نفت و گاز روی روابط ترکیه با یونان و اتحادیه اروپا

 

نفت و گاز روی روابط

ترکیه با یونان و اتحادیه اروپا

جرمان فارن پالیسی- ترجمه رضا نافعی

 

آمار سایت تا کنون

4،616،670

 

ترجمه

1207

 

اختلافات در اتحادیه اروپا در مورد نحوه برخورد با ترکیه وارد مرحله ای جدی شده است. دلیل اصلی مانورهایی است که در حال حاضر در شرق مدیترانه صورت می گیرد.  از یک طرف ترک ها و از سوی دیگر نیروی دریایی یونان. این تمرینات جنگی در پی جستجوی ترکیه برای یافتن نفت و گاز در آبهایی است  که یونان نیز از آنها استفاده می کند. پسزمینه جنگ قدرت نیز بیشتر سیاست خارجی و تهاجمی آنکارا در سالهای اخیر است که اکنون یک مؤلفه دریایی نیز بر آن افزوده شده است. صحبت از مفهوم «میهن آبی» («ماوی وطن») است. در حالی که دولت آلمان می خواهد به همکاری نزدیک با ترکیه، از جمله  بعنوان  سدی در برابر پناهندگان ادامه دهد و به همین دلیل بدنبال سازش بین آتن و آنکارا است، فرانسه که منافع دیگری در شرق مدیترانه دارد در کنار یونان ایستاده است. نشانه هایی در دست نیست که سیاست آلمان در مورد ترکیه تعمیم یابد و به سیاست اتحادیه اروپا در برابر آن کشور تبدیل گردد.

از یک طرف، بنا به توضیحات اخیر» گونتر سوی فرت «، عضو اندیشکده وزارت خارجه آلمان که کارشناس امور ترکیه است، چارچوب سنتی روابط بین بروکسل و آنکارا، که عبارت بود از: «روند الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا». دیگر وجود ندارد. بنا به گفته سویفرت هدف این روند عبارت بود از ترغیب ترکیه به پذیرش وسیع اصول اعتقادی و رفتاری اتحادیه اروپا، روندی که می توانست به موافقت  کشورهای عضو اتحادیه اروپا   با عضویت ترکیه در این اتحادیه  بیانجامد. به هر حال ، «این روند» «هم به دلیل سیاست ترکیه و هم موضع اتحادیه اروپا به شکست انجامید».

اختلافات فعلی در اتحادیه اروپا بر سر تعامل با ترکیه پیش زمینه ای دوگانه دارد. از یک طرف ، بنا به توضیحات اخیر «گونتر سوی فرت» چارچوب سنتی روابط بین بروکسل و آنکارا که عبارت بود از: «روند الحاق ترکیه به اتحادیه اروپا، دیگر وجود ندارد.  از سوی دیگراکنون که دیگر عامل پیوند دهنده ای در میان نیست، «منافع خاص اعضای اتحادیه اروپا در برابر ترکیه» برجسته شده است  در مورد بسیاری از موضوعات – «مسائل پناهندگان، سیاست انرژی، نقش ترکیه در سوریه و لیبی» – «کشورهای اتحادیه اروپا هر یک برحسب منافع ملی خود  مواضع مختلفی  اتخاذ می کنند».

این وضع با گسترش بین المللی شرکت های ترکیه همراه شد. این امر با توجه به اینکه ترکیه طی دو دهه گذشته تغییر همه جانبه ای در سیاست خارجی خود داشته است، جدی تر است. پیش زمینه این امر رشد سریع اقتصادی این کشور از آغاز هزاره است: تولید اقتصادی ترکیه از 200 میلیارد دلار آمریکا در سال 2001 به 950 میلیارد دلار آمریکا در سال 2013 افزایش یافت. این ارتقاء مرتبه با پیشرفت گسترش بین المللی شرکت های ترکیه همراه بوده است. دکترین «عمق استراتژیک» توسط وزیر امور خارجه وقت ترکیه احمد داووتوغلو به عنوان یک چارچوب مفهومی ارائه شده بود. امروز، همزمان با توسعه  روابط ترکیه به ویژه با کشورهایی که زمانی متعلق به امپراتوری عثمانی بودند، اغلب صحبت از «نئو-عثمانی گرایی» می شود. دولت ترکیه در زمان رجب طیب اردوغان غالباً برای مشروعیت بخشیدن به سیاست خارجی خود به وقایع یا افرادی از دوران عثمانی توسل می جوید. نمونه ای از آن را هم اکنون  رسانه های نزدیک به دولت ارائه می کنند که عبارتست از همکاری آنکارا با  «دولت وحدت لیبی» با توصیف تسخیر طرابلس که در سال 1510 از اسپانیا پس گرفته شد. هم اکنون آژانس توسعه دولتی ترکیه TIKA در حال باز سازی خرابه های قدیمی عثمانی در طرابلس است.

در این اواخر ترکیه، مفهوم «میهن آبی» («ماوی وطن») را نیز  مکمل کسب اعتبار کرده است. منشأ آن در محافل رهبری در نیروی دریایی ترکیه است که نقش آنها در جنگ سرد دقیقاً توسط ناتو تعریف شده بود، اما استراتژیست های آن حداکثر از سال 2000 – به موازات تقویت گسترش اقتصادی ترکیه شروع به ترسیم راههایی برای تقویت سیاست مستقل دریایی ترکیه کردند. با توجه به ویژگی های جغرافیایی – بخش های زیادی از سواحل غربی ترکیه در برابر جزایر یونان قرار دارد، یعنی مناطقی که درون آن 200 مایل فاصله دریائی قرار دارد، که آتن مدعی مالکیت آنست. و این درست همان منطقه ایست که  محدوده 200 مایلی ترکیه را محدود می کند – این امر منجر به درگیری با یونان می شود. «ماوی وطن» – یعنی دریای ترکیه –  که برابر است با حمله به موقعیت حداکثری یونان که مشمول  مناطقی است که درون 200 مایل فاصله تا جزائر یونان قرار دارد. با توجه به تمام این احوال مفهوم «میهن آبی» نه تنها با موضعی ضد یونانی بلکه با موضع ضد غربی نیز در ارتباط است. در حالی که  ترکیه خود را برای اتحاد با روسیه و چین  یک قدرت آزاد  آسیایی  آماده می کند.

واکنشی که قدرت های برجسته اتحادیه اروپا نسبت به سیاست ترکیه در مدیترانه شرقی دارند، پیوسته تهاجمی تر می گردد. فرانسه  بر حضور نظامی خود  در منطقه می افزاید و همکاری های نظامی با یونان و قبرس را گسترش می دهد . پس زمینه آن  منافع سنتی فرانسه در خاورمیانه و همچنین پروژه های خاص برای دستیابی به مواد اولیه است: کمپانی نفتی توتال، همراه با Eni ایتالیایی، حق اکتشاف ذخایر گاز طبیعی احتمالی در هفت بلوک از 13 بلوک جنوب قبرس را تثبیت کرده است. در ابتدای ماه توافقنامه نظامی جدیدی بین فرانسه و قبرس به اجرا درآمد که شامل اقدامات مشترک آموزشی و مانور  و افزون بر آن  همکاری تسلیحاتی نیز هست. در ماه فوریه پاریس با آتن نیزتوافق کرده بود که در آینده نزدیک با یونان توافقنامه نظامی منعقد کند که شامل تمرینات جنگی مشترک و همکاری نزدیک تر تسلیحاتی باشد. در همین حال فرانسه چندین مانور مشترک دریایی با یونان برگزار کرده است. یکی از آنها باید بزودی پایان یابد. قبرس و ایتالیا نیز در آن شرکت می کنند. آین فعالیت ها بوضوح تمام علیه فعالیت های اکتشافی ترکیه در شرق مدیترانه است.

از طرف دیگر برلین کماکان بر همکاری با آنکارا تاکید می کند. پسزمینه آن بویژه  علائق دیرین  ژئو استراتژیک است. به عنوان نمونه سویفرت، کارشناس ترکیه در اتاق فکر وزارت خارجه آلمان معتقد است که: «ترکیه کماکان پلی است برای رسیدن به خاور نزدیک، خاورمیانه، قفقاز و به طور غیرمستقیم به آسیای میانه». تصور فعالیت های سیاسی دامنه دار ، به ویژه در خاورمیانه بدون ترکیه یا حتی علیه انکارا بسختی قابل تصور است. افزون بر این  تنگه بسفر مثل همیشه  تحت کنترل ترکیه است. این به آن معنی است که کنترل دریای سیاه که از لحاظ استراتژیک بسیار با اهمیت است نیز تحت کنترل ترکیه است.

افزون بر این دولت فدرال آلمان همکاری با ترکیه را برای ممانعت از عبور پناهندگان بسوی آلمان ضروری می داند.  تصادفی نیست که پیمان پناهندگی اتحادیه اروپا با آنکارا تا حد زیادی متکی بر فعالیت های آلمان است. علاوه بر این آنچه برای برلین اجتناب ناپذیر است این است که مانع نزدیکتر شدن ترکیه به روسیه و احتمالا به چین گردد، برای پیشگیری از این امر باید همکاری با ترکیه برقرار بماند. درحقیقت جدائی از آنکارا یک ناکامی بزرگ برای سیاست جهانی غرب و بویژه برای ناتو خواهد بود.

در اول ژوئیه، صدراعظم آلمانن «آنگلا مرکل» در بوندستاگ (مجلس آلمان)  با توجه به ریاست ادواری آلمان برشورای اتحادیه اروپا اعلام کرد که قصد دارد اختلافات قدرتهای اروپایی را در سیاستهای آنان در برابر  ترکیه  کاهش دهد و در تلاش برای دست یافتن به رویکردی یکنواخت در برابر این کشور باشد. او گفت: «ما برای ترکیه به یک استراتژی منسجم نیاز داریم.» این یکی از موضوعات اصلی جلسه روز گذشته وزرای خارجه اتحادیه اروپا در برلین بود. دولت فدرال برای حفظ  مواضع خود پافشاری می کند. در حالی که پاریس در مانور خود از آتن پشتیبانی می کند، هایکو ماس وزیر امور خارجه  آلمان حتی قبل از شروع جلسه خواستار این شد که نه تنها ترکیه بلکه یونان نیز باید فوراً به تمرینات جنگی خود در شرق مدیترانه پایان دهد. در مورد این پیشنهاد توافق حاصل نشد. این بدان معناست که اگر اتفاق نظر بدست نیاید اتحادیه با توجه به سیاست ترکیه  و همچنین افزایش تنش ها در مدیترانه شرقی، همچنان نفاق زده خواهد ماند.  

https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8363/

 

خواننده گرامی انتشار احتمالی آگهی تجاری در این جا از امتیازات موسسه » ورد پرس» است و ارتباطی با » آینده ما» ندارد.

با سپاس از یاری های دوستان