدید می کند که در راه الحاق این کشور به اتحادیه اروپا آن را با مشکلات بیشتری مواجه خواهد ساخت . باربوک دیروز وارد بوسنی و هرزگوین شد تا صرب‌های بوسنی را با تهدید به تحریم‌ها تحت فشار قرار دهد. هرزه گوین که آن نیز نسبتاً به روسیه نزدیک است خواستار استقلال بیشتر در دولت بوسنی است 

بوسنی و هرزگوین، جایی که آنالنا بائربوک، وزیر امور خارجه آلمان دیروز در آنجا گفتگو کرد، با گذشت بیش از 26 سال از امضای توافقنامه دیتون در اواخر سال 1995، هنوز در وضعیتی اسفناک به سر می برد. وعده های داده شده توسط اتحادیه اروپا به مردم که بهبود وضع زندگی آنها را در کنار خود تضمین خواهد کرد چیزی نبود جز یک رشته تبلیغات محض که در پرونده بوسنی ضبط شده است. اقتصاد آنها رو به رشد نیست. به عنوان مثال، شرایط کار در کارخانه های کم دستمزد که برای بازار کشورهای ثروتمند کفش تولید می کنند، بد است. فقر و فساد باعث افزایش نارضایتی در میان مردم شده است. با وجود همه اینها، کریستین اشمیت، سیاستمداری از حزب سوسیال مسیحی CSU آلمان، که از اول اوت 2021مدیریت  این دفتر را بر عهده دارد و نماینده عالی دربوسنی و هرزگوین با اختیارات گوناگون است، هنوز در سارایوو اقامت دارد. نیروهای نظامی اتحادیه اروپا نیز به نوبه خود تا به امروز در این کشور مستقر هستند. اخیراً تعداد سربازان اعزامی ناتو از 600 به 1100 افزایش یافته است. انطور که خودی ها توضیح می دهند، علت افزایش سربازان حمله روسیه به اوکراین نیست، بلکه تنش های اخیر در خود این کشور است. وصحبت از این است که  در صورت تداوم بدتر شدن وضعیت، 2000 سرباز دیگر هم به آنجا اعزام شوند.  ( 1)

دلیل مشخص برای افزایش نیروها این است که صرب های بوسنی به طور فزاینده ای وضعیت موجود در بوسنی و هرزگوین را زیر سوال می برند. در پاییز 2021، میلوراد دودیک، بانفوذترین سیاستمدار جمهوری صرب بوسنی، اعلام کرد که می‌خواهد صلاحیت‌های سیاسی را از سارایوو به جمهوری صربسکا بازگرداند. در 10 فوریه، پارلمان جمهوری صربستان قانونی را تصویب کرد که به بانیا لوکا اجازه می داد قضات و دادستان را به طور مستقل منصوب کند. این قانون می تواند در آوریل تصویب شود.[2] مراحل بعدی مستثنی نیستند. آنها در نهایت می توانند جدایی جمهوری صربسکا را هدف قرار دهند. این  امر به شدت توسط قدرت های غربی رد می شود – از جمله به این دلیل که صرب های بوسنی به روسیه نزدیک هستند. «اشمیت»، نماینده عالی غرب در بوسنی و هرزگوین اخیراً موضوع تحریم » دودیک» و افراد نزدیک به وی را مطرح کرده است. در این میان، سرویس امور خارجی اروپا نیز مقاله‌ای ارائه کرده است که نه تنها تحریم‌های شخصی را مطرح ساخته، بلکه همچنین توقیف بودجه ای که اتحادیه اروپا برای بوسنی و هرزگوین را در نظر گرفته است.[3] این اتحادیه ای که یا نمی‌خواهد یا نمی‌تواند به طور قابل ذکری شرایط زندگی را در بوسنی و هرزه گوین  بهبود بخشد، حالا برای خود حق اتخاذ تصمیمات تنبیهی هم در نظر گرفته است.

  پس از مذاکرات دیروز در بوسنی و هرزگوین و کوزوو، باربوک امروز راهی صربستان شد. این کشور در 24 مارس 1999 در یک جنگ تجاوزکارانه که قوانین بین‌المللی را نقض می‌کرد، مورد حمله ناتو قرار گرفت، جنگی که در ابتدا قرار بود طی چند روز به پیروزی برسد [4]، اما در نهایت تا 10 ژوئن 1999 ادامه یافت. به گفته سازمان های حقوق بشر، حدود 500 غیرنظامی در حملات هوایی کشته شدند. بر اساس اطلاعات صربستان، تعداد واقعی به طور قابل توجهی بیشتر است. بین 90 تا 150 غیرنظامی در نتیجه بمب های خوشه ای جان خود را از دست دادند که حداقل در یک مورد در یک میدان شلوغ بازار مورد استفاده قرار گرفتند.[5] 16 روزنامه نگار در اثر بمباران یک ایستگاه تلویزیونی در بلگراد توسط ناتو جان باختند. در حمله به سفارت چین در بلگراد سه نفر کشته شدند. جنایات جنگی آشکار مجازات نشدند (براساس گزارش German-foreign-policy.com [6]). جو بایدن، سناتور وقت ایالات متحده، تلاش گسترده ای برای حمله به یوگسلاوی انجام داده بود و در برخی مواقع حتی خواستار حمله ناتو در زمین شده بود: «ما باید این کشور را طبق مدل ژاپنی-آلمانی اشغال کنیم. حملات بمباران با شبکه تلویزیونی آمریکایی NBC

صربستان سال‌هاست که خود را بیشتر و بیشتر با روسیه همسو می‌کند – از جمله در زمینه  تسلیحات و سیاست نظامی. این کشور مرتباً تسلیحات روسی می خرد و به طور فزاینده ای مانورهای مشترک با روسیه و گاهی اوقات با بلاروس برگزار می کند. جهت گیری با مسکو در جمعیت صرب جا افتاده  است. یک نظرسنجی در سال گذشته نشان داد که 54 درصد از مردم صربستان روسیه را «متحد» واقعی کشور خود می دانند. تنها یازده درصد اتحادیه اروپا و تنها شش درصد  ایالات متحده را متحد کشور خود میدانند.[8] این نیز به این دلیل است که اگرچه بلگراد جنگ روسیه علیه اوکراین را در مجمع عمومی سازمان ملل محکوم کرد، اما از تحریم‌های غرب علیه روسیه و بلاروس حمایت نکرد. در آغاز ماه مارس، پارلمان اروپا به شدت از آن انتقاد وتهدید کرد که این سیاست  پیامدهای منفی برای عضویت رسمی صربستان در اتحادیه اروپا خواهد داشت. دودیک، سیاستمدار قدرتمند بوسنیایی- صربستانی نیز با تحریم‌ها مخالف است، تحریم‌هایی که اکنون به انتقادات گسترده در غرب نیز منجر شده است.[9] به طور کلی، تشدید کنترل نشده جنگ قدرت بین غرب و روسیه باعث ترس در برلین و اتحادیه اروپا شده است  با این احتمال که  کل وضعیت در جنوب شرقی اروپا ممکن است بحرانی شود – احتمالاً تا حد درگیری مسلحانه در بوسنی و هرزگوین. 

باربوک  وزیر امور خارجه آلمان حتی قبل از پرواز از برلین اعلام کرده بود که در سفر خود به اروپای جنوب شرقی، می‌خواهد «به روشنی بگوید که ما این منطقه در قلب اروپا را به عرصه نفوذ مسکو واگذار نخواهیم کرد».[10] درست است که آلمان و اتحادیه اروپا در سال‌های اخیر بسیاری از کشورها را در آنجا «ناامید کرده و نادیده گرفته‌اند». اما اکنون آنها می خواهند دوباره به اروپای جنوب شرقی «اولویت» فوری مورد نیاز را بدهند. او در بوسنی و هرزگوین از صرب‌های بوسنی خواست فوراً تلاش‌های خود را برای انتقال قدرت از دولت به جمهوری صربسکا متوقف کنند. اگر این کار را نکنند، با کمبود کمک های اقتصادی دولت آلمان و سرمایه گذاری های آلمان در آینده روبرو خواهند شد.[11]

 آخرین دیدار او  که به هیچ وجه کم اهمیت ترین دیدار نبود  ملاقات با نماینده عالی اتحادیه اروپا «اشمیت» در سارایوو بود ، کسی که بدون اینکه در جایی طبق قوانین  دموکراتیک انتخاب شده باشد دارای اختیارات گسترده‌ای است.

اشمیت این خواست را تایید کرد که  باید علیه هرکسی که «می‌خواهد شاهد تجزیه بوسنی و هرزگوین باشد، اقدام شود » . این خواست  به صرب های بوسنی اشاره داشت . Baerbock  او گفت که قصد دارد از همین جمعه  به تلاش برای عقب راندن «نفوذ مسکو» در صربستان ادامه دهد.   با این حال، سیاستمداران برلین سال‌ها ست که این موضوع را به طور منظم اعلام می‌کنند بدون آن که پیامدهای واقعی داشته باشد.

https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8866

مقابله با روسیه پیروی نکرد

یونگه ولت ترجمه رضا نافعی

آمار سایت تا کنون

4,808,429

ترجمه

1292

  در نشست عجولانه ای که در روز پنجشنبه با شرکت نمایندگان برجسته به اصطلاح اتحاد چهارگانه

– که علاوه بر هند، ایالات متحده آمریکا، استرالیا و ژاپن نیز عضو آن هستند – برپا شد ، یافتن

موضعی مشترک در مورد مسئله اوکراین ممکن نشد. این نشست مجازی یک روز پس از آن برگزار

شد و هند تصمیم گرفت از رای به قطعنامه علیه روسیه در مجمع عمومی سازمان ملل خودداری کند.

 141 کشور از  قطعنامه محکومیت روسیه حمایت کردند.  35کشور به آن رای ممتنع و پنج کشور

 رای مخالف دادند.

گروه کشورهای چهارگانه پس از این نشست بیانیه مشترکی منتشر کرد که به دقت طراحی شده و در

ان  گفته شده بود که آنها توافق کرده‌اند  «یک مکانیسم جدید کمک ‌رسانی بشردوستانه برای مقابله

با بلایای طبیعی ایجاد کنند که ائتلاف «چهار» گانه را قادر می‌سازد تا با چالش‌های بشردوستانۀ

آینده در اقیانوس هند و اقیانوس آرام  مقابله کند.  در آن بیانیه هیچ انتقادی از روسیه وجود نداشت.  

هند علیرغم اینکه از او خواسته شده بود از مسکو فاصله بگیرد، استوار بر موضع خود ایستاد.

دونالد لو، دستیار وزیر امور خارجه آمریکا در امور جنوب آسیا، روز چهارشنبه در یک کمیته

فرعی سنای آمریکا گفت: «هند متوجه خواهد شد که اکنون زمان آن فرا رسیده است که از روسیه

فاصله بگیرد. «در بیانیه مطبوعاتی که پس از پایان مجمع عمومی سازمان ملل در همان روزمنتشر

شد، دولت آمریکا لحن خود را تندتر ساخت و تصریح کرد که: «هیچ جایی برای بهانه‌گیری یا

بیانات مبهم وجود ندارد.»

قبل از نشست کشورهای چهارگانه، گزارش شده بود که چون هند در سال 2018 سامانه ضد موشک

اس 400 از روسیه خریده است ممکن است دولت جوزف بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده،  قانون

اعمال تحریم‌ برای مبارزه با دشمنان آمریکا  را علیه هند تصویب کند و  یا از اعمال آن تحریم ها

چشم پوشی کند." این واقعیت که هند، علی‌رغم فشارهای فزاینده، علیه مسکو موضع نگرفت، نشان

داد که دهلی نو روسیه را متحدی وفادار می‌داند که میتواند  در شورای امنیت سازمان ملل از حق

وتوی روسیه که به آن نیاز دارد برخوردار گردد.

با این حال اتحاد "چهار" گانه، در رابطه با چین، اتفاق نظر داشتند. در بیانیه آنها  علیه پکن چنین

آمده است: «امروز رهبران گروه «چهار» گرد هم آمدند تا تعهد خود را در مورد اقیانوس های هند

و- آرام  تایید کنند که آزاد و باز باشند و  در آنها حاکمیت و تمامیت ارضی همه کشورها محترم

شمرده شود و  کشورها عاری از اجبار نظامی، اقتصادی و سیاسی باشند.  «اختلاف" «ائتلاف چهار

گانه» در رابطه با روسیه و "اتحاد" آنها علیه چین، نقش و محدودیت‌های این اتحاد را نشان می‌دهد

– و به نظر می‌رسد  هند است که تعریف کننده " باید" ها و "نباید" ها در این اتحادیه چهارگانه

است.

از منظر واشنگتن، چین بزرگترین تهدید برای قدرت آن دولت، در منطقه است.   ماه گذشته، مجله

آمریکایی فارین پالیسی مقاله ای با عنوان «واشنگتن باید برای جنگ با روسیه و چین آماده شود»

نوشت. متیو کرونیگ، معاون مرکز استراتژی و امنیت شورای آتلانتیک که یکی از سه اندیشکده

بزرگ ایالات متحده است، این مقاله را منتشر کرد. او پیشنهاد کرد که واشنگتن باید متحدان کلیدی

خود را در برنامه ریزی نظامی مشارکت دهد، مسئولیت ها را به اشتراک بگذارد، و تقسیم کار در

تهیه تسلیحات را تشدید کند. «اتحادهای رسمی موجود مانند ناتو در اروپا و ائتلاف های دوجانبه در

آسیا» باید با اتحادهای جدیدی مانند ائتلاف «چهار» گانه تکمیل شوند.

از سوی دیگر، هند از نقش حیاتی خود برای دستیابی ایالات متحده به اهدافش درمنطقه اقیانوس های

هند و آرام آگاه است و میداند که واشنگتن نمی خواهد دهلی نو را به عنوان یک شریک از دست

بدهد.    بنابراین، هند با وجود تهدید شدن به اِعمال تحریم ها و افزایش فشار روسیه،  می تواند به

حمایت خود از روسیه ادامه دهد.

https://www.jungewelt.de/artikel/421998.allianz-gegen-china-neutralität-

gewahrt.html

هشدار محمد علی عموئی

فرصت آگاهی از عمق رویدادهای اوکراین را نباید از دست داد

 در ایران اطلاعیه هائی با امضای برخی سیاسیون مشترکا و یا انفرادی درباره حوادث اوکراین منتشر می شود. از جمله این اطلاعیه ها، متنی است با محتوای هشدار که از جانب محمدعلی عموئی مشهورترین زندانی سیاسی ایران دست به دست می شود. این اطلاعیه که به پیک نت نیز رسیده را منتشر می کنیم.

«در جمهوری اوکراین حوادثی در جریان است که تمام رسانه های غرب، یکپارچه آن را تجاوز روسیه به اوکراین تبلیغ می کنند. از سوی دیگر امریکا و کشورهای اروپائی تمام رسانه های روسیه اینترنت- امواج رادیوئی و تلویزیونی- را مسدود کرده و یکطرفه مردم را زیر بمباران خبری قرار داده اند که گفته می شود بیشتر آنها جعلی و ساختگی است. خوشبختانه در ایران این محدودیت ها اعمال نشده اما گوش ها عمدتا به رسانه های غربی عادت کرده اند و تقریبا تمام رسانه های داخلی نیز همان مطالب و اخباری را منتشر می کنند که رسانه های غربی پخش می کنند.

آنگونه که اطلاعات من اجازه می دهد مطرح کنم اینست که در اوکراین از سال 2014 تدارک یک ارتش فاشیستی را غرب به رهبری پیمان نظامی «ناتو» دیده بود. آموزش و رفتار آنها بسیار شبیه داعش است. شرح این که آنها در شرق اوکراین چه جنایاتی مرتکب شدند، در این پیام و فراخوان کوتاه نمی گنجد. اکنون فاش شده که در اوکراین 15 پایگاه اتمی وجود دارد که پایگاه «چرنوبیل» از جمله آنهاست. آنها که ورود ارتش روسیه به اوکراین را محکوم می کنند، تنها برای لحظه ای فکر کنند که این پایگاه های اتمی برای یک جنگ اتمی ابتدا علیه روسیه و سپس برای اهداف دیگری که برایش در نظر گرفته می شد وارد عمل می شدند. این همان جنگ سوم و اتمی نیست که همه بشریت از آن هراس دارند؟ بنظر من جلوی انتشار اخبار واقعی را برای بی خبر نگهداشتن مردم از این حقیقت هولناک گرفته اند و توپخانه جعل و دروغ خود را به روی مردم باز کرده اند.

من بعنوان یک فعال سیاسی که جنگ دوم جهانی و جعل خبرهای دستگاه تبلیغاتی جهنمی هیتلر که «گوبلز» هدایت کننده آن بود را به یاد دارد، این فریاد را می خواهم از خود به یادگار بگذارم:

مردم ایران، فعالان سیاسی، حکومتگران و منتقدان و مخالفان حکومت! به هوش باشید. زمان اظهار نظرهای عجولانه و آغشته به کم اطلاعی از آنچه در بخشی از جهان می گذرد و آینده همه ما را به کام خود می کشد نیست. من نمیدانم نطفه زایش دوباره فاشیسم، آن هم از نوع اتمی آن در اوکراین از بین خواهد رفت یا در قامت غولی هولناک رشد خواهد کرد. از نگاه من، این امر بستگی به سرانجام نبردی دارد که اکنون در اوکراین در جریان است. زمان انتظار نیست. فرصت ها را نباید از کف داد. من سالهای پایانی جنگ دوم جهانی را به یاد می آورم که در ایران جبهه ضد فاشیسم تشکیل شد و امروز، بار دیگر تاریخ درحال تکرار است. صد افسوس که یاران آگاه و پر تجربه من در قید حیات نیستند تا همگی با هم این فراخوان را بدهیم. نه تنها فراخوان بدهیم، بلکه کارزاری را برای آگاهی مردم آغاز کنیم که ایران و مردم ما امروز به آن نیازمند هستند. صحنه را از ما گرفتند و کسانی صحنه گردان شدند که بندرت میدانند جهان به کجا می رود و میهن ما امروز در چه شرایطی قرار گرفته و وظیفه تک تک ما چیست!»

محمد علی عموئی