کمونیست ها از سایه بیرون می آیند، خلقهای اروپا بیاخیزید !

کمونیست ها از سایه بیرون می آیند

خلق های اروپا به پا خیزید!

جمع آوری و ترجمه رضا نافعی

«چپ ها» نام حزب بخشی از نیروهای سیاسی  چپ  آلمان است که در مجلس آلمان فدرال بیش از هفتاد نماینده دارد. این حرب دو رهبر دارد: خانم «گزینه لُچ»  و آقای «کلاوس ارنست». هر سال، در ماه ژانویه، در بنیاد «روزا لوکزامبورگ» کنفرانسی برپا می شود  و در این کنفرانس نظریه پردازان چپ، در بارۀ موضوعات اساسی  سیاسی  و ایدئولوژیک نظریات خود را ا به بحث می گذارند. در کنفرانس امسال قرار بود  خانم «لُچ» در کنار، «بتینا یورگنزن»، رهبر حزب کمونیست آلمان و خانم  «اینگه ویت»، که در گذشته عضو یک گروه تروریستی آلمانی بوده، روی صحنه در کنار هم بنشینند و نظریات خود را مطرح سازند. «راههای رسیدن به کمونیسم»  عنوانی بود که خانم «لچ» برای سخنرانی خود انتخاب کرده و متن سخنرانی را نیز قبل از برپائی همایش، در روزنامه یونگه ولت منتشر ساخته بود.

انتشار این مقاله در رسانه های آلمان جنجالی برپا کرد. اکثرا در مخالفت با او و اندکی هم در حمایت از او. مخالفان او فقط مخالفان سوسیالیزم  و یا کمونیسم نیستند. برخی از مخالفان، خود از رهبران  و نامدارن جبهه چپ بوده و هستند.

«آینده ما» با بهره گیری از استدلالات انتشار یافته، با رعایت اختصار، لُب  نظرات مخالفان و مدافعان را، در این نوشتار، به آگاهی شما می رساند.

مجادلات با نوشته اشپیگل آنلاین آغاز شد که با طرح مقاله «گِزینه لچ» در یونگه ولت، از جمله نوشت: همانقدر که صحبت کردن در باره کمونیسم برای خانم لچ عادی است، فراموش کردن ردپای حونین آن هم عادی است. او یک کلام در باره قربانیان کمونیسم، در باره اردوگاههای شوروی، چین و کره شمالی سخن نمی گوید، که همه بنام کمونیسم صورت گرفته است…

روزنامه » فرانکفورتر تسایتونگ » نوشت:

«مائو می خواست » هزار گل را شکوفا سازد » ـ و میلیونها چینی را بکشتن داد یا در نکبت نگونسار کرد. گزینه لچ، رهبر حزب چپ ها می خواهد «هزار راه رسیدن به کمونیسم را بیازماید و مطمئن است که یکی از آنها به سرمنزل مقصود خواهد رسید. سرمایه داری خواه ناخواه عمر زیادی نخواهد کرد. او شخصا راه روزا لوکزامبورگ را می پسندد که گفته است «کسب مستمر قدرت، از طریق رسوخ با فشار در دولت سرمایه داری، تا وقتی که همه مواضع را در اختیار بگیریم و با چنگ و دندان از آن دفاع کنیم». روزا لوکزامبورگ آنرا «سیاست واقع گرایانه انقلابی» می نامید و خانم لچ آنرا «سیاست واقع گرایانه رادیکال » می نامد، تا سوسیال دموکرات ها، که برای کسب قدرت هنوز به آنها نیاز هست، دچار وحشت نشوند. او فعلا  در برلن و در براندبورگ ناظر همکاری مفید حزب خود، با حزب سوسیال دموکرات است. همه سوسیال دموکرات ها که در رؤیای دست یافتن به قدرت با حمایت چپ ها هستند، باید اندیشه های خانم لچ را که بمناسبت روز مرگ روزا لوکزامبورگ، نوشته است، بخوانند. این بار، تغییر دادن از طریق نزدیک شدن، به معنای از بین بردن خود است. روزنامه » فراکفورتر روند شاو » که آنهم در شهر فرانکفورت منتشر می شود، نوشت:

«خانم لچ با انتشار یک مقاله مه آلود، در روزنامه مارکسیستی یونگه ولت، خود را گرفتار کرده است. در حالی که در  نوشته او، در واقع، مطلب چندان تازه ای، نیست. از روز چهارشنبه، در ستون تفسیر های رسانه های اینترنتی، جنگ سرد ، از نو شروع شده است. صدها کاربراینترنتی ترس خود را از کمونیسم بیان کرده اند، همه قر و قاطی از استالین، گولاک، لنین و مائو  و از حزب چپ «هفت خط «حرف می زنند که بالاخره «دست خود را رو کرده است» . حملات به این حرب، که قبلا هم خواه ناخواه زیر فشار بود و حمله  به رهبرش، گزینه لچ، چنان شدید است، که آدم باید از خود بپرسد: باز چه خبر شده است؟

رادیو آلمان «دویچلاند فونک» در مورد همین موضوع با یورگن رنتس، سردبیر «نویس دویچلاند مصاحبه می کند و همین پرسش را مطرح می سازد. رنتس می گوید: «بنظر من گذشته احزاب کمونیست و سوسیالیست باید مورد یک  بررسی جدی قرار گیرد و به این پرسش هم باید پرداخته شود….وقتی کسی پشت میز خطابه، در کنار کمونیست ها می نشیند، باید بگوید که جنایات زیادی هم روی داده است. من این کار را می کنم و درباره آن بحث هم خواهم کرد. ولی  اصرار بر این که این کار حتما باید صورت گیرد، این پرسش را در ذهن من بوجود می آورد که اگر من در کنار مسیحیان، پشت میز خطابه نشسته باشم، باید حتما راجع به جنایات مسیحیت، در باره تعقیب محالفان بنام جادوگر، در باره تعقیب مرتدان، در بارۀ همکاری واتیکان با فاشیست های نازی هم باید صحبت کنم؟ نه، من الزامی در این نمی بینم …در جامعه ما تفکر در باره بسیاری از موضوعات ممنوع است. اگر در جامعه ای مانند جامعه ما، چند دستگی نباشد باید طرح سوال در بارۀ تقسیم ثروت و تقسیم فقر مجاز باشد، باید بتوان پرسید که چرا 80 در صد از ثروت کشور به یک سوم از جامعه تعلق دارد و یک سوم جامعه در واقع، دستش بکلی خالی است؟ باید اجازه طرح این سؤال را داشت….

روزنامه یونگه ولت با  دیتر دبروفسکی، دبیر کل حزب دموکرات مسیحی در ایالت براندنبورگ آلمان، در باره همین موضوع گفتگو کرده است.

«ــ شما از خانم گزینه لچ، رهبر حزب چپ انتقاد می کنید که چرا در مقاله اس در یونگه ولت واژه کمونیسم را بکار برده است. چرا این کار مجاز نیست؟

ــ مسلم است که خانم لچ می تواند این اسم را بر زبان آورد.  انتقاد من این است که او کمونیسم را بعنوان هدف سیاسی چپ ها توصیف کرده است. علاوه بر این، انتقاد دیگر من  این است که او یا نخواسته و یا فراموش کرده که میلیونها جنایت رژیم های کمونیستی و سوسیالیستی را مطرح سازد؟…

ــ شما شکایت از این دارید که خانم لچ از قربانیان کمونیسم نام نبرده است. آیا شما فراموش کرده اید که قربانیان مسیحیت، مغرب زمین ــ  و  بوجود آورندگان ارزش های فرهنگی غرب ـ  بارها و بارها بیشتر از قربانبان کمونیسم هستند؟

ــ این بحث نتیجه ای نخواهد داشت. یک کار غیر قانونی کار غیر قانونی دیگری را توجیه نمی کند. ما امروز زندگی می کنیم و باید از گذشته درس بگیریم تا بتوانیم به زندگی فردا سر و سامان بدهیم. وقتی خانم لچ برای رسیدن به کمونیسم تلاش می کند به این معنی است که او هنوز از گذشته درس نگرفته است…

ـ شما   وقتی از ارزش های غربی  سخن می گوئید چرا مصرا خواستار آن نیستید که ازشکنجه در زندان ابوغریب هم یاد شود؟ یا از زندان آمریکا، گوانتنامو، که حتی امروز هم در آن شکنجه رایج است؟

ـ مسئله چیز دیگری است: صحبت بر سر کیفیت یک جامعه دموکرات است…»

گره گور گیزی، رهبر فراکسیون حزب چپ در مجلس آلمان نیز گفت: خانم لچ باید بداند  نام کمونیسم برای بسیاری مترادف با نام استالین، مائو و دیوار است…» ما نمی توانیم با مقوله کمونیسم اهداف خود را روشن سازیم.»

هانس مود رو، نخست وزیر سابق آلمان دموکراتیک، گفت نباید به دوران ماقبل  کنگره بیستم حزب کمونیست شوروی باز گشت، که در آن، خروشچف از استالین انتقاد کرد..

متعاقب این گفتگو ها، خانم لچ اعلام کرد که در مباحثات شرکت نخواهد کرد و فقط برای روشن کردن موضع خود، در همایش  صحبتی کوتاه خواهد  کرد.

دیشب – شنبه شب- اشپیگل آنلاین در باره همایش نوشت:

گزینه لچ، در تالار هومبولد که در آن دیگر جائی برای نشستن نبود، سخن را چنین آغاز کرد: «من کیستم؟ » نامم گزینه لچ است، من یک سوسیالیست دموکرات هستم.»

باید دانست که او نماینده  مجلس آلمان فدرال است و با 90 در صد آراء به ریاست حزب  چپ انتخاب شده است.

او طی سخنان خود گفت: دیگر احزاب فشار زیادی به او وارد آورده اند. او گفت این نهایت بی شرمی است که این احزاب، بدلیل مقاله ای که از او در روزنامه یونگه ولت چاپ شده است، دعوی کنند که او دیگر دموکرات نیست. کسانی که با نقض حقوق بین المللی و برخلاف خواست و اراده مردم آلمان، در جنگ (منظور شرکت ارتش آلمان در جنگ افغانستان است)  شرکت می کنند، نباید به او درس دموکراسی بدهند.

این سخنان لچ با کف زدنهای شدید و ممتد حاضران روربرو شد. بطور کلی جمعیت با او سر مهر دارد و وقتی که او  به روی صحنه می رود با استقبالی پر شور روبرو می گردد. حاضران سالخورده تر  با کلاههای تلمانی و جوانان با کلاههائ مزین به ستاره سرخ  نمی خواهند به کف زدن برای او پایان دهند .

روز یکشنبه- دیروز- دهها هزار نفر از روزالوکزامبورگ و کارل لیبکنشت، یاد کردند. طی روز، بنا به دعوت حزب چپ، حدود 40 هزار نفر، با نثار بسته های گل بر مزار پایه گذاران حزب کمونیست آلمان، که 92 سال پیش، بدست سربازان ارتش آلمان در آنزمان بقتل رسیدند،  یاد آنان را گرامی داشتند. گزینه لچ و کلاوس ارنست، رهبران دوگانه حزب چپ و هچنین اسکار لافونتن رهبر پیشین این حزب و گره گور گیزی، رهبر فراکسیون چپ و پترا پاو، معاون پارلمان آلمان در این مراسم حضور داشتند.

در تظاهرات سنتی لیبکنشت ـ لوکزامبورگ ، در برابر یادگاه سوسیالیست ها، حدود 10 هزار نفر حضور یافتند و خواست های اجتماعی و صلح دوستانه خود را مطرح ساختند.  شعار های آنها از جمله عبارت بود از ممنوع ساختن اعدام  و  تامین حقوق زندانیان سیاسی در سراسر جهان.

نمایندگان گروههای چپ، ضد فاشیست، و مارکسیست از سراسر اروپا در این تظاهرات حضور داشتند. در کنار اعضای حزب کمونیست آلمان، سازمان جوانان سوسیالیست، حزب چپ، سازمان جوانان چپ و انجمن داشجویان چپ، سازمان جوانان سوسیالیست آلمان جای داشتند. آنچه چشم گیر بود، حضور گروههای چپ ترک و کُرد و هم چنین گروههائی از باسک اسپانیا و یونان بود. » خلق های اروپا بپاخیزید !» شعار نمایندگان حرب کمونیست یونان بود.